Wat ik nu ga zeggen, gaat waarschijnlijk veel meiden tegen het hoofd stoten maar het moet er toch even uit. Die zwangerschap is echt niks voor mij! Ik vond er niks aan bij de eerste en nu weer ben ik zo blij als het allemaal achter de rug is! Begrijp me niet verkeerd, ik heb hiervoor 3 miskramen gehad ik ben superblij dat ik al over de helft ben en goede echo's heb gehad en dit kindje is absoluut heeeeeeel erg welkom!! Maar god god wat ben ik blij als ik haar in mijn armen heb en mezelf weer kan zijn! Ik ben moe, neerslachtig en door de hormonen gewoon totaal mezelf niet... Zijn er meiden die dit herkennen of zijn er nu een heleboel boos omdat het zo'n zegen en wonder moet zijn?
Jup hier! Hardstikke leuk dat de kleine man onderweg is maar zwanger zijn vind ik nix aan.... De kwaaltjes, pijntjes en de angsten of alles wel goed gaat vind ik best slopend. Ik doe het met liefde hoor en heb er alles voor over maar man o man wat zal ik blij zijn als ik mijn ventje in mijn armen heb! Het is iets waar we toch doorheen moeten maar het gaat om het eind resultaat 😊
Moest best een beetje lachen om je post. Natuurlijk mag je dat vinden, denk dat er heel veel vrouwen zijn die liever gewoon alleen de bevalling doen en de hele zwangerschap overslaan. Dat betekend niet dat je het dan minder een wonder vind. Je hebt het er voor over. Ik ben zwanger geworden Door icsi en nu ook nog eens een zwangerschap waarbij ik al vanaf eind september in de ziektewet zit zo slecht voel ik me, kan vaak niet eens gewoon op boodschap. Dan denk ik ook wel eens, moet dat nou? Maarja haha. Zonder zwangerschap geen kindje en gelukkig ben je maar maximaal 40 weken zwanger (excl. De 2 weken cadeau) en wat is nou 40 weken op je hele leven. Elke keer als ik weer heb overgegeven en kotsberoerd op de bank lig dan leg ik mijn handen op mijn buik en dan denk ik, ik doe het met alle liefde voor jou kleintje!
Natuurlijk mag je dat voelen! Ja het is een zegen, maar je moet er ook een hoop voor doen en een hoop voor opgeven, en dat is niet leuk, zeker niet als je daar ook nog kwalen bij hebt en je je totaal jezelf niet voelt. Ik herken me helaas wel in je verhaal, en jammer genoeg steeds meer. Ook ik heb drie miskramen gehad en ben eindelijk over de 12 zwanger van onze eerste. Mooie echo's gehad, weinig kwaaltjes meer, ik zou helemaal gelukkig moeten zijn... Alleen die neerslachtigheid... Het gebrek aan energie. Nergens zin in. Overal aan ergeren. We zijn al heel lang samen maar sinds kort irriteer ik me ma-te-loos aan hem en alles wat hij wel en niet doet. En echt niet terecht! Zo ken ik mezelf helemaal niet! Hopelijk gaat het gauw over. Of wordt het in ieder geval minder.
Hier ook heel herkenbaar hoor! Het is dat het erbij hoort, maar zal ook blij zijn als het achter de rug is!
Ja hoor! Ik ben door de hormonen mezelf echt niet. Ik ben labiel en voel me bleeeh! Alle zwschappen wel wat last van gehad maar zo erg als deze x niet Ik wil genieten maar t valt zo tegen😭. Dus ja hoor herkenbaar
Ik zit nu op het einde van mijn 2de probleemloze zwangerschap. Amper kwaaltjes of klachten, weinig last van hormonen,... maar man, wat heb ik een bloedhekel aan zwanger zijn! Ik vind er echt niks aan. Ik ben dol op mijn dochter en kijk enorm uit naar dit 2de meisje dat me gegund is, maar dat zwanger zijn op zich.... niks voor mij. Ik ben bij mijn oudste bevallen op 38 weken, bij nr 2 was ik gisteren uitgerekend, en ik ben echt zo kwaad nu! Echt oneerlijk dat ze er niet uit wil! Ach ja, nog heel even en ik heb mijn klein meisje vast en dan hoef ik nooit, nooit, nooit meer zwanger te zijn! Heb tegen mijn man al gezegd dat als hij nog een 3de wil, hij maar een andere zot zoekt Goh, dat doet goed, zo effe klagen!
