Hallo allemaal, Al heel lang een kinderwens maar nadat mijn ex na 9 jaar relatie onverwachts bij me wegging had ik niet gedacht het geluk nog te vinden en (jong) moeder te worden. Mijn huidige vriend ken ik 3,5 jaar en hij heeft moeten wennen aan het idee van kinderen (hij is aantal jaren ouder dan ik, ik 31 en nooit bewust kinderwens gehad). Maar begin december gestopt met pil, wel nog met condoom. Nadat we een baby van paar weken oud te logeren hadden was hij helemaal om. Nu in tweede ronde. Eerste ronde voelde ik me heel zwanger maar werd ik ongesteld. Afgelopen weken voelde ik me totaal niet zwanger maar voelde ik wel een soort van diepe rust. Heel vreemd. Mijn NOD was gister of vandaag (1e cyclus was 28 dagen, 2e was 29). Van de week een "earlytest" gedaan. Niks. Gisteren toch maar getest omdat niks wees op een aankomende bloeding. Een normale test gaf een heel vaag streepje. Nog niks aan vastgehangen. Te vaag. Vanmorgen weer, nu weer een "earlytest" en een hele duidelijke +!!! In plaats van uitzinnige vreugde, voelde ik....tja....niet veel eigenlijk! Angst, dat misschien nog wel. Gelukkig was een internetvriendin, moeder van 2 en verloskundige, online. Ze heeft me gerust kunnen stellen. Ook zij had toendertijd het gevoel van "o nee, wat hebben we gedaan, waar zijn we aan begonnen!" Gelukkig!! Nu lig ik op de bank, ergens kriebelt er wel iets, maar het moet groeien. Op tafel ligt de test, op twee babysokjes op een groot hart met een gedicht voor papa. Ik laat hem nog even slapen, geef mezelf wat tijd. Ik denk dat we nog genoeg maanden hebben om te genieten
Gefeliciteerd! Ik ben benieuwd naar zijn reactie. Spannend is het allemaal he? Wij waren er een jaar mee bezig en met een beetje hulp van het ziekenhuis is het gelukt, maar toen ik de positieve test zag, had ik ook even zoiets van: "Ojee, wil ik dit? Ik kan niet meer terug." En daar voelde ik mij weer heel schuldig om, omdat wij het zo graag wilden. Het is gewoon een ingrijpend moment, wat je hele toekomstige leven anders gaat maken. Probeer er van te genieten, hopelijk gaat alles goed, zonder te veel klachten!
Hij liep er eerst bijna voorbij, zag het, er kwam een lag op zijn gezicht en toen een knuffel. Wel wat ongemakkelijk, want we hadden allebei zoiets van oke... Hahahaha, maar de eerste schrikt is voorbij en het komt met kleine beetjes. Hardop zeggen:"ik ben zwanger", durf ik nog niet
Gefeliciteerd!! Is nog een beetje moeilijk te geloven op het begin hé! Ik herken dat heel sterk hihi.