Vorige week gingen we verwachtingsvol naar het ziekenhuis voor de eerste echo, ik was 9 weken en 4 dagen zwanger. We zagen de beelden en voordat we konden reageren kregen we te horen dat het niet goed zat, het vruchtje was veel te klein maar klopte nog een hartje. Er werd een afspraak gemaakt voor de week er op (gisteren) om nogmaals te kijken. De week kroop voorbij en ik werd ongeruster en ongeruster, ik had ook het gevoel dat het niet goed zat en heb info ingewonnen over het afwachten van een mk en curretage. Natuurlijk veel gepraat en gehuild met mijn vriend want ik voelde me zo machteloos (hij ook). Gisteren bleek dat het niet goed was en het hartje klopte niet meer. We kregen rustig uitgelegd wat er aan de hand was en dat hoe vervelend en verdrietig het ook was het niet ongewoon was. Ook vertelde hij over het vervolg, mk en curretage. Omdat hier al veel over na had gedacht heb ik meteen doorgegeven dat ik een curretage wilde en de afspraak hier voor is gepland op volgende week woensdag. Ik kwam meteen in de molen terecht met bloedprikken en invullijstjes. Maandag hebben we een gesprek met de anaestesist (schrijf ik dit goed?) en wordt alles nogmaals rustig uitgelegd. Ik voel me op dit moment zo leeg en zo machteloos, ik weet dat ik er niks aan kan doen maar het gevoel van falen knaagt. Dag lief klein vlindertje, ruim 9 weken voelde ik me zo trots, nu raak ik je kwijt.
oh sylvia, wat een hartverscheurend gevoel moet dat zijn. maar je bent niet de enige, dit gebeurd blijkbaar heel regelmatig. dus je mag je echt niet schuldig gaan voelen. het is niet jou schuld!
Hey hey Heel veel sterkte voor jullie. Neem er je tijd voor. Ik weet helaas hoe je je voelt. Liefs Channes
Hee meis, Ik ken je gevoel. Gister hebben wij precies hetzelfde te horen gekregen. Het leek of de wereld stilstond. Je hebt er zo op gerekend een kindje te krijgen, en je weet wel dat deze dingen kunnen gebeuren maar je gaat er niet van uit dat het bij jezelf gebeurd. Ik vond het ook gek om vanochtend op te staan. Normaal voelde ik me zwanger en was ik heel vrolijk. Nu is er echt een enorme leegte en ik hoop dat die bij jullie en bij iedereen die dit meemaakt snel opgevuld wordt. Veel sterkte. Liefs Yvonne
Wat verschrikkelijk voor jullie. Heel veel sterkte voor jullie allebei Helaas weet ik hoe je je voelt.....
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Inmiddels een week geleden dat ik de curretage heb gehad. Ik dacht dat ik me redelijk had voorbereidt voor het lege gevoel maar wat heb ik me vergist. Ondanks dat het zo pril was voelde ik een intens verdriet en me alleen ondanks dat mijn vriend er voor me is en onzettend lief en zorgzaam is. We praten veel en we gaan weer door.
Hoi Sylviaatje (en Yvonne), Ik weet precies hoe jullie je voelen en ook dat het verdriet ondanks dat het allemaal nog zo pril was, zo intens kan zijn. Wij hebben twee jaar geleden precies hetzelfde meegemaakt en nu ik jouw verhaal zo lees, schieten de tranen weer in mijn ogen. Er zijn er meer die het al hebben geschreven, maar doe het rustig aan en geef je verdriet de ruimte. Heel veel sterkte, Ingeborg