Na 6 maanden zijn we er afgelopen woensdag achter gekomen dat we zwanger zijn. Super blij natuurlijk maar tegelijkertijd ook heel erg onwerkelijk. Het liefst wil ik elke dag een test doen om te zien of het wel echt zo is en ik het niet gedroomd heb. Anderzijds voel ik me al een paar dagen erg boos en gefrustreerd . Dit zonder reden want er is niks aan de hand. Kan dit door de hormonen komen en hebben misschien andere dames hier ook last van? Voel me zo schuldig dat ik me niet super gelukkig voel op dit moment.
Herkenbaar hoor! Die eerste week was ik ook ontzettend in de war. Na 26 rondes ineens zwanger.. Ook al keek ik er al zó lang naar uit, het was schakelen, heel erg schakelen. "Ja maar, uh, wil ik dit nou ècht wel?" Hihi, beetje te laat om dat dan te denken hè Ik denk dat het er ook wel bij hoort. Het gaat een verandering in je leven worden en je voelt je zo anders vanwege die hormonen. Probeer het lost te laten en kijk uit naar wat gaat komen. Dan komt het vast goed En natuurlijk van harte gefeliciteerd!
Bedankt voor je reactie! Het is inderdaad je kijkt er zolang naar uit en opeens is het zover, is toch gewoon een beetje schrikken. Neemt niet weg dat het echt ontzettend gewenst is maar het gevoel moet gewoon nog even komen. Denk dat wanneer ik de eerste echo heb gehad dit ook wel zal veranderen.
Ja dat zijn de hormonen. Kan hier ook heel onredelijk uit mijn slof schieten om een vergeten theelepel in de vaatwasser. Draken zijn het die hormonen.
Nou inderdaad, had verwacht dat ik er wel beetje last van zou hebben maar niet zo erg. Moet zeggen dat ik gelukkig alweer een stuk rustiger ben dan vanmorgen .
Oh zo herkenbaar. Oke was misschien niet boos boos. Maar ik moest overal om huilen, echt heel erg. Ik weet nog goed dat ik aan het afwassen was en ik begon te huilen omdat ik schone vaat zoiets moois vond. Mijn vriend lach helemaal in een scheur. Ik ben net weer zwanger en gisteren moest ik tijdens het sporten iets doen wat me niet lukte. Ik ben in de kleedkamer gaan zitten om een traantje weg te pikken. Het begint nu alweer hahaha
O ik kan je gevoel goed begrijpen.. Wij zijn blij dat we bij de eerste ivf een plakker hadden. Maar ook is het nog steeds onwerkelijk en zolang het voor ons niet 'tastbaar' is zijn we nog steeds niet echt 'blij' als ik het goed omschrijf. Het voelt gewoon allemaal heel gek en vreemd. Dingen gaan veranderen ect. Gewoon allemaal nog zo onwerkelijk. Ondanks dat ik hem echt goed voel zitten en bewegen hoor haha. Ik ben ook niet zo'n zwangere die er de hele dag over praat en denkt en over der buik zit te wrijven. Ik val bij de groep die sochtends zelf vergeet o ja ik ben zwanger 😂
Oooh die gruwelijke hormoonmonsters!! Je leert er op den duur echt mee om gaan maar het zijn echt rot dingen. Gefeliciteerd trouwens!
Hier deze week ook echt een draakje geweest.. en dan in de avond weer een half uur lopen huilen dat ik mezelf die dag weer zo'n kreng ben geweest.. heerlijk die hormonen 😔😁
Gefeliciteerd met je zwangerschap. En hier ook wel eens boos of gefrustreerd om de kleinste dingen of om niks.. Vooral als iets mij niet lukt, raak ik gefrustreerd. Bijvoorbeeld als ik de deksel van de groentepot niet open krijg. Voorheen was ik nooit snel boos of gefrustreerd/geïrriteerd. Het zijn echt hormomen, ik weet het zeker. Ook kan ik nu weinig hebben van bepaalde mensen en kan deze wel 'schieten'.. Ik baal daar ook van, omdat ik totaal mezelf niet meer ben. Maar ik denk wel dat het echt hormonen zijn, die dit met mij en ook met jou doen
Vind het wel een beetje zielig voor onze mannen. Die van mij doet zo zijn best en ik loop alleen maar te snauwen. @Babyluvv: ik dacht dat het voornamelijk ook om de eerste weken ging maar jij bent al over de helft. Oeff nou laten we maar ons beste beentje voorzetten .
Het is wel veel minder geworden hoor.. En misschien dat het nog wel "verdwijnt".. Maar ik heb inderdaad nog momenten dat ik erg boos en gefrustreerd kan raken, om de kleinste dingen..
Hormonen! Hier in het begin ook een kort lontje en kan nog neits niet súper veel van mn man hebben...
Hier na 37ste ronde pas raak en ik kon het ook niet geloven aan het behin kunnen je hormonen veranderen en daardoor kun je je zo voelen had het ook aan het begin gaat vanzelf weer over
Heey nina sanders ik zag dat je ook pregyl hebt gespoten ik ook en we hebben precies hetzelfde uitgerekende datum 4-7-17 en bij mij ook een jongen wat leuk en toevallig!!😃
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Het boos zijn om niets is heel herkenbaar. Had het bij mijn dochter bijna de hele zwangerschap nu valt het wel redelijk mee alleen de eerste paar weken echt om niets nu probeer ik erop te letten. Ik heb gelijk aan begin van de zwangerschap tegen mijn man gezegd: sorry als ik boos doe ik doe het niet expres maar dit is gelijk de eerste en laatste keer dat ik mij ervoor verontschuldig zeg het me als het te erg wordt dan kunnen we erover praten. Dat vond hij prima