Tijdens de 14 mnd-controle bij CB had mijn jongste de 'spraak-taal' norm niet gehaald (geen woordjes, weinig blijk van begrip). Om deze reden zijn we met 18 maanden opnieuw geweest om de 'voortgang' qua spraak/taal te beoordelen. Nu heeft ze ook weer de 'norm' van Wiechenschema niet gehaald, al zat er wel vooruitgang in. De verpleegkundige gaf aan dat ze nu een VVE indicatie heeft om taal te stimuleren, maar omdat ze 4 (korte) dagen naar KDV (met VVE) gaat, had dit praktisch gezien geen consequenties voor ons. Volgende controle is met 2 jaar. Voor mijn gevoel wuifde ze het allemaal een beetje weg. Dat laatste zit mij niet lekker. Dat deden ze bij mijn oudste ook en jullie kunnen aan mijn banner zien dat daar uiteindelijk een 2-tal pittige diagnoses gesteld zijn. Hij haalde (hetzij op meerdere fronten) ook de CB-normen niet, maar dat heeft bij hun nooit tot actie/advies geleid, terwijl er dus wel echt (flink) wat aan de hand was. Ik vertrouw dus niet echt meer op mijn CB ... Maar ja, misschien ben ik ook wel te paranoïde, ze is nog jong, misschien moet ik nog wat geduld hebben en afwachten? Is ze überhaupt te 'onderzoeken' op deze leeftijd? Ze brabbelt gevarieerd, heeft 2 'woordjes' (aaaa= aai, oh=op), kan wel papa of mama zeggen maar doet dit eigenlijk nooit gericht. Ze lijkt wel (denk ik, maar ik durf niet zo goed op mijn eigen oordeel te vertrouwen, bij mijn oudste zat mijn gevoel er ook naast) voldoende te begrijpen voor haar leeftijd.
Hier de jongste 18 maanden. Zegt nog geen enkel woord. Tot twee jaar heb ik besloten me geen zorgen te maken. Inmiddels begrijpt ze wel van alles, maar met 14 maanden was dat ook nog zeer beperkt. Misschien ben ik juist wel te relaxt, maar elk kind ontwikkelt zich op z'n eigen tempo, maar snap van jouw kant ook dat je er wat anders tegenaan kijkt gezien je oudste.
Ik zie vaker gelijk soort topics voorbij komen. Mijn oudste zei tot zijn tweede verjaardag maximaal 10 woorden, waarbij ik papa en mama volgens mij zelfs al bij in 'gesmokkeld' had. Ik was zelf een late prater, ik ging ook pas met 2 jaar praten. Eerder zag ik het nut er niet van in. Maar goed, meneer werd 2 en ineens zag hij het licht en ging praten. En ineens ging het super snel en ging door naar 2 woord-zinnen en zo door naar 3 woord-zinnen. Zei direct 'ik' ipv zijn naam etc. Toen de logopediste hier was voor de jongste heb ik haar gevraagd wat zij van zijn praten vond. Gewoon zo op het eerste oog. Prima zei ze, helemaal gemiddeld. Vanuit die ervaring zeg ik; maak je niet te veel zorgen, komt vast wel goed. Wacht af tot ze 2 is en kijk wat er gebeurd. Maar ik snap dat jij je zorgen maakt. Vanuit dat punt, mede door je oudste, kan je altijd kijken wat een logopediste zegt. En misschien kan je hier wat mee; SNEL test | Kind en Taal En; Taalontwikkeling | Kind en Taal
Aiden begon eigenlijk ook pas te praten vanaf 2 jaar. Maar toen ook gelijk halve zinnen en duidelijk. Voordien zei hij eigenlijk nauwelijks iets. Finley kan ook nog maar een paar woordjes. Maar ik maak me persoonlijk pas druk als hij 2 jaar is en nog niet praat. Het ene kind is motorisch snel en het andere kind qua praten. Dat zagen we gisteren ook bij vrienden. Finley is bijna 17 maanden en loopt goed los sinds 13 maanden. Het zoontje van die vrienden is 14 maanden, kruipt nog en doet geen aanstalten om te lopen. Daarentegen kun je al goed met hem communiceren en zegt hij al veel woorden.
Hier ook een zoontje dat niet veel woorden zegt, hij begrijpt echter alles wat wij tegen hem én elkaar zeggen. Als ik zeg tegen hem "pak eens de hydrofiele luier voor mama", dan doet hij dat... Ik maak me totaal geen zorgen, hij liep ook wat later maar meteen vanaf de eerste dag goed en stevig lopen. Dus ga er van uit dat hij dat met praten ook zal doen. Soms krijg ik van die opmerkingen "praat hij nog niet?"'ehm nee dus... Denk dat die mensen het erger vinden als ons
Mijn zoon zei met veel pijn en moeite 3 woordjes toen hij 2 werd. Half jaar later kletste hij de oren van mijn kop. Ik vertrouwde op mijn gevoel en sloeg het vve programma af. Maar als jik denkt dat.ermoets mis is zou ik op mijn gevoel vertrouwen.
