Hoi, Ons zoontje zit nu waarschijnlijk in z'n 12 weken sprong. Hij is sinds een paar dagen enorm huilerig en hangerig en wil overdag niet meer naar bed. Hij slaapt alleen maar bij papa of mama. We proberen wel om hem toch in bed te leggen, maar hij schreeuwt de hele boel bij elkaar. Heb zelfs al een paar keer geprobeerd om hem naar bed te brengen zodra hij diep in slaap is gevallen bij mij. Hij slaapt gewoon door terwijl ik hem naar boven breng en in z'n slaapzak doe, maar zodra ik hem in bed leg springen zijn ogen open en is het gebeurd. De afgelopen avonden hebben we hem ook niet naar bed gekregen, dus neem ik hem mee zodra ik zelf naar bed ga. Tegen mijn borst valt hij binnen no time in slaap en dan kan ik hem zo over leggen in bed en slaapt hij rustig verder. Ik lees vaak om bij de sprongen maar te doen wat voor hem helpt, dus dat willen we ook wel graag doen. Maar ergens knaagt er wel in mijn hoofd: 'verpesten' we hem nu niet, omdat we hem tijdelijk overdag bij ons laten slapen ipv in bed? Als de sprong voorbij is zal hij weer in z'n eigen bed slapen zoals hij altijd zonder problemen deed? En hoe lang duurde deze sprong bij jullie kind(eren)?
Wat is "verpesten" . ik denk dat als ze 16 zijn allemaal wel in hun eigen bed slapen. Ik heb er vier en heb het helemaal losgelaten waar iedereen slaapt. Ik slaap niet graag alleen en ik verplicht mijn kinderen dat ook niet. Soms slaapt de oudste een nachtje alleen, maar eigenlijk heeft iedereen bij ons in huis elke nacht een bedmaatje. Het is maar hoe je erin staat denk ik. Van baby af aan in cosleeper. Daarna vrijwillig allemaal voor hun vierde verhuist naar andere slaapkamer.
Je kunt je kind echt niet zomaar 'verpesten' hoor. Mijn dochter slaapt al drie nachten bij mij in bed, want ze voelt zich niet lekker en wil absoluut niet alleen in bed leggen. Kan ik wel willen dat ze in haar eigen bed slaapt, maar dan is de consequentie wel dat ik er 10x uit moet 's nachts. Daar heb ik geen zin in. Nu ligt ze lekker bij mij en slaapt ze. Zien we na het weekend wel weer of ze naar haar eigen bed wil. Is tot nu toe nooit een probleem geweest. "Zorgen voor morgen.." Je niet vandaag al druk maken over problemen die er nog niet zijn hoor!
Je kan tegenwerken (in de zin van 'moet in eigen bed slapen' etc) maar uiteindelijk verlies je zelf die strijd en eindig je alsnog op de manier die had willen voorkomen. Gewoon meegaan met je kleintje nu nog. Als je kleintje slaapt, slaap jij ook. Echt verpesten kan je ze nog niet, denk maar zo de grote wereld veranderd en jullie moeten de kleine de veilige haven geven van waaruit je kleintje die wereld kan verkennen en begrijpen. Ik zou wel kijken of een draagzak wellicht wat voor jullie is. Nu valt t gewicht nog mee maar je krijgt nog meer sprongen en dat gewicht gaat steeds meer doorwegen. Zo heb ik ook met een hoopje ellendig een weekend op de bank gebivakeerd, kon geen kant meer uit (bekken werkten toen ook nog niet echt mee) daarna paar dagen nog flink last van mn arm, rug en schouder gehad. Dus toch maar aan de draagzak gegaan (bye kai tricot tot 18kg). Ben absoluut geen dagelijkse drager maar dr zijn toch genoeg krampaanvallen, 'voel me niet fijn' en sprongetjes geweest dat ik toch helemaal happy was met dat ding. Ook met dr tandjes is niks goed behalve mamakleven, dus draagdoek is weer ingezet. Alleen is tricot wel erg warm merk ik ook voor incidenteel gebruik zoals hier. Zit nog te dubben om een andere te halen (tweedehands dan wel gezien de hoeveelheid gebruik).
