Wat afschuwelijk! EN zo oneerlijk bah Ik hoop dat ze niet te veel hoeft te lijden. Ik wens jullie heel veel sterkte toe Ben er sprakeloos van
zo dames weer even een kleine update gistereren is ze het ziekenhuis ingegaan voor de eerste chemo ze hebben eerst een porto cath ingebracht en daarna heeft ze verschillende zakken gehad om te spoelen en sinds gistermiddag krijgt de chemovloeistof toegediend helaas vannacht meerdere keren gespuugd maar dat hoort erbij' ze oogt heel sterk maar gister brak ze wel even na een gesprek met de arts waarin hij nogmaals duidelijk aangaf dat dit was om haar leven iets te verlengen en absoluut niet tot genezing zou lijden en ja dat is toch wel heel hard om te horen we hebben nu nog een geval erbij damion onze oudste zoon was na het nieuws van onze schoonzus niet meer zichzelf en vreselijk tegen de draad wij wisten niet hoe dit ineens kwam maar na zondag kwam daar verandering in zondag hebben we met zijn allen gegourmet bij onze schoonouders en tijdenlang zitten praten met schoonzus en zwager en ja damion is niet gek en doof dus heeft diverse dingen opgepakt wat ook mag natuurlijk op zijn leeftijd en in de auto op weg naar huis alleen maar zitten huilen na gepraat met hem te hebben zijn we er dus achter dat hij het nog heel moeilijk heeft met de dood van zijn broertjeKylian*(hij was op dat moment 5 en half dus ja best veel van meegekregen) alleen hebben wij nooit doorgehad dat dit nog zo,n enorme inpact op hem heeft dus vanochtend naar de huisarts geweest en die heeft hem doorgestuurd naar de kinderpsycholoog(alleen een wachtlijst van 4 maanden dus we kwakkelen nog wel weer even door) iemand misschien tips hoe we tot die tijd het beste om kunnen gaan met zijn verdriet? liefs debby
Ach, wat sneu van je zoontje Denk dat je hem gewoon veel de ruimte moet geven om over zijn broertje te praten. Misschien een mooie tekening laten maken over Kylian, herinneringen ophalen, etc. Heel veel sterkte!
Wat een vreselijk nieuws zeg voor je schoonzusje. 44 jaar en dan al geen hoop meer op de toekomst. Het is zo'n verschrikkelijke klote ziekte. Heel veel sterkte voor haar en de familie. Ook sterkte met jullie zoontje. Hoe klein kinderen ook zijn ze krijgen er soms onbewust zoveel van mee.
Ik zou het even bespreken met je HA Toevallig zit ik nu op de chat met mijn zusje en wij hebben vroeger onze vader verloren. Daar hebben we als broer en zussen nu nog steeds best last van. Vroeger eigenlijk niet goed kunnen verwerken. Een schoonzus staat ook dichtbij ( tante) en vooral op die leeftijd kunnen kinderen soms erg veel opslaan en meenemen.
lieve meiden bedankt voor de reacties ja via de huisarts ben ik dus doorverwezen naar de psycholoog alleen die wachtlijst is zolang maar ja tot die tijd zal ik hem goed in de gaten houden en dingen met hem bespreken zat eerst te denken om het hoekje van Kylian* weg te halen maar ja dat is denk ik ook niet de oplossing(hangt een krijttekening van hem gemaakt in turkije en zijn urn staat er dus beetje raar denk als ik dat weghaal) en verder zal ik alles met hem bespreken en niets voor hem achterhouden van al het verdriet en de ontwikkelingen ik weet niet of ik hier goed aan doe maar als wij zachtjes praten zegt hij meerdere keren wat is er of over wie hebben jullie het(zelfs als het over de dagelijkse dingen gaat merk ik dat hij denkt dat we het over onze schoonzus hebben) ga over een paar weken gewoon weer bellen beetje druk achter de ketel zetten misschien helpt het liefs debby
zo moet weer even van me afschrijven verleden week heeft ze de 2de chemokuur gehad en hier zou ze minder last van hebben dan de eerste nou niets is minder waar in 1 week tijd is ze ruim 5 kilo afgevallen en afgelopen zondagnacht heeft ze in het ziekenhuis gezeten en een injectie gehad want haar hartslag was in rust 205 slagen per minuut zit hier met tranen in mijn ogen want hoe gaat dit verder? ze gaat zienderogen achteruit en wil haar zo graag helpen maar weet niet hoe zelf is ze heel hard voor zichzelf en ze wil nog zo graag maar hoever moet je gaan weet het gewoon echt niet meer zo dat lucht even op liefs debby
