Maranka bedankt! Onze banner loopt ook gelijk, spannend he! Jij doet toch mee met de marathon op 22-7?
Ik hoop idd dan mee te kunnen doen. Maar denk dat ik zelf wel eerder een testje ga wagen. Mijn banner staat niet helemaal goed. Ik heb mijn eitje n.l een dagje eerder gehad en moet nu nog 7 dagen wachten. Ik probeer wel 8 dagen te wachten. Eerst maar eens kijken of ik binnenkort wat symptomen ga krijgen. Voel nu nog helemaal niets. En jij dan?
Ik voel ook nog helemaal niets, dus gewoon afwachten. Maar ik denk dat ik het niet nog 8 dagen vol hou om niet te testen, denk dat ik het 3 dagen eerder ook effe probeer
haha, wat zijn we toch vreselijk he. de vorige maanden was het voor mij helaas niet nodig om te testen (heb het wel gedaan hoor, ben eigenwijs). Ik kreeg n.l steds een paar dagen voor mijn echte ongi doorbrak al last van bruine en roze spotting en dan wist ik eigenlijk al dat het over en uit was. Die spotting kan nu dus over een dag of 5 al komen. Komt het niet ga ik zeker testen op vrijdag de 20ste ( heb ik een vroege dienst en zal ik dus moeten wachten tot 's avonds om samen met mijn ventje te kunnen testen)of misschien donderdag de 19de al( dan zijn we beide lekker vrij).
Ben nogsteeds niet ongi, en begin het behoorlijk frustrerend de vinden.... Vorige keer dat ik stopte, kwam alles meteen mooi op gang, precies 28 dagen... *zucht Nja, dr is nog hoop. al waren de testen tot nu toe negatief. Ik denk om er zaterdag nog een te doen als ik nog steeds niet ongesteld ben, of is het niet nodig denken jullie? heb wel last van mijn buik alsof ik ongi wordt, en afscheiding al wordt dat al minder gelukkig, en plopjes 's avonds. hooooooooooooooo gedoe. moest het ff kwijt hoor
Ik maak me der niet echt druk om maar ik was een beetje bang dat er mensen commentaar op gingen hebben. Ik heb het nog maar 1 iemand vertelt ( een vriend van mij en men vriend ) en die staat volledig achter ons, en uit gesprekken met men moeder en zijn vader hebben we ook al ondervonden dat ze volledig achter ons zullen staan, hopelijk reageert iedereen er dan zo op! Dankjewel en jij ook veel succes en plezier
Hoi Frostieke: welkom hoor enne die leeftijd wat maakt het uit. Ieder zijn reden, ieder zijn ding. Mag je niet op aangekeken worden vind ik. Suc6
Dat is juist het overoverheerlijke van deze site; Domme vragen bestaan (bijna hihi) niet, er zal niemand commentaar geven op leeftijd, achtergrond, baan, weet-ik-veel wat je nog meer kan bedenken! Het klinkt enorm zweverig en zo ben ik absoluuuut niet, maar we zijn hier om elkaar een beetje te helpen, wijzer te maken en dat je gewoon ff lekker je EI kwijt kan...toch?!
hey, ik weet niet wanneer ik mn ei heb gehad, voel hem eigenlijk nooit... ik ben idd al over mijn kortste cyclus heen, maar mijn langste was 33, hij is nog erg onregelmatig, dus durf nog niets te hopen! als ik niet ongi word wil ik zaterdag testen! vind het nu wel heel erg spannend worden! @daisy: jammer voor je meid dat je moeder het heeft verteld, kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent, zulk groot nieuws wil je het liefst zelf vertellen... liefs rebbel
Vraagje: Hoe doen jullie dat eigenlijk met bijvoorbeeld een wijntje of ander soort drank. Nu jullie bezig zijn, hou je daar dan rekening mee en minder je dit, omdat het de vruchtbaarheid kan beinvloeden en doen jullie mannen daar in mee? Ik drink gemiddeld 1 glaasje wijn per dag, maar niet 7x per week. Verder hou ik helemaal niet van drank, maar mijn vriend die kan er wat van en rookt ook nog eens. Ik denk dat wanneer ik zwanger zou zijn hij wel stopt met roken, maar zijn biertje, wijntje etc. kan hij vast niet laten nu al. [-X
Ik heb mijn moeder vandaag gesproken, en ze schaamt zich diep. Dat mijn Lief en ik alleen haar in vertrouwen namen, en mijn vader op een later tijdstip wilden verwittigen was glad langs haar heengegaan, of vergeten of wat dan ook. Ookal reageerde ze op dat moment wel alsof ze het gehoord had. Ze vindt het heel erg wat ze gedaan heeft, en zelfs haar excuses boodt ze aan zowel mijn Lief en mij aan. Mijn vader zelf heb ik nog niet gesproken. Toen zijn eigen dochter zwanger was (tis mijn stiefvader) hoorde hij via via dat ze zwanger was, en hij is echt wel zeker een jaar razend op haar geweest, dat hij viavia moest horen dat hij opa zou worden. Zij woonde op dat moment in het buitenland, dus ze zagen elkaar dan ook nooit. Ik hoop nu wel dat hij weet dat mijn Lief en ik het echt zelf aan hem wilden vertellen, en hij zich niet ook door mij gepasseerd gaat voelen. En hem kennende, behoort dat wel tot de mogelijkheden.
