Apetrots op mezelf en mijn dochtertje maar toch moet ik een traantje wegpinken... Het ging niet zonder slag of stoot. Bloedende tepels, tepelhoedje, spruw, te kort lipbandje, fulltime gekolfd, weinig opbrengst, borstontsteking, weigeren, etc... Desondanks had ik gehoopt onze laatste uk twee jaar te kunnen voeden. Helaas zal dat niet gaan lukken, ze wil echt niet meer. Ik weet niet eens meer welke dag ik vorige week voor het laatst heb gevoed. Het zal wel een soort van rouwproces zijn wat ik doormaak of misschien heb ik wel heel veel moeite met het afsluiten van deze periode omdat ik weet dat dit gewoon de laatste keer borstvoeding was. Tuurlijk heb ik intens genoten en koester ik de mooie, intieme momenten maar toch... Pffff... Wanneer slijt dat rotgevoel?
Herkenbaar. Hier sinds 1,5 week een volledige bv weigeraar. Gekold wil hij nog wel, maar daar heb ik geen zin meer in. Mis die knuffel momenten 's avonds wel hoor! En onze zoon is vandaag 1 geworden. Nog wel weer geprobeerd maar hij wil echt niet meer. Hier misschien ooit nog eens weede, dus helemaal over wil ik niet geloven.
Gefeliciteerd!!! Mijn zoon wou ook precies vanaf zijn eerste verjaardag niet meer drinken, mijn oudste dochter wou met 14 maanden niet meer drinken toen ik zwanger bleek te zijn van ons derde kindje. Zij heeft 18 maanden gedronken. Zij weigerde ook van de ene op de andere dag, ik heb toen nog een maand gekolfd maar dat kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen...