Meiden... In september 2012 ben ik bevallen van een mooie gezonde dochter. Obs eerste kindje. Ik ben voor deze bevalling naar zwangerschap yoga geweest en meende de ins en outs wel te weten. Dat t pijn ging doen, dat wist ik, maar goed, er zijn me miljoenen mama s voor gegaan dus ook ik kan t. Daarbij, pijn is relatief, en, een watje dat ben ik toch niet Na een week voor weeën, rug en been weeën, onmogelijk op te vangen, ontsluiting die niet vorderde en slapeloze nachten was ik op, op t moment dat de gyn er voor koos om me in te leiden ivm beginnende zwangerschap vergiftiging. Ik was tote los en iedere wee putten me meer uit. Ik heb om pijn stilling gevraagd. De rugge prik was t alternatief aangezien men een lange bevalling voorzag ivm niet krachthig genoege weeën en t niet vorderen van ontsluiting... Anyway uiteindelijk was ze er, ondanks dat ze niet ingedaald was, met een ferme knip veel bloedverlies en een zeer moeilijke start voor mijn meisje. Ik kan me geen pijn meer herinneren, wel dat ik dacht... Damn, wat een wijf ben jij.. watje hoor... Tot 4cm ontsluiting opvangen .. En daarna pijn medicatie willen.. Nu denk ik... Als ik al zo snel om medicijnen vroeg, moet t w heel erg zijn... Aan de René kant maakt t me bang... Anderzijds denk ik weer net als toen.. thuis, zonder medicatie ect.. Wie beviel voor eerste x in zh met pijnstolling en de 2de keer thuis of zonder pijnstillers? Ik hoor graag.. Ik wil ook een matcho mama zijn en mijn bevalling beleven en nemen zoals ze is.. niet om te kunnen zeggen, kijk wat ik deed, maar wel om t re ervaren enz... Help me out girls!
Iedere bevalling is anders en ben je niet minder super mama als je met pijnstilling bevalt hoor! Ik denk dat je dat een beetje los moet laten en het weer op je af moet laten komen. Vooral proberen los te laten dat je zonder pijnbestrijding MOET bevallen, dat zal je al veel rust geven. Ik ben twee keer zonder pijnstilling bevallen maar het waren ook bevallingen uit een boekje van maar 6 en 3 uur zonder knip of scheur. Maar ik kan me voorstellen als het veel langer duurt, je op bent en het niet meer te doen is graag even wat verlichting wilt. Wat maakt het uit? Daardoor doe je het net zo goed zelf hoor
Tja ik heb nog maar 1 bevalling meegemaakt maar ik wilde juist in het ZH bevallen omdat ik dan eventueel pijnstilling kon krijgen... Het liep alleen anders gelukkig wel positief anders. Ik ben dus thuis bevallen zonder pijn bestrijding en het was in 5 uurtjes van eerste wee totdat hij op de buik lag gepiept. Het is me echt meegevallen en ik vond me echt stoer dat ik dat zo ff had gedaan 😀. Elke bevalling is anders en dat kan bij jou nu ook zijn... Ik hoop dat je een fijne voorspoedige bevalling hebt zonder pijnbestrijding
Ik heb de eerste keer geen verdoving gehad en heb enorm veel pijn gehad. Ik wil nu daarom wel verdoving. Het heeft niks met macho te maken...ik zie niet in waarom ik pijn zou moeten lijden terwijl het niet nodig is. Ik ga wel eerst kijken hoe het verloopt, maar als ik op tijd in het ziekenhuis ben en de ontsluiting niet al te snel gaat, dan neem ik verdoving hoor. Ik denk dat je gewoon moet doen waar jij jezelf goed bij voelt en je het zeker niet moet zien als een zwaktebod als je wel verdoving neemt.
Je bent echt geen watje omdat je pijnbestrijding hebt gehad!! Ik zal je een klein verhaaltje vertellen over een kennisje van me die verloskundige is. Zij sprak altijd behoorlijk minachtend over pijnbestrijding, totdat..... Ze zelf haar eerste kind kreeg!! Ze heeft letterlijk gekrijst om pijnbestrijding Geen enkele bevalling is hetzelfde, en wat voor de een werkt, hoeft niet voor een ander te werken. Ik wilde oorspronkelijk ook geen pijnbestrijding, maar toen de boel eenmaal op gang kwam wist ik heeeeeel zeker dat ik het wel wilde! Ik geloof dat mijn lichaam een signaal heeft gegeven dat het zo echt niet zou gaan, terwijl de weeën op dat moment echt nog wel te doen waren... Overigens stond ik er van tevoren hetzelfde in als jij
Oh en ondanks de pijnbestrijding vindt mijn hele omgeving me een enorme bikkel door wat we hebben door staan
Ik ben thuis bevallen met een TENS, een apparaatje wat een soort stroompjes geeft en daardoor minder pijn (is het idee, mij leidde het vreemde trillerige gevoel op mijn rug in elk geval een beetje af van mijn beenweeen.. ). Veel verzekeringen vergoeden aanschaf of huur van zo'n TENS. Is misschien een mooie tussenweg zodat je thuis ook iets achter de hand hebt om te proberen (je kunt altijd nog naar het ziekenhuis gaan als het niet voldoende is voor je..)