Mijn Lief drinkt eens in de zoveel tijd een glaasje whiskey, dus daar hoefde niet veel aan aangepast te worden. Zelf houdt ik ook wel van een likeurtje of een glaajse Baileys op zijn tijd. En sosm bij het avond eten een glaasje wijn. Sinds ik vorig jaar maart begon met afvallen, heb ik bijna geen druppel alcohol meer aangeraakt. De laatste keer was in de vorige ronde, toen ik niet zwanger bleek. En ja, mijn Lief drinkt dus een keer in de zoveel tijd... als ik zeg een keer in de maand... is dat al vaker dan het in werkelijkheid is. In de praktijk op verjaardagen... en die hebben we niet elke maand . Eigenlijk drinken we dus bijna niet. Roken zijn we allebeide puur op tegen. Mijn Lief omdat beide zijn ouders rookten, en ik omdat ik astma heb, en gewoon niet tegen de rook kan. Wanneer jij zwanger bent, hoeft hij zijn drankje toch ook niet meer te laten? Of lees ik het verkeerd?
Maar even een vraagje voor de verduidelijking. Je moeder en je stiefvader zijn wel bij elkaar? Vervelende situatie hoor, aan de ene kant kan ik me goed voorstellen dat hij zich zo gepasseerd voelde bij zijn eigen dochter. Ziet hij jou ook als zijn eigen dochter of gaat dat een stapje te ver. Aan de ene kant kan ik me zijn eventuele reactie hierop wel voorstellen, aan de andere kant wilde je dit nieuws natuurlijk even alleen met je moeder delen. Moeilijk moeilijk, helemaal omdat hij het al zo een keer heeft meegemaakt. Hoop voor je dat het goed uitpakt en hij de reden waarom snapt. :-k
Oh nee hoor, hij hoeft van mij zijn drank dan niet te laten hoor, absoluut niet. Ik zou het hem nu ook niet verbieden, zo zit ik absoluut niet in elkaar. Hij moet het vooral niet laten. Maar als we echt fanatiek gaan klussen dan mag het van mij wel ietsjes minder, alhoewel het (hoop ik) zo ook wel zal lukken hoor. Maar echt zonder kan mijn mopje gewoon niet.
Hij ziet me wel wel als zijn dochter, ja. Meer dan zijn echte dochter... Als hij hier verkeerd op reageert, ja, dan snap ik het ook wel. Maar mijn moeder en ik zijn elkaars beste vriendinnen. En normaal als je zegt dat iets geheim is, dan behandeld ze het ook als zodanig. We wilde het dan ook aan hun samen vertellen dat ik zwanger ben... alsof zij het dan ook niet wist, snap je? Zo hebben we het ook met trouwen gedaan. Ik ben op vakantie gevraagd, en heb haar een dag later meteen gebeld. En gezegd dat we het hem gewoon persoonlijk, samen wilden vertellen. En dat heeft ze toen ook gerespecteerd, en hij weet dus ook niet dat ze het ca. 1,5 week eerder wist dan hij. Ze heeft toen ze het hem vertelde gezegd dat we waarschijnlijk waren langs gekomen om het te vertelen, en dat hij helaas niet thuis was, en dat ze het daarom al wist. Maar ja, dat klopt dus niet. We hebben het verteld omdat hij niet thuis was. Het zal uiteindelijk wel los lopen... hij zei alleen maar tegen mijn moeder dat we het tegen niemand mogen vertellen. Omdat het nog zo pril is. Dus misschien houdt hij zijn mond.... want als je wilt dat iets binnen 1 uur bekend is over de wereld, dan moet je het dus juist aan hem vertellen... Oh ja. Mijn moeder en stiefvader zijn bijelkaar. Dus ja, hij ziet mij wel als zijn dochter, al zal hij dat niet zo gauw in mijn gezicht zeggen hoor. Maar ik weet het.... ik merk het aan hem, en aan hoe hij over zijn eigen echte kinderen praat. Hij's vast zo trots als een pauw (wat bij hem dus enorm roddelgedrag te weeg brengt... ). En ik had het dus graag zelf aan hem verteld, en zoals Maranka zei, de uitdrukking op zijn gezicht willen zien.
Ja dat is heel veel waard, sowieso om het zelf te vertellen, maar ook om te kunnen genieten van zijn trots op jullie als ouders en het krijgen van een kleinkind natuurlijk. Het zal wel loslopen zoals je zelf al zegt en je moeder heeft geprobeerd om het toch nog een beetje mooi te verpakken zodat het niet al te zwaar opgevat zou worden. Mijn moeder zegt altijd, want ik deel ook altijd veel te veel met mijn dierbaren, dat ook al zijn het je dierbaren en wil je het kwijt, je toch voorzichtig moet zijn en niet alles moet vertellen. Uiteraard is dit een andere situatie dan waar ik op doel, maar ik bedoel dat je moeder het gek genoeg toch niet voor haar heeft kunnen houden en je dacht dat ze dat wel zou doen, net als je aanzoek. Zucht... misschien is het een idee om er toch alsnog iets speciaals van te maken tegen over je vader. Om hem toch nog het idee te geven dat je heel blij met hem bent als opa en dat je het graag aan beiden tegelijk (bij wijze van) had willen vertellen.