Oké, AFGELOPEN NU met jezelf zo te straffen! Je hebt helemaal geen verlatingsangst. Je bent gewoon verdrietig over wat er is gebeurt. Lijkt me heel logisch. Meisje, waarom ben je zo streng voor jezelf? Jij MAG verdrietig zijn. Jou ex heeft jou ontzettend gekwetst en beschadigd en die vriendin ook. Ze hebben je vertrouwen een duts gegeven en ze hebben je in de steek gelaten. daar mag jij best een flink potje om zitten janken. Zou iedereen hier geloof ik doen. En wel vaker dan één potje. Als je jezelf deze tijd hebt gegunt dan raap je je weer bij elkaar. langzaam maar zeker word je steeds sterker en wijzer. Natuurlijk is het niet gemakkelijk om een kind op te voeden. Dat is het ook niet als je met z'n tweeen bent. Iedereen die dit wel denkt leeft in dromenland. Maarrrrr.... Ik heb nog nooit iemand gehoord die er spijt van had dat ze het kindje had gehouden. Wel heel veel mensen die spijt kregen van een abortus. Het is natuurlijk jou keuze, maar probeer alsjeblieft naar je eigen gevoel te luisteren. Donder al die mensen die jou denken te kunnen vertellen wat je moet doen uit je leven. Dat zijn energiezuigers. Probeer je te omringen met mensen die er voor je zijn. Natuurlijk mag iemand vragen stellen, zoals weet je het wel zeker, en zo. Maar als jij aangeeft het zeker te weten, dan moeten mensen dat accepteren en je helpen waar nodig is. Misschien is het ook geen slecht idee om eens met iemand te gaan praten, zodat je wat zekerder van jezelf kunt worden. En jezelf niet steeds zo streng aanpakt. Bij mij heeft het ontzettend geholpen. Heeeeeeeeeeeerlijk om even alleen maar met jezelf bezig te zijn. Een goede basis voor het moederschap!
hey meissie, wat goed dat je je kindje gehouden hebt! Ik zit in een beetje dezelfde situatie als jij. Ook ongepland zwanger geraakt en mijn vriend heeft me maandenlang proberen over te halen tot abortus maar ik was vastbesloten om het te houden. Daarna liet die me compleet in de steek en als klap op de vuurpijl vertelde die me vorige week dat hij ook al een paar maanden een ander had. Dus ik weet precies hoe jij je nu voelt en het is zwaar. Heel erg zwaar. Ik ga er helemaal kapot aan en wordt echt verscheurd door verdriet omdat ik hem vreselijk mis. Tegelijkertijd weet ik ook wel dat ik beter af ben zonder die loser maar het is zo moeilijk om je ex los te laten. En helemaal los laten gaat nooit want het blijft de vader van je kindje.. Je mag me best pben als je wat kwijt wilt!
meiden ik heb zó met jullie te doen....Vind het zó erg dat je er dan alleen voor staat..kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen, behalve dat t het emest ellendige gevoel ter wereld moet zijn!
Ik weet dat het zwaar is om kinderen in je 1tje op te voeden, ik heb dit 5 jaar gedaan. Mijn dochters waren toen 1,5 en 3 jaar oud. Maar waar veel mensen niet aan denken is dat het altijd kan gebeuren dat je alleen komt te staan. Je kunt nu supergelukkig zijn met je man/vriend maar dat is geen garantie dat dat altijd zo zal zijn. Genoeg voorbeelden waarbij ouders gaan scheiden als de kinderen al wat groter zijn of net geboren. Die kans zit er dus altijd in. Maar er zit ook een kans in dat je iemand anders tegenkomt en wie weet over een jaar weer samen bent met iemand. Dan heeft je kind ineens wel weer een vader. Ik bedoel maar, alles is onzeker.
