Even vooropgesteld dat ik superblij ben met m'n beeb. Heb geen partner en heb er bewust voor gekozen om toch een kind te nemen en ben blij dat dat gelukt is! Maar: zo'n kleintje brengt heel wat te weeg (terwijl ie nog niet eens geboren is). De babyuitzet heb je niet in 1 middagje bij elkaar. Daar gaan een hoop ritjes van en naar de winkel inzitten, prijsvergelijkingen, uitproberen etc etc. Op zich heel leuk hoor maar ook wel vermoeiend. Verder woon ik niet zo groot en moet er verbouwd worden om een extra kamertje te creeren. Weer een boel ritjes, prijsvergelijkingen etc. M'n hoofd zit soms echt helemaal vol met dingen die ik gedaan heb, nog moet doen, waar ik nog over twijfel etc En dan denk ik soms: Help, waar ben ik aan begonnen. Voel me dan meteen schuldig aangezien de beeb echt gewenst is! Maar je hele wereld staat gewoon ineens op z'n kop en dat moet ik dan echt ff een plaatsje geven. Zo, ben blij dat ik dit van me af heb geschreven. Hoop dat jullie m'n gevoel een beetje begrijpen.
Hallo Eve, Je gevoelens zijn erg herkenbaar hoor . En ik denk voor nog vele andere zwangere vrouwen. Ik heb zelf ook het gevoel van, oh jee waar ben ik aan begonnen, maar ben tegelijk ook zo erg blij dat er een kleintje in mijn buik groeit. Ik heb dan wel een partner, maar we hebben het ook zo druk. Hebben een eigen bedrijf, de babykamer zit vol met scheuren, moet nog allemaal in orde gemaakt worden. We komen ook tijd te kort. Omdat je alleen bent, zal er wat meer op je af komen,maar alles komt goed hoor. Knap dat je de keuze hebt durven maken en het gaat je zeker ook lukken Liefs Dapi
kan dit gevoel op het moment nog niet met je delen, maar ik begrijp het heel goed. Ik ben de afgelopen week zelfs al naar veel winkels geweest om te kijken wat het allemaal kost en hoe ik het allemaal wil hebben, nou vind ik het nog allemaal erg leuk en spannend maar misschien dat dit over een aantal weken ook gaat veranderen. je leven veranderd ook zo erg, er moet zoveel gebeuren en geregeld worden. koppie op meis! het komt allemaal goed!
Ik weet niet hoe het is om zonder een partner kinderen te dragen of groot te brengen, maar ik wil je vertellen dat het ook niet altijd makkelijk is om het wel met een partner te doen hoor! Mannen snappen (laat ik even over de mijne praten) niet altijd hoe het voor een vrouw is, hoe zwaar het kan zijn, hoe vermoeiend of wat dan ook! Bij mij lijkt het af en toe net of ik er een kind bij hebt, zooo moe word ik ervan! En heel af en toe denk ik dan, pfff geloof dat ik het dan nog beter alleen kan doen, dan heb ik in iedergeval een last minder! Zodat je alles alleen kan bepalen (doe ik vaak toch wel, maar gaat natuurlijk met een partner met horten en stoten), ben soms blij dat ik ff alleen ben (maar hoe het echt is om alleen te zijn, dat weet ik niet)! Maar gezellig lijkt me het niet nee, zonder partner, je kan niets delen, je kan hem niet de dingen laten regelen zodat jij ff vrijaf hebt, je kan hem niet ff laten dweilen, stoffen of wat dan ook, je kan hem niet ff dat ritje laten doen, je bent totaal op jezelf aangewezen en dat lijkt me minder fijn van alleen zijn! Maar heb je geen vriend of vriendin die je hierbij wilt helpen het kamertje uit te zoeken of het kamertje in te richten te verfen of wat dan ook! Die jou wat dingen uit handen kan nemen, of waar je, je ei bij kwijt kan!?! Succes!
Mag ik vragen hoe je zwanger bent geworden ?(sorry, beetje nieuwsgierig). Als je het niet wilt vertellen dan hoeft het niet hoor maar ik was een beetje benieuwd.
Dat mag je best vragen hoor. Heb daar geen problemen mee. De vader van m'n kindje is een goede vriend van me die me graag wilde helpen. Het kindje is vervolgens op de natuurlijke manier verwekt. Was al in 1 keer raak dus dat kwam wel goed uit
Wow..ik heb er geen ervaring mee hehe..aangezien ik gewoon getrouwd ben. Maar het lijkt mij heel erg zwaar ik zou het niet kunnen. Mag ik vragen of die vriend van je (de vader van de baby) nu helemaal geen band met dat kindje wil? Het lijkt mij zo'n rare situatie..de vader van je kindje is een goede vriend..maar hij zal niet de vader zijn (qua opvoeding etc.) maar aangezien hij een vriend van je is zul je hem dus wel vaak nog zien?? Sorry hihi ben erg nieuwsgierig..
We hebben de afspraak dat ik de opvoeding etc ga doen. Maar hij mag het kind zo vaak zien als hij wil. Graag zelfs! Hoop echt dat ze een goede band gaan opbouwen. En wie weet loopt alles zo goed dat we er voor kiezen om samen verder te gaan. Op dit moment is er niet echt sprake van verliefde gevoelens. Maar uit ervaring weet ik dat dat misschien best nog kan komen
Bijzonder hoor, dat het op zo'n manier opgelost is bij jullie, heel mooi, want vriendschap is toch één van de belangrijkste dingen! En er zijn genoeg huishoudens die veel onrustiger zijn, dus jou kindje krijgt igg een mooie opvoeding!!!
Het is inderdaad iets wat even je leven helemaal ondersteboven zet. Wij zijn wel samen maar wonen (nog) apart. We wonen 1,5 uur bij elkaar vandaan dus we zijn ook nog druk met een eventuele verhuizing naar mijn woonplaats...Zorgt ook voor de nodige zorgen. Zo heeft iedereen een eigen verhaal. Een baby krijgen is ontzettend bijzonder maar er komt zoveel meer bij kijken dan alleen maar die roze wolk...Natuurlijk ben je gelukkig met dat kleine grut wat bij je groeit. Is meer dan welkom. Maar neemt niet weg dat je heel erg veel moet regelen om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen als de kleine er eenmaal is. Ik ben in ieder geval heel erg dankbaar voor alle steun van onze families.
heel herkenbaar die tegenstrijdige gevoelens. ik zit ook in een verbouwing, het is onze derde, dus mijn dochter moet verhuizen naar de zolder (die verbouwd word) dan de babykamer die opnieuw aangeschaft moet worden. mijn werk.... financieel... en ga maar door. maar wat betrefd de babykamer, ik ben niet zo van de babykamer compleet kopen. ik snuffel rond, tot ik iets vind wat ik leuk vind. en 2ehands is er ook veel te krijgen hoor. en verder vind ik de prijzen bij die babyspeciaalzaken absurd, en dan heb ik het nog niet eens over de levertijden.