Laat ik voorop stellen dat mijn zoon van 4,5 en dochter van 2 afzonderlijk van elkaar echt lieve schatten zijn. Zoon kan heel druk zijn, maar is ook heel lief, inlevend en gevoelig. Mijn dochter heeft wel een behoorlijk temperament, maar is ook heel sociaal en kan goed zelf rustig spelen en zich vermaken. Maar als ze samen zijn....pffffff.... Mijn dochter kijkt erg tegen haar grote broer op, doet hem in alles na en is gek op hem. Hij is ook de enige die haar kan laten schateren van het lachen Maar als ze samen spelen is het altijd op het randje. Ze worden samen ontzettend druk, mijn dochter gaat dan heel hard gillen uit enthousiasme en is met niks te corrigeren. Mijn zoon gaat haar constant uit dagen zodat zij alleen maar meer gaat gillen. Ze rennen, stoeien en geregeld gaat het dan nét iets te hard waardoor het weer brullen wordt. Gisteren is er een bloempot gesneuveld :x Dit soort situaties vind ik zo lastig! Ze hebben ontzettend veel lol samen maar ik zit me constant op te vreten dat het zachter moet, dat er niet gegild mag worden of met deuren mag worden gegooid. Ik dreig met straf of roep dat het afgelopen moet zijn, maar het maakt weinig indruk. Ik stuur mn zoon door uit te leggen dat als hij haar uitdaagt dat ze dan gaat gillen en dat mijn oren er zeer van gaan doen Hij snapt het wel, maar vindt het ook te leuk om het niet te doen Hoe gaan jullie om met dit soort situaties? Samen lol maken vind ik prima, maar kan het niet gewoon wat rustiger??!!! En hoe stuur ik ze hierin?! Mijn dochter zit sowieso in een leeftijd dat straffen haar niks doet en ze constant ja doet als ik nee zeg...
Normaal broer en zus gedrag. Zet een wekker van als de wekker afgelopen is gaan we weer rustig samen spelen. Het is trouwens heel goed voor hun ontwikkeling om zo met elkaar om te gaan. Mijn zoon en dochter gaan ook soms zo door het huis. En ik moet altijd zeggen wel rustig aan doen met je zusje. Oudst is natuurlijk veel sterker en groter dan zijn zusje. Maar zij daagt hem super graag uit. Ach soms gaat er dan hier ook wat om. Die van jou zijn natuurlijk alle bij nog klein. Doe wat rustig er en let samen op de spullen zo iets. En vaak is het zo hoe meer je waarschuwt hoe leuker ze het samen vinden.
Heel herkenbaar.. En ik wil je niet ontmoedigen, maar het is hier alleen maar erger geworden Zoontje is nu 3 en begint een behoorlijke eigen wil te krijgen en is net als zijn zus bepalend in het spel waardoor er constant ruzie is. Echt broer en zus, ze kunnen niet zonder maar ook niet met elkaar.. Ik stuur ze wel eens afzonderlijk van elkaar naar boven en buiten of juist samen naar buiten en dan redden ze zich ook maar even. Ik ga er niet constant tussen, daar wordt het namelijk niet beter van en kost ontzettend veel energie. Hier heeft het ook te maken met dat de jongste echt al toe is aan school en dus heel druk en bozig is thuis, verveelt zich snel. Ik hoop dat als hij volgend jaar ook naar school gaat, op voetbal en eigen vriendjes krijgt het wat minder wordt.
Herkenbaar. En hier doet er nog een derde mee . Gelukkig is M ook makkelijk rustig te krijgen en dan gaat ze haar dolle broertjes voorlezen. En als zij het niet doet dan doe ik het en dat werkt vaak goed. Of rustig kleien / verven / ed. Bij extremere baldadigheid gooi ik de hele bups in de tuin of gaan we naar de speeltuin hier om de hoek. In geval van regen dan doen we regenkleding aan en gaan we in de plassen stampen en daarna in een warm en rustgevend bad (hoewel ook dat kan uitmonden in feestelijke baldadigheid ).
zooooo herkenbaar hahaha Onze kinderen zijn apart ook heel sociaal, meegaand, redelijk rustig en vooral WEL aanspreekbaar . Maar samen is het een dolle boel en wordt er nogal wat gegild en gerend in huis. Ik heb geen problemen met rennen (ze hebben echt nog nooit iets gebroken in huis, en weten waar ze vanaf moeten blijven), maar al dat gegil ...
Haha, fijn die herkenbaarheid En het zal vast dus heel normaal zijn, maar kan er zo niet tegen Het is gelukkig ook niet de hele dag zo, ze kunnen ook heel lief samen boekjes lezen of met de treinen spelen. Maar meestal zo voor en na het avondeten is het raak.... misschien is het ook een stukje vermoeidheid. Het probleem is een beetje dat ze niet te stoppen zijn. Ik haal ze wel eens uit elkaar door er een op de gang te zetten, maar zeker mijn dochter is daarmee niet te straffen, die gaat daar rottigheid uithalen of lekker door de deur naar buiten kijken. Een (kook) wekkertje zetten is misschien nog wel een idee. Ik zou het eens kunnen proberen! Hoop alleen dat ze dan wél luisteren als ik zeg dat ze daarna rustig aan moeten doen? Want inderdaad: waarschuwen lijkt het alleen maar erger te maken, want dan is het helemaal "wij twee tegen mama en papa" en vergroot de baldadigheid. Mn zoon kan buiten goed zijn energie kwijt, maar ik vind dochter nog te jong om mee naar buiten te sturen, helaas.