Haha toen ik het las was het net of ik het zelf geschreven had. Ik heb ook echt dat gevoel. En ik ben via icsi zwanger geraakt dus heel wat voor gedaan, maar toch zwanger zijn is blijkbaar niks voor mij . Wilde altijd 3 kindjes en nu ik zwanger ben heb ik zoiets van hmmm denk dat ik het hier maar bij laat haha. (mijn vriend heeft al 2 meiden dat scheelt misschien) Maar het kan allemaal natuurlijk veranderen als ze dalijk in mijn armen ligt dat ik denk ja ik wil toch voor een 2e gaan haha. Het is mijn eerste dus heb ook echt geen idee wat ik moet verwachten Maar ik vind eigenlijk niet dat iemand je mag haten hiervoor haha want ook vrouwen bij wie het niet vanzelf gaat zoals ik kan het zo aanvoelen Ik heb ook geen reden om er een hekel aan te hebben want ik ben niet ziek geweest heb nergens last van. Behalve mijn humeur en beetje extra moe zijn nou het komt allemaal wel goed... we zijn al over de helft
Herkenbaar. Vind t ook niks hoor die negen maanden. Baar liever dan die negen maanden. Verschilt pp er zijn ook gewoon meiden die er happy fit bijlopen. Ik helaas niet! Bij de eerste rot nou weer.
Hahaha ik durf het niet zo hardop te zeggen hier (commentaar zal toch weer zijn dat het er nu eenmaal bij hoort ) maar ik heb hetzelfde. Ik wil dat het zo lang mogelijk blijft plakken, hebben het ook niet cadeau gekregen, maar na zo'n dag als vandaag denk ik ook zijn we er al?
Ik snap je helemaal! Ik ben de zwangerschap nu al beu en ik moet nog zolang haha... heb tot nu toe niet eens echt een buikje enzo dus laatstaan als dat straks weer in de weg gaat zitten enzo.. Maar komt bij mij ook een beetje omdat ik bij de tweede zwangerschap mijn kindje ben verloren na 23 weken, dus de derde zwangerschap was allemaal best spannend waardoor ik ook niet kon wachten dat het allemaal weer voorbij was en ik m'n kindje gezond en wel in m'n armen had... En dit keer had ik tegen mezelf gezegd nu ga ik ervan genieten want het is echt de laatste keer en nu heb ik constant bloedverlies waardoor er ook weer zorgen zijn waar ik zoooo geen zin meer in heb!
hahaha er blijken er gelukkig toch meer te zijn die hier last van hebben. Het is gewoon moeilijk, want men verwacht van je dat je 9 maanden op 'roze wolkjes' loopt... nou ik denk dat ik er vanaf ben gedonderd XD Mijn moeder en schoonmoeder vonden het zwanger zijn zo heerlijk en fantastisch, maar ik zou inderdaad liever 9 maanden baren dan zwanger rondlopen. Nogmaals, natuurlijk ben ik superblij dat het deze keer helemaal goed lijkt te gaan en ik kijk ontzettend uit naar de kleine, maar wat zou het mooi zijn als de ooievaar haar gewoon kwam brengen in april!
ja dit dus. Gewoon je de hele dag bleehhhh voelen dat ben ik zo zat. Ik erger me aan alles en iedereen en natuurlijk pep ik mezelf op en ga ik wat doen met de oudste en ik sleep me gewoon naar mijn werk (nu even niet, heb bijholteontsteking) maar pffffffff Ach en soms helpt gewoon ff lekker klagen ook!
