Gisteren is D.getest bij de fysio. Daar kwam een achterstand in grove motoriek uit (27maanden) en een voorsprong in fijne motoriek (34 maanden. Qua taal- en mentale ontwikkeling zit hij vermoedelijk nog wat hoger (ca.36) hij is nu 32 maanden, gecorrigeerd 29. De fysio vond het niet nodig hem te behandelen, er zit nl. wel vooruitgang in. Toch is sinds maart het verschil toegenomen en de achterstand op grofmotorisch vlak gegroeid. Hij loopt nu verder achter en meer voor. Volgende week wil ze wel nog kijken naar het evenwicht, dat kan heel wat verklaren. Hoewel ik me niet echt zorgen maak, vraag ik me wel af hoe en of we het verschil kunnen verkleinen, ben bang dat het hem in de weg gaat zitten. Hij geeft vaak aan iets niet te durven omdat hij het toch niet kan. Ik zou hem graag vertellen dat hij het wel kan maar in de meeste gevallen kan hij het dus echt niet. We proberen het met hulp natuurlijk wel maar dan gaat het alsnog fout en durft hij helemaal niet meer. Ik zie ook dat hij gewoon niet zeker is in zijn bewegingen en hij beseft dat zelf ook. Tips hoe hiermee om te gaan? Ervaringen? Boekentips?
O ja, we grijpen alle kansen aan om te oefenen. Trappen, klimrekken, stoeprandjes, aan-en uitkleden. Rennen, dansen, achteruit lopen, springen, zwemmen, noem maar op maar hij beweegt als pinokkio
Ik heb geen ervaring met achterstand, maar mag ik vragen hóe jullie oefenen? Vertellen jullie hoe iets zou kunnen of doen jullie mee/het voor? Bij een klimrek bijvoorbeeld, vertellen jullie hem waar hij zn handen en voeten moet zetten, of staan jullie naast hem, en klimmen jullie samen spijltje voor spijltje naar boven? Dat laatste komt nl bij mijn zoontje (32 maanden) veel beter en sneller aan.. Dus misschien een tip, maar nogmaals, wellicht niet te vergelijken want geen achterstand of vroeggeboorte..
Hier hetzelfde Laravelk. En toch al een tijd fysio.... heeft hem ook meer 'durven' gegeven. Inmiddels beginnen mensen soms wel te kijken, L. heeft een vreemd, houterig loopje. 7 oktober volgt hier ein-de-lijk de lang verwachte mri. Ik weet nog steeds ook niet hoe het komt. Ook hier: grove motoriek behoorlijk achter (niet gecorrigeerd), fijne motoriek voor, taal/spraak enigszins achter. Begrijpen: prima. Wat betreft fysio: vreemde ogen kunnen soms meer voor elkaar krijgen (medewerking), waardoor beter te oefenen is. Zij weten ook gerichte oefeningen. L. wilde bijvoorbeeld niet oefenen met lopen, ging gewoon zitten. Totdat hij ging oefenen met de fysio. Deed hetzelfde, maar was een vreemde en had op dat moment overwicht op hem (en ze is heeeeeeeeel aardig!) Hij ging na de derde keer lopend weg! Maar goed, hij loopt dus nog steeds achter, kan niet goed rennen (ziet er vreemd uit) en niet goed springen. Op 1 been staan al helemaal niet. Dus doet zij krachtoefeningen met hem, lees: zo'n lange bank tegen een klimrek aan: opstappen, klimmen en bijvoorbeeld met 1 been langs de bank glijden naar beneden in zithouding, waardoor de kracht in het andere beentje wordt geoefend, evenals het evenwicht. Ik probeer ook veel met hem naar de speeltuin te gaan. Klimmen, oefenen, laat maar proberen. Hij wil namelijk ook bijna bij alles mijn hand en voor 80% is dat voor de zekerheid. Hij beweegt op een vreemde manier, maar laat ze maar kijken (als ik eerlijk ben, nee ik vind t niet leuk, maar ja ik zou het zelf waarschijnlijk automatisch ook doen), sommigen anderen zien het niet. En hij heeft toch wel heel wat bijgeleerd afgelopen jaar middels de fysio.
@Nyn, Als we met zijn drieen zijn, doet er vaak eentje mee en de ander staat beneden (bij klimmen). Springen e.d. doen we altijd samen. In andere gevallen probeer ik zo veel mogelijk verbaal te ondersteunen, hij snapt het prima als je zegt "En als je nu eens die gele spijl pakt? Dan sta je veel steviger". Als dat goed gaat becomplimenteert hij zichzelf "Dat heb ik knap gedaan!" Ik heb juist vaak het gevoel dat we door er teveel naast te staan, hem ongewild bevestigen in het idee dat hij het NIET kan. @Romy, misschien wel de moeite waard, ik zal eens kijken of er ergens een proefles is. Wie weet motiveert het zien van andere kindjes hem ook. Ik weet wel van peuterzwemmen dat hij het niet leuk vond dat andere kindjes het wel durfden en hij niet maar dat is ook alweer een tijd geleden. @Jatobe. Dat van die vreemde ogen heb ik dinsdag ook ervaren. Hij sprong opeens wel van een verhoogje af. Ik merk ook dat mensen vaker naar D. kijken, hij loopt wat ongemakkelijk. Ook de dame van de schoenwinkel merkte dat op en kon ons geen goed schoenadvies geven omdat schoenen op de groei het bij hem veel erger maken maar ze het ook lastig vond om passende schoenen te verkopen met de wetenschap dat we dan over 2 maanden weer nieuwe kunnen kopen. Het liefst zou ik willen dat hij nog flexschoenen aankon, op pantoffels loopt hij nl. lang niet slecht maar die bestaan (bij mijn weten) niet meer in 25. Spannend, een mri, heb je zelf het idee dat er wat uit moet komen? Het klinkt wel alsof L. nog iets meer moeite heeft dan D. D. kan wel springen en ook heel eventjes op 1 been staan maar soepel zou ik hem niet durven noemen. Ben benieuwd wat de fysio over spierkracht en evenwicht te zeggen heeft. Zelf vermoed ik eerder iets in evenwicht want in het water, waar evenwicht een mindere rol speelt, kan hij zich heel goed redden. Hij zwemt al een tijd "zelf" met bandjes en lijkt dan geen last te hebben van te weinig kracht.
Het voordeel van peutergym is dat je geheel op eigen manier de oefeningen kan doen. Waar wij zaten zongen ze in het begin een paar liedjes en was er een groepsoefeningen als bijvoorbeeld dansen of springen. En daarna was het vrij spelen/oefenen, zoals klimmen/balgooien over een bank lopen voor evenwicht. Wij zijn uiteindelijk gestopt met de peutergym omdat mijn zoontje liever onder de geluidsbox stond om naar de muziek te luisteren, dan dat hij aan de oefeningen mee deed. En mijn zoontje liep ook in heel veel achter, durfde vrij weinig. Maar de afgelopen weken is hij zich ineens zo hard gaan ontwikkelen dat hij nu van stoepjes af fiets zonder zijwielen, van bankjes afspringt en overal opklimt. Drie maanden terug durfde hij nog niet eens van een onbekende glijbaan af en dat is nu geen uitdaging meer voor 'm, haha... Ineens kwam het, die ontwikkeling. Moet wel zeggen dat mijn zoontje licht autistisch is en pas vanaf zijn derde verjaardag begon met praten en sinds hij dit is gaan ontwikkelen gaat hij dus ook razendsnel op andere vlakken. Dit had ik begin van dit jaar nog niet durven dromen hoor...