Mijn dochter is bijna 16 maanden en zegt nog niets, ook geen papa of mama. Weet ook niet of ze ons begrijpt, merk er nog niet veel van. Lopen doet ze ook nog niet overigens. Met 14 maanden op cb niets over gehoord en hoef pas terug wanneer ze 2 is..
Ik zou me er ook nog niet druk om maken... Ik snap overigens, dat je reactie wel hoor. Maar meestal lees je hier juist: "CB zit er veel te veel bovenop, m'n kindje mag toch wel op haar eigen tempo ontwikkelen? Hoezo nú al actie ondernemen, ze is pas klein?" (het is moeilijk goed doen dus) Maar ik denk dat je op dit moment echt nog af kan wachten. Hier ook wat al genoemd is. Met 19 maanden eindelijk mama en papa.. Voor die tijd alleen 'tie!' (die!) . Her en der werd al genoemd, dat ze niet zo'n vlotte was... 1 maand na haar 2 verjaardag, kletste ze ineens volzinnen van 4 / 5 woorden. Als ze iets doet, duurt het even, maar eenmaal zover, dan wel in één keer goed. Dus met 25/26 maanden hoorde ik juist weer 'goh ze loopt wel voor met haar praten he!' Ik zou denk ik proberen het in elk geval dus nog tijd te geven tot de 2e verjaardag en dan kijken wat er dan gezegd wordt.
Als ik die SNEL test doe, kom ik bij vraag 3 al uit bij 'neem contact op met cb of logopediste'. Ik kan idd door mijn eerdere ervaring maar moeilijk denken 'komt wel goed'. Dat heb ik ten onrechte ook een hele tijd gedacht bij mijn oudste...
Onze dochter wordt eind december 2 jaar en zegt ook nog niet veel soeps, wat ze nu zegt is. Mama Papa Bah Die Dit Tata En dat is het wel zo'n beetje....... Ik begin nu langzaam ook wel wat buikpijn te krijgen maar, ik lees ook heel veel dat meer kindjes pas later zijn gaan praten. Afgelopen week logo gebeld en die zij het nog even los te laten en met ongeveer 2.3 jaar bij geen verbetering terug te bellen. Dus dan doen we dan ook maar ik laat het even zo en wil het haar zelf laten ontdekken. Ze berijpt wel alles wat we vragen aan haar, is een enorme knuffel tante en doet niets lievers als iedereen kusjes geven de hele dag haha Volgens mij KAN ze het wel maar ziet ze nu de noodzaak er nog niet van in, wij begrijpen haar en zij ons dus ja wat zou ze praten... In jou geval kan ik me voorstellen dat je er anders tegenaan kijkt, vertrouw op je eigen gevoel is het enige wat ik je als advies kan geven
Normaal zou ik zeggen het komt van zelf wel. Zoon praten ook laat was pas na zijn 3 dat het echt los kwam. Dochter praten al met een maand of 9/10. En is nog een kwebbel. Maar met jou voor geschiedenis. Begrijp ik je zorgen. Van wat als? Je bent toen ook op je gevoel afgegaan. Dat doet elke moeder. Ook jij. Dat je niet wist dat je kindje verstandelijk beperkt was en/of autistisch moet je je zelf niet kwalijk nemen. Nu ben je alerter en voelt angst van wat als het weer zo is?. Vind dat het cb je wat serieuzer moet nemen wat dit betreft. Ook al spreekt nu de angst? Jij als moeder weet het als ( beste) dus ga naar je ha en laat je kind je na kijken als dat je een geruster gevoel geeft ja toch! Doen meis anders blijf je met die vraag zitten en laten we hopen dat ze gewoon wat lui is en een later prater.
Ik vind persoonlijk dat cb indd veel niet wil zien en wacht tot laatst of vask niets doen. Hun taak is om zorgkosten te besparen en moeders juist blij houden dus ook bij vrij ernstige achterstanden "zien" ze dat niet. Hangt ook van cb hoor. Hier wel erg fijne moet ik zeggen. Gezien dat het in familie en dar je zelf niet lekker bij voelt zou ik het zeker in de gaten houden en op cb nogmaals gesprek aanvragen met arts (geen verpleegkundige) liefst die jullie altijd hebben om vooruitgang opnieuw beoordelen. Succes!
Neem dan contact op met een logopediste. Een sneltest is een indicatie, geen vaststelling. Neem contact op en vraag of ze mee willen kijken. Bij ons kwam ze aan huis en wij hadden een hele lieve rustige vrouw, die alles duidelijk uitlegde. Misschien kan zij al een oordeel vellen, gerust stellen of je gericht advies geven. Verwijt je niets mbt tot je oudste dat je het niet wist. Bij je eerste kindje is alles anders, je weet ook niet zo goed wat normaal of afwijkend is.
