Mooi verwoord fietwordtmama, al ben ik t niet helemaal eens. vraag vooral ook is om begrip voor de baas en collegas die t vaak op moeten vangen al vanaf week 6! Tsja kun je begrijpen dat die er niet blij mee zijn en angst hebben voor nog 28-30 weken.
Ik vind t fijn dat ik nu thuis zit omdat mijn werkgever toch geen rekening met me houd (is al vaker gebeurt namelijk) niet alleen met mij maar ook andere collega's. Ook al zegt de bedrijfsarts je moet op therapeutische basis werken dan nog zet de manager je niet boventallig in waardoor je dus scheef word aan gekeken door je andere collega's omdat die het dan echt zwaar hebben en ik me zelf dus rot voel en ik dan toch dingen ga doen die teveel voor me zijn. En dat weet ze! Of ze gaat naderhand zeggen; dit en dit had je toch wel kunnen doen? En ziek melden durft trouwens ook niemand meer bij ons. T is echt een chaos! En dan zeggen mensen, neem dan ontslag. Ja, lekker makkelijk!
Fijn! Ook mee eens En als de arbo arts zegt niet meer werken, dan is t dus echt geen aanstellerij maar wel menens, toch? Hij kende mijn bedrijf en manager al en vond t echt heel erg onverstandig om mij daar te laten werken.
Idd, ik zou ook niet te veel vertellen... ziek is ziek. Ik heb de laatste week erg veel last van buik en borsten (gelukkig niet van misselijkheid). Heb wel gezegd last te hebben van mn buik, omdat collega zag dat het niet helemaal 100% goed ging. Kreeg als reactie: Ach ja, het heerst... doelend op buikgriep... en daar hou ik het dan maar even bij
Bizar hoe mensen elkaar veroordelen op dit topic. Ik zit sinds week 6 thuis omdat de Arboarts het niet verantwoord meer vond me door te laten werken. Oke, ik heb HG gehad, maar het was vooral de extreme vermoeidheid waardoor ik niet meer kon functioneren. Ik kon de trap niet meer op, bijvoorbeeld. Ik heb er enorm van gebaald dat ik niet mocht werken, maar had wel door dat het gewoon niet ging. Niet iedereen is blij om niet te hoeven werken, ga daar niet vanuit. Je beland in een enorm sociaal isolement, als je, net zoals ik, het huis niet meer uit kan. Gelukkig hoef ik niet zo lang meer, ik kan niet wachten om weer naar mijn werk te kunnen! Om even terug te komen bij het topic: ik vind je baas een idioot. Hij snapt niet dat jouw lichaam op dit moment keihard aan het werk is. Je maakt een heel mensje in 9 maanden, dat is een topprestatie! Ik had gelukkig alle begrip, maar mijn baas heeft zelf ook zwangerschap meegemaakt, dat scheelt waarschijnlijk. Succes de komende tijd. Bij mij ging het in het 2e trimester wat beter. Het is geen garantie, maar meestal ga je je wat minder moe voelen.
Ik was vanaf 6 weken tot aan 14 weken ook echt zoooo moe, bah. Al weet mijn werk daar niks van hoor, heb altijd gewoon door gebikkeld, maar thuis klaagde ik de oren van ML zn hoofd af. Week 14 tot week 24 waren goed, nergens last van en ik rende zelfs achter me zoontje aan in pretparken Heerlijke tijd, buikje zit dan nog niet in de weg enzo.... Maar vanaf 25 weken dus, is mijn klaagmodus weer aan Ben zo blij als het erop zit, de zwangerschap... Ik wil heel graag kindjes, maar ik vind het verhaal over de ooievaar zo slecht nog niet Zwangerschap pff, dat hoeft voor mij niet hoor... Maar ach, bijna verlof, jeeej!!
De reacties hier woow... Ontopic, Ik heb ook erg veel onbegrip in mijn omgeving. Ongeveer vanaf week 13 hevige bandenpijn en voortekenen van BI. Ik mocht dus absoluut niet meer dan anderhalve dag werken per week(kinderopvang) trappen lopen kon ik niet meer. Na veel rust kan ik vanaf week 16 gelukkig al meer dan alleen op bed liggen. Dan heb ik het nog niet over de rest van de kwaaltjes. Het is heel makkelijk om over een ander te oordelen. Zelf dacht ik ook altijd van stel je niet zo aan joh. Nu ik het zelf meemaak denk ik van woow klote niet iedereen heeft een super zwangerschap. Elke beweging die ik maak, krijg ik een hele pijnscheut van hier tot ginder. En ik ben dan ook echt niet kleinzerig, nooit geweest overigens.