Meiden begrijp me niet verkeerd: Ik ben erg blij met mijn zwangerschap, maar ineens bedenk ik me dat we gewoon dit jaar nog papa en mama gaan worden! En we gaan nog verbouwen hier in huis (kan nog wel even duren, zijn nog bezig met offertes en moeten ook nog toestemming bij gemeente vragen) dus misschien ben ik al behoorlijk zwanger als dat allemaal gaat beginnen.... Ik voel me gewoon een beetje onzeker: Kunnen we het allemaal wel? Terwijl ik hier van te voren van overtuigd was, vind ik het nu allemaal zo spannend.....Ik weet dat het stom klinkt, maar toch voel ik het zo. Hebben meerdere meiden hier last van? Ik ben by the way wel superblij met dit mooie wondertje in mijn buik!
Nee hoor meid, denk echt niet dat je de enige bent hoor. Ik heb dat ook gedacht, en denk dat soms nu nog steeds, lijkt mij niks mis mee. Liefs, Charissa
Hihi.. volgens mij heeft iedereen dat! Ik was met de pil gestopt en toen kreeg mn man de creeps en ik zag het helemaal zitten. Ik was zwanger en toen kreeg ik ineens de creeps en hij zag het helemaal zitten. Van de week zat ik ook huilend bij hem op schoot. En straks bakken we er niets van en wat weten wij er nu van en wanneer dit en wanneer dat.. En hij: Tjah... dat weten we niet, het komt zoals het komt... En dan zien we wel... Ok.. Hij heeft ook eens een keer gelijk hihi
Dit heb ik ook hoor. We waren bewust met de pil gestopt in november 2007 met de gedachte dat het nog wel even kon gaan duren. NIET DUS, ik was direct de volgende maand al zwanger. Nu gaan we ook verhuizen in maart heb dat kost ook veel centjes en is een hele drukte, het is ook allemaal heel erg kort dag maar we gaan ervoor. Dan maar even een beetje bezuinigen op bepaalde dingen maar het komt vast allemaal op z'n pootjes terecht. We gaan eerst niets bijzonders doen in de woning, kleine goedkope klusjes en als de kleine er straks is dan gaan we alle andere dingen pas aanpakken hoor, daar ga ik me niet druk om maken...
Ha meis, Zo herkenbaar, je leeft er helemaal naar toe wil het heel graag en dan ben je zwanger en bedenk je je "opeens" dat je dalijk de zorg draagt voor een klein afhankelijk mensje... ik had/heb precies hetzelfde! Geniet gewoon van alles en alles komt goed Liefs Shirley
Zeer herkenbaar dat onzekere gevoel.Mijn eerste reactie was dan ook "oh mijn god wat hebben we gedaan" Het zal er idd allemaal wel bijhoren...Iig gefeliciteerd!
Ja idd...hier nog een...en t is niet eens mn eerste! Oh my god...na n maandje die kleine te hebben willen mn schoonouders al n weekendje weg met heel de bubs (wij met zn 5e, zus van vriend +man+2 kinderen + hun aanhang) Mn huis is n bouwval (ja ok lichtelijk overdreven maar toch...de verf komt je op sommige plaatsen tegemoet...moet nog veel gebeuren hier) en dan komt de kraamhulp binnen...en met baby begin ik dr al helemaal niet meer aan...zal je zien! En past dat allemaal wel in de auto (waarom niet? ja euh weer ik veel ) En als die kleine slaapt...die andere twee zijn nogal eens luidruchtig...dat gaat mis! paniek... en dan ineens denk ik ach we zien t allemaal wel...t is al 2 x goed gegaan....dus waarom zou t nu anders zijn? Zwangerschaps hormoontjes....pfff