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben onzeker geworden door mijn oma merk ik. Ik heb een hele lieve oma, maar ze heeft als slechte eigenschap dat ze enorm negatief is tegen en over iedereen. Zo kreeg ik deze week te horen dat wij ons kind verwennen, omdat hij zo'n moeilijke (premature) start heeft gehad. Ik was echt een beetje boos, want wij proberen dat absoluut niet te doen. Maar ik merk dat ik nu onzeker word en bang ben dat ik hem te gauw kan verwennen. En bedankt, oma. Wat goed om te lezen dat jullie kinderen soms ook bij jullie in bed mogen slapen. Ik laat hem soms wel even bij ons slapen en geniet daar enorm van. Maar ik durf niet zelf in slaap te vallen, bang dat ik de dekens te hoog optrek of dat hij op z'n buik tussen onze matrassen rolt.
Je kunt je eigen deken terug klappen tot aan je heupen en jezelf bovenaan iets warmer kleden. Babytje slaapzakje aan vond ik het makkelijkst. Ook sliep/slaap ik op een koudschuim kussen. En misschien kun je zo'n ding kopen wat de spleet tussen de matrassen van jou en je man opvult? Een cosleeper is nog makkelijker, dan kan je kindje gewoon eigen lakentje/dekentje houden en kruip je dichter naast hem als hij huilt. Hoewel mijn zoon de eerste maanden echt alleen tegen mij aan een beetje kon slapen. Pas later lag hij vaker wat verder van me af. Het is best heftig en wennen zo'n babytje in je nabijheid voor ongeveer 24 u per dag. Toch is het biologisch volkomen normaal. En daar aan toe geven kan een hele fijne oplossing zijn tov er tegen vechten. Tegenwoordig zijn er heel veel studies gedaan naar babygedrag. Veel meer dan dat ze in de tijd van je oma wisten. De visie en dus aanpak en adviezen veranderen daarin mee. Sommige blijven wat in de jaren 70 hangen, waaronder ik sommige cb's, oma's, schoonmoeders en andere verjaardagsvisite wel onder kan rekenen wb mijn omgeving. Nu ik op die tijd terug kijk ben ik alleen maar heel erg blij dat ik heb gedaan wat mijn hart me ingaf. Ons gevoelige kereltje is tot rust gekomen en ik merk aan hem dat ie zelf meer afstand neemt wanneer hij daar aan toe is. En dat hij zich veilig in mijn armen voelt en weet dat ie daar altijd terecht kan als hij me nodig heeft. Dat is toch prachtig? Succes met het vinden van jou pad. Geef het de tijd en knutsel soms een beetje aan. Eigenlijk weet geen enkele moeder wat ze aan het doen is. En iedereen gaat wel eens de mist in. Het komt wel goed!
12 weken is echt nog klein en als hij bij je wil zijn, lekker bij je houden! Er is altijd wel iemand die een mening heeft. Zolang jij je goed voelt bij wat je doet, is dat de juiste manier. En hoe kun je zo'n hummeltje nou te veel verwennen. Tegen de tijd dat je kleintje doorheeft hoe het werkt en je een beetje gaat uittesten, heb jij dat ook wel id gaten. Gaat vanzelf. Als je je eigen ding maar doet. Wij lagen het matrasje van het wiegje weleens tussen ons in, op hoofdhoogte. Dan lag op zn eigen matrasje maar wel lekker bij ons. Of we deden een hoes van het verschoonkussen om het voedingskussen en maakten daar een lekker bedje van. Kon hij ook tussen ons in.
Hier sliepen ze tot 1 jaar bij mij in bed - ze begonnen de nacht in hun eigen bed, als ze dan na 23u wakker werden, nam ik ze bij mij in bed. Daarna gingen ze allebei ineens klokje rond slapen en zag ik ze 's nachts dus niet meer Deden ze volledig uit zichzelf, dus het samen slapen heeft ze echt niet 'verpest'. Ik ging zelf laag liggen in bed, legde de kindjes hoog, zo konden ze nooit onder mijn deken komen ofzo. Ideaal ook met nachtvoedingen; ik schoof naar boven, hap, slok slok, snurk, ik schoof weer omlaag
Met mensen van één of twee generaties ouder moet je het gewoon NIET over opvoeding hebben. Vroeger was huilen goed voor de longen, doopten ze de speen in jenever, zaten kids los op de achterbamk en gaven ze met 6 weken bijvoeding. Gewoon doen waar jij je zelf goed bij voelt, en bij twijfel vragen aan vriendinnen, niet aan oma's
Lekker aan toe geven!! Zoals de anderen ook al beschreven Ik merk aan mijn kinderen en die reageren beiden heel heftig op sprongetjes, eraan toe geven het snelst werkt! vaak is het hier een dag of 4-5 en dan gaan ze weer terug in hun normaal doen en laten. Gewoon lekker in bed nemen of 's middags samen op bank, kan jezelf ook even bijtanken! 12 weken is nog zo klein, hij heeft jullie nodig er gebeurt zoveel in hun hoofdje & lijfje En inderdaad, oudere generaties en opvoeden *zucht* niet aan beginnen. Ik heb daar zelfs ruzie over met mijn schoonmoeder, die is daarin heel ouderwets. Ze komt niet zo vaak meer....