Heel herkenbaar. Vanmorgen leek ik een politie agent. De jongste is ziek en moet rustig aandoen, maar ja dat kan dus niet als ze samen zijn. Ze vinden elkaar superlief en ze knuffelen ook heel veel, wat dan overgaat in stoeien. Dat begint leuk, maar eindigt vaak in geschreeuw en gehuil, pfff. Ze kunnen leuk spelen, maar er zijn dagen bij dat ze precies MOETEN hebben waar de ander mee speelt en andersom. Gelukkig slaapt F nog, kunnen we even bijkomen. Wat hier nog wel werkt is om te zeggen dat ze 2 minuten ermee mogen spelen en dan de ander. Ze vragen dan steeds hoelang ze nog mogen spelen voordat ze het dan netjes aan de ander geven. Om vervolgens ergens anders weer ruzie over te maken.
Die van mij zijn nog wat jonger maar het is alsof ik het van ons lees voor over een jaartje..! Misschien alternatieven bieden na het corrigeren?
Hier is het net weer een beetje normaal. Ze waren net zo aan het stuiteren dat ik er knettergestoord van werd. Ben bang dat het erbij hoort. Daymian gaat binnenkort naar de 3plusgroep (peuterspeelzaal) en ik hoop dat het dan wat beter wordt anders wordt het een lange winter. Kookwekker zetten werkt hier niet altijd. Succes.
hier ook wel paar x per dag zo'n gil lach uitdaag bui...ik laat het vaak even 1 minuutje ofzo ( lijkt wel een uur, mn oren suizen )...daarna klap ik vaak..zo hallo even zachter, stoppen met rennen, gillen...oudste mag dan even uitleggen aan jongste dat hij zahct moet doen en niet mag gillen en idd pijn aan de oren doet...vaak luistert jongste direct haha...ook doen we dan even fluister-spelletje ( spelenderwijs)... MAar ik waarschuw wel vaak tussendoor dat het zachter moet en gillen niet mag...maargoed soms denk ik..ach wat een lol hebben ze... Opzich kan ik het altijd weer even doorbreken, vaak pak ik bijv ineens lachend of kietelend 1 van de kinderen op..en ga bijv naar de slaapkamer van ze...en dan leid ik ze ff af, gaan we even met duplo spelen or whatever...Dus echt even uit de situatie halen, die jongste rent ons toch overal achter na Hier hebben ze op het moment de grootste lol, door lalalala te zingen en rondjes te draaien..
Ik krijg ze dus niet uit de situatie... Of ik moet echt als een politie agent heel negatief en boos gaan doen, maar ergens voelt dat ook niet goed, juist omdat ze ook heel veel plezier hebben op zo'n moment!
Ook mijn 1e reactie Zoontje is nu 2,5 en ipv dat de oudste vooral de jongste gek maakte, is het nu ook steeds vaker andersom, hij daagt zijn zus ook steeds uit. Daarnaast wordt de jongste sterker en ze kunnen steeds beter samen praten, wat het feest alleen maar groter maakt. Als het hier te gek wordt zorg ik dat ze hun energie op een andere manier kwijt raken, even hard de muziek aan en met zijn allen dansen, naar buiten, of op een een of andere manier afleiden....... Geen idee of dit nog lang gaat werken trouwens, dus lees even mee
Ik hoop écht niet dat het veel erger wordt Misschien scheelt het dat mn jongste dochter aardig gewaagd is aan haar grote broer. Ze kan hem nu fysiek al goed aan en qua klieren en uitdagen kan ze er ook wat van. Dus ik hoop dat het hir bij blijft! Ik hoop juist dat het beter wordt wanneer ze iets ouder is en ik haar beter kan corrigeren of uit kan leggen: als je dit doet, dan... ( daar is nu totaal niet gevoelig voor). En alleen tegen de oudste aan praten helpt niet als die andere kleine ondeugd lonkt....
lastig en herkenbaar (2 dochters van 4 en 5 jaar). ik waarschuw niet meer ze gaan meteen op de trap zitten als ze iets doen wat niet mag... af en toe zitten ze dan geregeld op de trap over de dag heen, totdat ze het vervelend beginnen te vinden. en dan ineens kunnen ze wel luiseren
Oh nou, pfffff, hier ook erg herkenbaar. Hier jutten ze elkaar lekker op, gaat de ene op de bank staan, doet de ander er nog even een schepje bovenop door op de bank te springen. En natuurlijk allebei aan een andere kant van de bank zodat ik ze niet tegelijk bij hun lurven kan grijpen . Mijn "oplossing" (het heeft nog weinig opgelost, maar goed...) is tot in de treuren blijven herhalen en tot 100 tellen... Ooit gaan ze vast luisteren...toch...
Hier rennen ze soms alle 3 door het huis. Ze zijn 7 , 5 en 19 maanden. IK roep dan ook doe rustig, niet gillen maar ja ze hebben zo een lol met elkaar. Het hoort er allemaal bij maar als ik het genoeg vind moet het ook wel klaar zijn. het duurt vaak maar even en daarna spelen ze weer rustig. Ze kunnen ook echt behoorlijk met elkaar stoeien en soms eindigt het in huilen maar ook dat hoort er allemaal bij.