Mijn oudste heeft ook autisme en een verstandelijke beperking. Ik snap je zorgen echt ontzettend goed. Ik houd mijn jongste ook met haviksogen in de gaten...je bent pas gerust als je zeker weet dat hij/zij zich goed gaat ontwikkelen....als ze echt gaan praten. Het zijn gewoon enorm spannende jaren, omdat wij weten dat een normale ontwikkeling zo vanzelfsprekend niet is... Ik zou opletten op andere indicatoren dan het zeggen van woordjes...: Imiteert ze, begrijpt ze simpele opdrachtjes, heeft ze taalbegrip (bijvoorbeeld 'waar is de bal' en dan naar de bal kijken of toelopen/wijzen), speelt ze functioneel met speelgoed, maakt ze oogcontact, reageert ze op haar naam, maakt ze contact om plezier te delen of alleen functioneel contact (alleen contact maken als ze jou nodig heeft voor iets)... Mijn oudste zei rond 1,5 jaar wel een paar woordjes maar dit verdween vlak voor zijn tweede verjaardag. Terugkijkend kreeg ik vanaf 1,5 jaar een 'unheimlich' gevoel. Je focust je in eerste instantie op het niet praten, maar achteraf gezien waren er dus veel meer dingen die niet klopten... Als je je echt zorgen maakt kun je ook stichting vroeghulp bellen of mailen. Zij hebben ons heel goed geholpen met doorverwijzen en er komt iemand thuis om eens mee te kijken. Veel sterkte! Snap dat dit een moeilijke en spannende tijd is. Ik wist het trouwens ook pas met 2,5 toen de diagnose gesteld werd. Achteraf had ik als baby soms al een vaag gevoel dat er iets niet klopte. Maar ja...net zoals bij jou ons eerste kind. Wist ik veel wat 'normaal' was...nu met onze tweede zoon zie ik pas wat ze met brabbelen en contact maken bedoelen...ik dacht dat mijn eerste dat ook had gedaan maar nu ik de jongste zie ontwikkelen besef ik mij dat de oudste dit nooit gedaan heeft en als baby echt al afwijkend gedrag vertoonde. Daarom denk ik dat je je gevoel kunt vertrouwen nu...je ziet/merkt nu echt als er iets niet klopt, want je hebt met jouw middelste nu ook meegemaakt hoe een 'gezonde' ontwikkeling verloopt...
Ik zou met zo'n specifiek probleem ook even contact opnemen met een logopedist. ALS jij je zorgen maakt.. Genoeg kinderen die later praten, mijn oudste zei zijn eerste woordjes met 18 maand. Net op minimum van het cb-schema.. Maar hij maakte wel elke keer een grote sprong.. Het cb vind ik prima voor het signaleren van problemen, maar voor verder onderzoek zou ik zelf verder kijken. Dat geeft ons cb zelf ook aan. Ze weten van alles een beetje, maar verder laten ze graag een arts/fysio/logo meekijken als er iets is.. Bij mijn oudste speelde er wat meer problemen in de taalontwikkeling, met de klanken, waardoor hij toch naar de logopedist moest. Daarnaast heeft hij onofficieel VVE dingen gedaan op het kinderdagverblijf. Hij zat ook op een VVE groep, en hij deed sommige extra dingen mee met die kinderen. Hij heeft daar nooit een stempel voor gehad. Alleen die logo dus..
Bij onze zoon zijn we in actie gekomen toen hij met 2,5 nog niet praatte. Hier was er ook wel wat aan de hand (ook ASS en verstandelijk "achter"), maar 2,5 was echt wel vroeg genoeg om de eerste stappen te ondernemen. Zolang je zelf niet het idee hebt dat ze ook heel weinig begrijpt zou ik het zeker nog een half jaar de tijd geven.
Verpleegkundige van cb heeft teruggebeld: door arts op haar vingers getikt tijdens de nabespreking dat ze het wellicht iets te luchtig had gebracht, gezien onze voorgeschiedenis (van de oudste). Ze gaan nu officieel de VVE indicatie via stafverpleegkundige doorspreken met KDV om er voor te zorgen dat ze 'extra' aandacht krijgt. Over 3 maanden terugkomen bij de arts om opnieuw te evalueren. Dat voelt voor mij in ieder geval al prettiger dan een half jaar. En dan zien we wel. Ik heb eigenlijk momenteel toch weinig tijd/puf voor nog meer afspraken ... (ik loop een beetje over, misschien dat ik daarom ook beetje gestresst reageer op dit soort dingen)
Vandaag gesproken met vaste leidster van KDV over het praten van N. Was een fijn gesprek. Zij hebben (ook) het gevoel dat ze veel begrijpt, maar dat N geen 'reden' heeft om te praten, geen noodzaak voelt. Ze is erg zelfstandig en eigenzinnig en krijgt zich alles 'geregeld' zonder een woord te hoeven spreken ... Zij zien verder geen bijzonderheden in haar (sociale) ontwikkeling of dingen die hun aan autisme doen denken. Ik overigens ook niet. Ze doet dingen anders dan haar autistische broer, maar ook anders dan haar 'gewone' zus (al had/heeft die ook vanaf baby af aan het predicaat 'eigenzinnig' !). Wat hun betreft: geduldig afwachten tot N er eens een keer zin in heeft en dan achten ze kans groot dat ze ineens heel snel/goed gaat praten. Ben nog wat geruster .