Lieve meiden (en natuurlijk ook heren ), Ik heb een groot dilemma waar ik maar niet uit lijk te komen. Voors en tegens weeg ik tegen elkaar af, maar misschien kunnen jullie me helderheid geven. Vandaag heb ik te horen gekregen dat een kennis is gestorven. Hij wordt a.s. woensdag begraven. Nu is de familie de viering aan het samenstellen en blijkt dat mijn kennis aangegeven heeft dat hij graag zou willen dat ik het Ave Maria in de kerk zing tijdens zijn begrafenis. Al een dikke strot toen ik dat hoorde natuurlijk, maar nu het volgende. Mijn moeder wordt woensdag geopereerd aan haar rug. Mijn vader is gedwongen om bij de begrafenis van de kennis aanwezig te zijn, maar voor wat betreft de operatie (die best ingrijpend is) kunnen er twee scenario's zijn. Mijn moeder krijgt dinsdagmiddag een telefoontje. Daarin krijgt ze te horen wanneer zij zich moet melden in het ziekenhuis. Dat is óf dinsdagavond (en dan wordt ze waarschijnlijk woensdagochtend geopereerd) óf woensdagochtend (en dan wordt ze waarschijnlijk woensdagmiddag geopereerd. Als mijn moeder woensdagochtend naar het ziekenhuis moet om zich daar te melden, is er niemand om met haar mee te gaan. Vanmiddag bood ik aan om dan samen met haar te gaan. Zeker omdat mijn vader dus naar die begrafenis moet. Ze kan toch moeilijk alleen naar het ziekenhuis voor zo'n ingrijpende operatie? Maar ja... nu het dilemma. Wat moet ik doen? Een van de laatste wensen van de overledene respecteren en zingen op zijn begrafenis, of moet ik met mijn moeder meegaan naar het ziekenhuis. Pfffff, ik vind het echt zo moeilijk. Mijn gevoel zegt dat ik mijn moeder niet alleen kan laten gaan, zeker omdat mijn vader ook niet mee kan. Als ik zou gaan zingen, betekent dat ook dat er nog veel moet gebeuren. Ik heb geen muzikale begeleiding, dus ik zou ook veel moeten oefenen de komende dagen. Maar een van de laatste wensen van een overledene niet respecteren... ik weet niet hoe ik daarmee om zou moeten gaan, ook tegenover zijn familie... Hebben jullie nog advies? Groetjes, Josien
oh meid...wat een moeilijk dilemma. Is er echt niemand anders die met je moeder mee kan gaan, heb je nog broers of zussen? een broer of zus van haar? Als dat niet kan, zou ik denk ik toch met mijn moeder meegaan. Het is vreselijk om alleen naar het ziekenhuis te moeten, en te wachten op de operatie. Dan duurt de tijd zo lang, en wordt je alleen maar zenuwachtig. En het lijkt me voor je moeder ook niet leuk om wakker te worden na de operatie en dat er niemand bij haar is. Ik denk dat de overledene het wel zou begrijpen.
Dat is zeker lastig Josien. Ik denk dat ik zelf zou kiezen voor het zingen tijdens de begravenis. Dit omdat dat lied zingen het laatste is wat je zal kunnen doen. Je kan met je moeder afspreken dat je na de begravenis naar haar toe zal komen om haar te steunen en desnoods op haar te wachten totdat de operatie voorbij is. In dit soort situaties moet je altijd een partij teleurstellen. Misschien dat een lieve vriendin of een zus/broer met je moeder mee kan gaan. Heb je het er al met je moeder over gehad?
Lieve allemaal, Ja, ik vind het echt zo moeilijk....... Ik heb mijn moeder nog niet gesproken. Ik wil dat ook echt eerst doen, maar zij zit op dit moment bij de familie van de overledene, dus ik krijg haar niet te pakken. Weet je wat het is... er zijn 1.000 mensen die het Ave Maria beter zingen dan ik... Waarom ik? Waarom precies tegelijk met mijn moeders zware operatie? Ik vind het echt lastig... Misschien zijn er wel andere mensen die met mijn moeder mee kunnen. Maar ik had het eigenlijk al beloofd dat ik met haar mee zou gaan. Zeker omdat mijn vader niet kan gaan, vind ik het gewoon min of meer mijn plicht om als dochter haar te vergezellen bij zo'n heftige operatie. Als ik zou gaan zingen... oh, als ik dat maar zou kunnen. Ik ben ook zo bang dat ik enorm zenuwachtig ben en geen noot meer uit mijn strot zou krijgen. Ik ga er toch even een nachtje over slapen. Het is ook moeilijk hè? Kijk, als mijn moeder dinsdagavond opgenomen word is er niks aan de hand. Dan kan ik sowieso mee. Dan kan ik gewoon beide doen. Maar ja... dat horen we dus pas dinsdagmiddag. En dat is natuurlijk weer te laat om nog iets te beslissen over een begrafenis op woensdagochtend. Dank jullie wel voor jullie antwoorden. Ik vind het fijn om andere reacties te lezen. Het is goed om even een andere insteek te zien van mensen. Liefs, Josien
Mijn zusje is ook eens gevraagd om te zingen op de begravenis van haar beste vriendin. Ze waren allebei 16 jaar. Dus mijn kleine zusje, moest zingen voor haar vriendinnetje dat ook nog een kind was.... Ze zei zelf al: dat kan ik echt niet, ik ga zeker huilen. Dus hebben we een alternatief bedacht: ze heeft haar liedjes op cd opgenomen en dat is in de kerk afgespeeld. Zo heeft ze toch de wens van haar vriendinnetje gerespecteerd, maar kon ze ook aan zichzelf denken.