Hier ook hoor! Ik voel me altijd een beetje schuldig als mensen vragen hoe het gaat en hoe het nou is om zwanger te zijn... Ik vind er niks aan.. Haha.. We zijn er super blij mee en heeft ook een tijdje geduurd voordat het zo mocht zijn, maar mensen houden je voor dat het je beste tijd uit je leven zou Moeten zijn en ervan moet genieten.. Nou.. Nee... Je moet veel laten, je voelt je anders en hen last van vervelende dingen.. Tuurlijk heb ik het allemaal over voor ons dochtertje... Maar leuk... Nee en ik verheug me er dan ook echt op dat het mei is
Nou als ik mijn zwangerschap vergelijk met de periode na de bevalling dan heb ik 100x liever een zwangerschap hoor Ja ik had ook vervelende kwaaltjes maar in ieder geval geen vagina vol hechtingen, zere harde borst en vol schijven, spierpijn, zweten, duizeligheid, neerslachtigheid en als kers op de taart slapeloosheid. Leuk hoor zo'n baby maar toen ik nog zwanger was hoefde ik niet steeds mijn bed uit voor een huilend kind, alleen om te plassen en kon dan nog uren in bed liggen.. Ik denk er soms wel eens met heimwee aan terug haha. Ik mis overigens niet die bekkenpijn (is niet meteen over na de bevalling overigens maar wel een stuk minder).
Ik kon het zelf geschreven hebben... wat herkenbaar...en zoveel onbegrip van mensen om me heen.. Ik houd het maar voor mijzelf.. ik ben er ook wel klaar mee hoor! Tuurlijk wil ik dat mijn kleine mannetje zo lang mogelijk binnen blijft.. Maar een laag ijzergehalte.. moe.. down.. niet veel kunnen ondernemen..?? Nee dan liever de kleine in mn armen en alles achter de rug hebben.. pfff... en maar niet mogen zuchten..klagen of zeuren.. (want dat is het volgens velen..)
herkenbaar. maar bij mij hopelijk na de 3 maanden beter.. in vorige zs voelde ik me wel happier het tweede en derde trimester ik ben niet blij, en moe en gespannen, verdrietig, bang etc. bij mij is er een extra "druk" want ben pas mijn dochtertje verloren dus ben nog volop in de rouw. dat is pas zwaar (sorry bedoel het niet verkeerd maar misschien helpt het jou ook relativeren ).. en dan zijn er mensen die tegen mij zeggen dat ik blij moet zijn en me "gewoon moet focussen op dit kindje" grrrr alsof gewoon even mijn hele ervaring én mijn eerste kind vergeet! ik vind zwanger zijn op zich dus leuk maar nu extra heftig allemaal. ik hoop dat ik na de eerste 3 maanden wel wat meer kan genieten. dat verdient dit kindje ook.xxxx
Ik vind de zwangerschap een beetje zo zo. Ik ben blij dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden op je kleintje maar dat al die toestanden in mijn lichaam moeten gebeuren is wel jammer haha. Alsnog is het natuurlijk iets wonderlijks als je er over nadenkt maar van mij had het ook wel anders gemogen hoor haha!
Ik herken het ook wel een beetje. Fysiek vind ik het niet zwaar. En vind het zoooo bijzonder om zwanger te zijn. Leven te voelen in mijn buik. Maar de onzekerheid vind ik moeilijk. Of alles goed gaat met ons kleintje. Bij onze dochter ook gehad, en had gehoopt dat het nu minder zou zijn. Maar juist omdat we nu weten hoe prachtig het is om een kindje te hebben, neemt de onzekerheid dat het niet goed gaat toe. Dus ja, ik zal heeeel blij zijn als we volgend jaar hopelijk weer een gezond kindje in onze armen kunnen sluiten.