Hoi, Kwamen er afgelopen zaterdag achter dat ik zwanger ben. Ontzettend blij natuurlijk! Maar ik word ook steeds banger. Bang dat het misgaat. Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie hiermee om? Groetjes, Loesje
Hi Loesje, allereerst gefeliciteerd! Wat vervelend dat je zo bang bent. Ik herken het wel een beetje, het duurt nog zooo lang voordat je een eerste echo hebt. Maar je moet proberen het een beetje los te laten, bezig te blijven met werk en sociale dingen en er niet te veel over na te denken. Stress doet je lichaam en de baby namelijk geen goed. Je bent zwanger en als de baby gezond is, dan zal het blijven zitten. Wat mij hielp is ook bedenken dat een eventuele miskraam betekent dat het niet levensvatbaar is. En dan is het maar beter dat de zwangerschap vroeg wordt afgebroken dan bij 20 weken oid. Vertrouw de komende weken op je lichaam!
Dat herken ik zeker. Nu zwanger van de derde en had het net zo weer als bij de eerste (en de tweede). Het blijft een super spannend iets en vaak ben je pas gerust als je je eerste echo gehad hebt. Het hoort erbij, ik denk dat heel veel vrouwen dit hebben. Het enige dat je kunt doen is proberen te genieten van het wondertje in je ondanks de spanning die je voelt of het wel goed gaat. En veel afleiding zoeken zodat de tijd naar de eerste echo snel gaat.
Herken ik wel. Is gewoon spannend die eerste 3 maanden. Kan vanalles mis gaan en als je sommige verhalen hier leest word je niet vrolijk l. Maar kans dat t goed gaat Is zoveel groter. Hoewel t allemaal super onzeker Is toch positief blijven dus! En gefeliciteerd met je zwangerschap!!!!
denk dat we dat allemaal wel hebben, de een wat heftiger dan de ander. Bij mij wisselt het per dag helemaal in het begin.. ene x zwaar in de stress.. andere keer ontzettend rustig. Ligt ook maar weer net aan wat ik lees op het forum. Lees ik positieve dingen, zoals kloppende hartjes etc.. nergens last van. Lees ik over lege vruchtzakjes, geen hartje etc.. kan ik weer gaan piekeren. Dus ik probeer gewoon zodra ik negatief ga denken, positieve afleiding te zoeken. Lukt me ook niet altijd hoor! Daarom is het forum zo fijn, kun je lekker wat van je afschrijven en steun zoeken.
Ik herken het ook heel erg, zeker het lezen van verhalen waar het mis ging, maar je moet niet vergeten, het ene lichaam is het andere niet. Ik kon mijzelf er ook in verliezen, maar je moet maar zo denken. Iedere dag is er 1!
Gefeliciteerd! Ik was ook bang (eerste zwangerschap een missed abortion geworden). Met deze zwangerschap durfde ik ook haast niet blij te zijn omdat ik zo bang was dat het weer mis zou gaan. Je moet gewoon vertrouwen hebben, meer kun je niet doen helaas. Pas totdat ik een paar(!) goede echo's had begon ik echt te genieten!
Bedankt voor de lieve berichtjes! Blij dat ik in ieder geval niet de enige ben die hier last van heeft. Iedere dag Is er 1, morgen 5 weken!
Opvallend ik heb net een topic geopend met het zelfde onderwerp en het zelf probleem haha. Ik ben 6 weken en 4 dagen zwanger en heb volgende week maandag 8 weken echo.. en zelf ook doodsbang dat t hartje niet klopt. Word gek van de onzekerheid... dus ik herken het zo en weet zo goed wat je doormaakt..
Ik heb volgende week dinsdag mijn eerste echo en ik vind het ook wel een beetje eng, vooral omdat het nog zo ver weg is en ik steeds een beetje ongesteldheidspijn heb. Ik probeer erop te vertrouwen dat het wel goed zal gaan en als het niet goed gaat kan ik er ook niks aan doen. Ik let op mijn eten, neem mijn vitamines en doe verder rustig aan. Stress heeft een slechte invloed op de baby dus probeer ik het zo veel mogelijk van me af te zetten. Meer kan ik niet doen.