Josien, aan jouw reactie te lezen is het duidelijk wat jij het liefste doet: met je moeder mee gaan. doe dat dan maar. ik denk dat dat voor jou het beste zou voelen
Nu misschien wel... maar hoe denk ik er op de dag van de begrafenis over. Dat maakt het moeilijk voor me. Maar misschien is het makkelijker als ik mijn moeder gesproken heb. Dan weet ik ook hoe zij erin staat. Kijk, als zij zegt: weet je wat, ik bel ... of die met mij meegaat en dan zie ik je gewoon na de operatie. Dan maakt het dat toch een stuk makkelijker. Hoe moeilijk het zingen dan ook zou zijn... Maar even afwachten op de reactie van mijn moeder... Aan haar gezicht weet ik meteen wat zij graag wil... Liefs, Josien
ja he moeders kunnen hun reactie niet anders voordoen voor hun dochter ik hoop dat jullie er samen uitkomen. ik ga lekker slapen. lees het morgen wel. doegdoeg!
Persoonlijk vind ik dat je met je moeder mee moet gaan, maar ontzettend moeilijk hoor. Ik vind dit omdat je natuurlijk wel de laatste wens van een overledene moet respecteren, maar naar mijn inziens gaan de levende nog altijd voor en het is wel je moeder natuurlijk.
Misschien ff uitleggen. Mijn vader, mijn moeder, mijn zus en de overledene zijn/waren allen lid van het gilde in mijn oude woonplaats. Ook ik ben daarvan lid geweest. Mijn vader is voorzitter van het gilde en de overledene was 'hoofdman'. Dit is een soort van erelid. Hij heeft aan de wieg gestaan van de heroprichting van het gilde. Mijn vader moet in de viering, die dus ook helemaal wordt opgeluisterd door het gilde, een in memoriam uitspreken. Ik vind het al heel erg moeilijk dat hij er dus niet bij is als mijn moeder naar het ziekenhuis gaat. Ik weet dat hij dat zelf zeker ook heel erg vindt, maar mijn moeder (ook als lid van het gilde) weet hoe belangrijk het is dat mijn vader daar wel is als voorzitter zijnde. Misschien maakt dit het verhaal een beetje completer. Groetjes, Josien @Rach: welterusten !
Het is idd moeilijk...het is een wens van de overledenen.Ik denk dat je ma het wel begrijpt dat je dit moet doen.NA afloop kan je gelijk terug naar haar...en haar steunen. Blijkbaar vind de overledenen dat je een mooie stem hebt. Succ6
Ik zou kiezen om met je moeder mee te gaan. De overledene hoort blijkbaar niet tot je intieme kring van goede vrienden, want je noemt hem een kennis. Dan is het voor de familie toch vast ook goed te begrijpen dat je je moeder wilt steunen. Zij hebben elkaar, zij hebben andere gasten (familie/vrienden/gildeleden) die hen tot steun kunnen zijn. Bovendien, de laatste wens van een overledene respecteren vind ik een goed streven, maar je moeder leeft en heeft jou nu nodig.
ik heb het nu twee keer gelezen en eerlijk is eerlijk ik vind gewoon dat elke uitleg iets heeft! maar vond het een goede tip; neem een bandje op! dan heb je het in ieder geval gezongen! en kun je idn met je ma mee! grtz Anniek
Sodeju wat een moeilijk dilemma! Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet 'blij' zou zijn als ik te horen kreeg dat een overleden kennis graag wou dat ik iets zou gaan zingen bij de begrafenis zonder dat diegene dat met mij van te voren besproken/gevraagd had. Maar goed, daar heb je niks aan Ik zou het er idd met je moeder over hebben, wat zij er van vindt. En bij jezelf proberen na te gaan welke beslissing je achteraf het minst schuldig over zou voelen. Of eigenlijk wat achteraf beter zou voelen, dat is beter omschreven.. Succes met je dilemma, hoop dat je er met een goed gevoel uit komt.
Ik zou moeite hebben met zingen, wetende dat mijn moeder het moeilijk heeft. Dus ga ik in mijn geval met mijn moeder mee. Heb je dit afgesproken met de overledene? Zo niet, dan zou het voor mij geen dilemma zijn. Sterkte met je beslissing.
Tja, dat gevoel had ik ook een beetje. Zeker omdat hij tien weken geleden opgegeven is en ze wel met hem zijn begrafenis en wensen doorgesproken hebben. Maar goed... ik kan er inderdaad niets meer aan doen. Vanmorgen heb ik mijn moeder gesproken. Zij gaf aan dat ze enorm zenuwachtig was voor de operatie en het jammer vond dat mijn vader er niet bij zou zijn. Daarnaast zei ze dat ze het heel erg vond dat ze niet naar de begrafenis kon gaan. Het feit dat ik zou zingen en niet bij haar kon zijn vond ze moeilijk. Ze zei enerzijds dat ze het heel fijn zou vinden voor de familie van de overledene dat ik zou zingen. Maar daarnaast zei ze tussen de regels door dat ze die dag heel veel moeilijke gevoelens zou hebben, maar dat mijn afwezigheid er dan 'ook nog wel bij kon'. Het feit dat ik tussen de regels haar onzekerheid hoorde en haar gespannenheid heeft mij toch doen besluiten om niet te gaan zingen. Ik vind het super super moeilijk, maar ja... ik denk dat ik me hierbij het beste ga voelen. Ik zal woensdagmorgen met mijn moeder naar het ziekenhuis gaan, of (indien ze dinsdagavond al opgenomen wordt) gezelschap houden totdat ze de operatiekamer op moet. Thanks voor jullie lieve meedenken. Het is fijn om ook de ideeën van andere mensen te horen. Liefs, Josien