een kindje in je 1tje opvoeden is zwaar. ik kwam er alleen voor te staan na 2 jaar relatie met 8 weken zwangerschap. het zou zijn leven verpesten. na 3 weken had hij alweer een nieuwe vriendin waar hij vrolijk mee verder is gegaan alsof er niets is gebeurt. hij wou/wil niets van ze kindje weten. ik ben nu ruim 3 maanden mama van een geweldig zoontje en wat is het geweldig! het is niet alleen maar roze geur en manen schijn. het is best pittig maar me zoontje maakt het allemaal zo goed! als ik ze kamertje binnen kom en word begroet met een grote glimlach. het ziet er nu allemaal zo zwart uit en je weet niet wat je kan verwachten en hoe je het allemaal moet gaan doen straks. maar het komt echt allemaal goed. ik krijg nog steeds tranen in me ogen als ik denk aan me ex en we zijn bijna 1 jaar uit elkaar. dat verdriet zal nog een hele tijd blijven maar je leert er mee omgaan. meid je krijgt hier zo iets moois voor terug. probeer dat echt voor je te zien hoe moeilijk het ook is. het komt allemaal echt goed en vertrouw op jezelf.
Dat is dus ook waar ik me aan vasthou. Over 21 weken heb ik een prachtig kindje waar nooit een vent tegenop zal kunnen! TS, hoe is het nu met je?
Stoer van je Nita! En als je het even niet weet of je voelt je alleen oid kunnen jullie altijd hier je verhaal kwijt, dat lijkt me ook wel een prettig idee!
Nou stoer.. zo voel ik me toch niet . Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk . Het is natuurlijk pas 10 dagen geleden dat hij in een klap alles kapot heeft gemaakt en ik alleen verder moest dus het is nog allemaal heel vers. Maar sinds woensdag is er een knop omgegaan bij mij. Ik voelde mijn kleintje toen voor het eerst schoppen en tegen beter weten in heb ik dat naar hem gesmst. Toen kreeg ik dus als antwoord terug: rot toch op, dat is het wel het laatste wat me interesseert! En vanaf toen hebben we dus geen contact meer. Dat valt me toch wel heel erg zwaar want ondanks alles ben ik nog steeds stapelgek op hem terwijl ik weet dat ik beter af ben zonder hem. Verstand en gevoel zitten nog niet bepaald op een lijn dus.Hij heeft anderhalf jaar lang alleen maar de pleziertjes gewild en nu dit is gebeurt kan ik barsten en gaat hij snel naar een ander..
Oooh wat een enorme l*l Is je ex nog erg jong en onvolwassen of is ie gewoon achterlijk dat ie zoiets terug sms't ? Ik denk/ vind dat je er goed aan hebt gedaan om dat sms'je naar hem te sturen..je hebt het daarmee tas6tbaar gemaakt en hem nog een keer een kans gegeven om mee te leven of op de hoogte te zijn van zn kindje..Hij heeft er dus wederom duidelijk voor gekozen om er niks mee te maken te willen hebben. Dan zou ik (als ik je even ongevraagd advies mag geven) vanaf dit moment dan ook echt proberen álles los te laten..en weet je, hoe lullig het ook klinkt maar dat gemis slijt echt. Na een tijdje ga je hem erger missen en alelen de leuke dingen nog herinneren..maar als je nóg even verder bent snap je waarom je deze keuze hebt gemaakt. Ik hoop dat je jezelf vóór kan houden op momenten dat je hem mist, dat het uberhaubt onmogelijk is om nog samen verder te gaan omdat hij een ongevoelige zak is...Niet alelen omdat ie zn kind niet wil en niet erkent en er niks van wil weten, maar ook omdat ie zo'n bot en ongenuanceerd, hufterig gevoelloos rot sms'je naar jou stuurt. Dat is vast niet iemand waar je, als je helder nadenkt, mee wil samenleven. Het bééld wat je in je hoofd van m hebt maakt hem vast mooier dan ie werkelijk is, want ik kan me niet voorstellen dat je op zo iemand valt. Natuurlijk heeft ie vast ook zn leuke kanten, maar iemand die zó reageert op zn zwangere ex over zijn kindje die schopt, is gewoon een egoistiche gevoelloze botte zak.. Dus..maar snel ophouden om van hem te houden, hij is t niet waard! Sterkte hoor, ik weet dat het erg moeilijk is om iemand zo te moeten missen, maar trust me..Ooit ben je zó trots op jezelf dat je je eigenwaarde en dat avn je kindje hebt behouden door hem vanaf nu los te laten.