ow meid, verschrikkelijk verhaal en vreselijk tijden waar je gewoon echt doorheen moet.. op zo'n jonge leeftijd al moeten gaan... het is niet eerlijk he! wat betreft je zoontje... ik zou het hoekje van zijn broertje niet weghalen maar er misschien wat regelmatiger bij stilstaan. hem regelmatig uitleggen waar zijn broertje is dat hij geen pijn heet en boven op de wolkjes speelt. en dat zijn tante straks naar kylian gaat en ze dan ook geen pijn meer heeft en samen op de wolkjes kunnen spelen. dat kylian dan een speelkameraadje heeft en niet meer alleen is. misschien dat dat een troost is voor hem? ook zou ik bv samen met hem van een mooie schoendoos of een grotere doos een mooie gedenksdoos maken. en als je denkt dat hij er nood aan heeft samen met hem kleuren, verven, kleien of op een andere manier knutselen en hem dat in de doos laten doen voor zijn broertje... misschien dat hij met tekeningen enzo te maken zijn gevoelsn naar hem kan uiten... het is maar een idee hoor! ik heb er zelf geen ervaring mee maar ik denk dat ik het op die manier eens zou proberen. vooral zou ik hem ook wel een beetje voorbereiden op het gaan van zijn tante... zodat het niet heel plots gebeurd. ik weet niet hoe dat bij zijn broertje ging? misschien net omdat het zo boem pats snel ging dat hij het niet begrijpt waarom... (dat begrijpt niemand natuurlijk!!) maar zijn tante ziet en hoort hij achteruit gaan... als hij dat ziet zal hij straks beter begrijpen dat ze er niet meer is. dat ze te ziek was en te veel pijn had.... hoe oud is je zoontje eigenlijk? Heel veel sterkte gewenst!!!
@Sharon bedankt voor je tips mijn zoon is 9 jaar en gisteren had hij een moeilijk moment op school en mocht hij van de juffrouw op de gang iets voor zichzelf gaan doen en heeft hij een tekening gemaakt en een verhaal erbij geschreven s middags kwam hij daar trots mee thuis en moest ik weer even een traantje wegpinken we proberen hem er nu bij te betrekken wat betreft zijn tante maar met sommige dingen zie je hem gewoon denken waarom? z Kylian* is levenloos geboren nadat ik s nachts weeen kreeg en mijn placenta eigenlijk direct losliet waardoor hij in het ziekenhuis na de geboorte te horen kreeg dat zijn broertje niet leefde dus dit was echt van de ene op de andere minuut nu kunnen we hem wel voorbereiden en gaan begin december(als alees het toelaat)even met vrienden een weekend weg en mag hij mee en zijn zusje blijft bij opa en oma dus hebben we even tijd voor hem alleen en hij vind het wel stoer geloof ik dat hij mee mag en zijn zusje niet dus even tijd voor hem alleen ga zo even mijn schoonzus bellen hoe het gaat lief dat ik hier even mijn verhaal kwijt kan liefs debby
Er is een cd "de schat van Amadoris". Een verhaal verteld door Bram (Sinterklaas) over doodgaan...met mooie liedjes. Wellicht heeft hij er wat aan... Sterkte in ieder geval, ook met je schoonzus.
oke, 9 jaar... dat is al wel een betere leeftijd (beter dan 5 ofzo bedoel ik) op de leeftijd van 9 jaar weet hij al een beetje wat sterven is en kan je er al een beetje echte gesprekken mee voeren. en wat ik al dacht, hij heeft het verlies van kylian gewoon nog niet verwerkt.. gewoon omdat dit zo plots is gegaan. de ene minuut vol vreugde en spanning om de komst van zijn kleine broertje... hoogst waarschijnlijk (net als bij alle gezinnen) helemaal voorbereid, vaak gepraat en verteld over het badderen en flesje geven en dan zomaar van de ene op de andere dag valt het weg... voor een kind is dit heel moeilijk... (voor de ouders ook natuurlijk!) en nu komen al die herinneringen en gevoelens weer extra naar voren. het gaat nog een echte strijd worden! hopelijk kan de therapeut hem snel helpen! dat zal echt verlichting geven. ook naar jullie toe, ze zal jullie tips kunnen geven hoe je hem moet opvangen ed. ik wens je heel veel sterkte! ook je man... tis natuurlijk zijn zus. hoe staat hij eronder?