Heel herkenbaar, ik dacht bij mijn eerste bevalling ook dat kan ik. Nou viel dat even vies tegen. Ik voelde me achteraf zo'n mietje. Nu 38 weken zwanger en daar komt de bevalling weer aan maar weet je pijnstilling yoga welke cursus dan ook..alle mama's mogen trots zijn. We dragen het mooiste wat er bestaat in onze buiken. Hoe dan ook die kleintjes komen eruit en dat maakt ons allemaal macho mama's. Wees trots op jezelf. Met of zonder pijnstilling je gaat je kindje op de wereld zetten. Heel veel.succes en vooral geniet (na de bevalling😉 van al het moois.
Je hebt nieuw leven op de wereld gezet, je bent hoe dan ook een macho mama! Hier twee keer zonder pijnstilling bevallen en voel me niet stoer of meer moeder. Sterker, ik baal dat ik door de pijn en bijbehorende 'roes' amper iets heb meegekregen van de geboortes van mijn kinderen. Mocht nummer drie ook weer een ziekenhuisbevalling worden dan wil ik juist graag een prik om nu eens bewust mee te maken hoe ik dit kunstje flik. Kortom, laat het gevoel van 'falen' los en wees trots op het feit dat je je grenzen erkent. Wie weet hoe het dit keer loopt, maar jij durft in ieder geval in het moment voor jezelf te kiezen in plaats van een 'ideaalbeeld' te willen nastreven.
Macho mama, weer nieuwe term... Ik heb niet veel ervaring met pijnbestrijding, maar ik vond mijn bevalling ook niet echt pijn doen dus dat kwam lekker uit. Duurde vierentwintig uur, vooral rugweeen, maar niet vorderende ontsluiting, dus heb wel wat ongemakkelijke uren gehad. Wel een verdoving gehad voor de knip. Maar ik vond het meer ongemak dan pijn. Zeker niet het allesverscheurende gevoel dat ik op basis van andermans verhalen had verwacht. Zal wel per persoon en bevalling verschillen, denk ik. Waarom wacht je niet af? Het lijkt me niet realistisch om vooraf in te schatten hoe jij je straks zult voelen. En zeggen dat je graag pijn wilt ervaren klinkt wat masochistisch eerlijk gezegd.
Loussa dan heb je t beetje verkeerd geïnterpreteerd zeg niet dat ik pijn wil ervaren maar wil ervaren hoe t is om te ervaren dat mijn lichaam dat alles kan overwinnen, oerkracht ofzo. En, dat machomama je kliebelig lijkt te maken daar kan ik niet aan doen. Door dat ik het met pijnbestrijding deed vind ik mama's zonder gewoon dubbel zo sterk ofzo.just name it, en die naam wat in me opkwam war macho. Ach ja dames, nu heb ik weer zo iets van, kom maar op, ne als 2jaar geleden. Maar nu met dat stemmetje in mijn achterhoofd van.. de vorige keer vroeg je biet voor niks ergens om.. tjaa.. haha Denk dat t idd niet te vergelijken valt met elkaar, iedere bevalling en vrouw is anders idd. Nog meer ervaringen hier?
Ik lees even mee... Toen zes uur later de vk terugkwam (ze ging weg toen ik 2 cm had) was ik op het punt beland dat ik dacht ik kan niet meer wilniet meer auw, dus zal wel al op 7-8 cm zitten? Nee dus, al wel 3 hele cm's! Toen heb ik ook om een ruggeprik gevraagd dus hup naar het zkh. Daar moest ik door overdracht van dienst laaaang wachten, uiteindelijk geen anesthesist meer gezien want toen ze eindelijk zover waren bleek ik op 7 cm te zitten (ze hebben me daar doodleuk een paar uur laten creperen, er komt echt zo een anesthesist, hooguit 20 min, echt waar! Jaja.) en heb ik een pethidineprik gehad. baal er achteraf ook enorm van en hoop dat het dit keer beter gaat, dus begrijp echt je gevoel! Pethidine wil ik niet nog een keer, vond ik helemaal niet fijn. Nog steeds pijn en knetterstoned... Maar vertrouwn in dat ik een ruggeprik krijg als ik er om vraag heb ik ook niet meer. Ben benieuwd. Ze zeggen allemaal dat de tweede veel makkelijker en sneller gaat. Daar klamp ik me dan maar aan vast...