Fijn hoor, al die steun op dit forum. We knuffelen lekker de dag door en dan gaat het best goed. En inderdaad, die opvoedtips van iedereen, lekker proberen los te laten. Al vind ik dat soms wel lastig.
Eens met al mn voorgangers Je moest eens weten hoeveel commentaar ik krijg van mensen in mn omgeving omdat mijn zoontje nog bij mij in een co-sleeper slaapt. Ik verpest hem ermee, hij zal straks nooit meer in een eigen bed willen slapen, het is gevaarlijk en nog meer ge-blablabla.. Geef hem lekker wat hij nodig heeft en volg je eigen gevoel. Je kunt je kind nooit teveel liefde geven
Eerst moeder; Netflix, chocola, geen afspraken/visite, vroeg naar bed, glaasje wijn, makkelijk eten, baby veel dichtbij je houden en lekker veel wandelen Voor Baby; dichtbij je houden en veel knuffelen Bovenstaande werkt hier perfect!
Ik verbaas me er echt over hoe bemoeizuchtig mensen zijn wat betreft opvoeding. Iedereen doet het op zijn manier en iedereen probeert neem ik aan het beste te doen voor z'n kind! Goede tip Oliv, vooral die chocola!
Vooral van random strangers.. "Vind je die knuffel wel geschikt voor je baby?" He wat? Had ze het over de grote boze wolf.. tja mijn dochter vind die knuffel nou eenmaal leuk. "Niet doen hoor, die speen. Dan leert ze nooit praten." Ja, maar ze krijgt geen eten vandaag, en zo is ze tenminste stil Echt bizar, die bemoeizucht van mensen. Meestal moet ik er vreselijk om lachen.
Ja oma's.... heb de eerste weken elke dag de vraag gehad of hij al in zijn eigen kamertje sliep. Heb haar ook elke dag uitgelegd dat het advies is om tot 6 maanden bij de ouders op de kamer te slapen, maar dat ging er niet bij haar in. Ik zou een moeilijke slaper krijgen die nooit in zijn eigen kamer zou willen slapen. Meneer ligt nu heerlijk in zijn eigen kamertje (hij werd wakker van gesnurk van vriend) en slaapt klokje rond met zijn bijna 5 maandjes. Overigens was ze ook zwaar teleurgesteld toen ik vertelde dat hij geen lange vinger mag om op te sabbelen.
Fijn he? Zo droop hier mijn moeder af met dr baby liga toen ze op de dag af 4 maanden was. Als compensatie mocht ze met 6 maanden fruit met biscuit uit potje geven. Mijn oma ontwijk ik maar met alles wat (op)voeding aangaat. Die is net zoals andere voorgangsters ook al aangaven. Ze vindt dr achterkleinkind prachtig en verder dan dat niveau gaan we maar niet, we houden t graag gezellig. Hier ook voedingskussen met verschoonmatras hoesje er omheen gehad en haar daar bovenop gelegd. (kussen, hoesje, kind) toen ze nog niet rolde ging dat nog. Eerst ook panisch t hele bed platgestampt kussen BOVENOP mn dekbed gelegd nog een buffer er achter voor t geval dat ze ging rollen (krampen dus rollen deed ze vlot (uit reactie niet vanwege t rollen zelf). Katten de kamer uit gestuurd naar mn man toe (die had de logeerkamer maar ff).Naar verloop van tijd wordt je iets kalmer omdat je dan merkt dat je zelf in een soort houtgreep ligt en dat dat dus echt waar is maar desalniettemin goed opletten waar je je kleintje neerlegt wat kussens, lakens en dekbed betreft. En troost je, paar weken geleden lag ik met mn dochter van 6mnd half naast half bovenop me gestapeld op een stretcher in haar kamer. Sliep daar een paar nachten vanwege haar hoge koorts, ik ben met koorts dan net een waakhond en waar zij is ben ik. In de ochtend werd ik luidkeels wakker gekraaid, ze had me gevonden. T werd alleen brullen in de nacht toen dr tandjes ook nog eens mee gingen doen. Dan dus maar bij mama op de stretcher. Ze rolt nu alle kanten uit maar ook op een stretcher heb ik een comfortabele houtgreep gevonden waarin we beiden kunnen slapen.