Ja idd sneller zou fijn zijn.. en dan niet met rug en been weeën maar buik weeën... Al heb ik die nog nooit gehad... Hihi
Snap je wel, veel moeders maken je gek met "ik heb het helemaal zelf zonder pijnstilling gedaan, dat overdreven gedoe tegenwoordig" Nou ik sprak laatst iemand, die me even goed vertelde dat een ruggenprik hemels was (ookal zal ik daar zelf nietvoor kiezen) en "waarom pijn lijden als het ook minder kan?" Toen dacht ik, ja ze heeft eigenlijk wel gelijk.. We leven niet meer in de middeleeuwen. Ik wil voor n pompje gaan, maar wel pas als ik het echt niet meer zelf trek. Verder heb ik geen ervaringen maar zou me niet druk maken, of je het nu met of zonder doet.. We zetten iets heel moois op de wereld
Ik Had precies hetzelfde, weeën zwakte en een niet vorderende ontsluiting. Ik heb twee keer een ruggenlrik gehad en dat was voor mij echt een super gevoel, heb nooit gedacht dat ik een watje was. Ik heb ze wel mooi zelf naar buiten geperst! Ik vind het ook altijd raar waarom vrouwen denken dat je een watje bent als je pijnstiller g hebt gehad. Bij de tandarts krijg je toch ook verdoving? Idd iedereen is hier een macho mama! Met of zonder pijnstilling
Hey Bjanc , ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Even een hart onder de riem; bij 'niet vorderende ontsluiting' die jij dus had, lopen de weeën alsmaar op om je kind er toch uit te krijgen. Grote kans dat het deze keer sneller gaat en je kind al geboren is voordat je op de hoeveelheid pijn uitkomt die je de eerste keer ervaren hebt. Je hebt de eerste keer gewoon een hele zware bevalling gehad. En beenweeën zijn afschuwelijk pijnlijk!! Ik vind jou al een macho
Hey TS, ergens snap ik wel dat je het wil proberen hoor. Heb dat ook maar voor mij is het de eerste keer nu. Wat ik nog weet van mijn zus is dat ze perse een stuit zonder pijnbestrijding en op de natuurlijke wijze wilde doen. Ik was toen 19 en dacht; vrouw je bent gek.. Nu snap ik meer dat je het gewoon wil proberen. Pijnbestrijding kan altijd nog. Zou het dan ook gewoon aankijken maar ook weer niet doorbikkelen wanneer het te heftig is. Je hoeft jezelf niet expres te pijnigen zeg maar en opdat moment weetje het denk ik toch pas het beste. Heel veel succes! Laat je vooral niet gek maken en kies waar je je lekker bij voelt, dat is voor iedereen anders.
Eigenlijk had je niet veel keus de eerste keer toch? Je bent echt niet minder 'macho' hoor! Al snap ik heel goed wat je bedoelt. Voor je gevoel wil je nu misschien graag een 'normale' bevalling zonder pijnbestrijding. Dat is ook mijn grote wens voor de volgende keer! Ik had een weeënstorm van 12u lang beenweeën (ook ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging), ik was kapot. En ik had nog maar 2cm... Op dat moment heb je eigenlijk geen keus want met die beenweeën en je uitputting kan je niet meer. Dan is een ruggenprik een uitkomst! Ik zat binnen een uur meteen op 10cm met hele sterke persweeën. En ik dacht nog wel, misschien kan ik nog even slapen, hahahaha... Mocht ik meteen weer aan de bak. En ondanks de ruggenprik was het nog steeds erg zwaar. En je zag ook het effect: 12 uur lang op 2cm steken, even de ruggenprik erin en bam gelijk 10cm. Ik hoop heel erg dat je de tweede bevalling anders en beter zult ervaren, zowel met als zonder pijnbestrijding Ik ben zelf ook erg nieuwsgierig naar ervaringen van een tweede bevalling na een vergelijkbare eerste bevalling zoals jij of ik hebben meegemaakt. Ik ben zelf nog niet zover maar ik weet dat dat moment hopelijk over een paar jaar ook komt! Succes met de laatste loodjes en ik hoop over een paar maanden iets te lezen van je over een goede bevalling!