Op 2 december ben ik bevallen van ons eerste kindje, een prachtig meisje. In de kraamweek werd al snel duidelijk dat zij heel goed weet wat zij wel en niet wil. Zo vindt zij aan en uit kleden vanaf het begin af aan vreselijk, zo ook in bad gaan of ergens anders liggen dan bij mama. Ze is dan compleet overstuur. Al vanaf dag 1 slaapt ze 's nachts tegen mij aan omdat ze in haar wiegje maar bleef brullen. Op die manier sliep ze wel en kregen wij ook wat rust. Overdag is zij ook alleen rustig als ik haar in mijn armen of in de draagdoek heb. Nou heb ik haar heel graag bij me maar echt ideaal is het niet. Lichamelijk is het erg zwaar en ik kom nergens aan toe op deze manier. Zo nu en dan kan het niet anders dan dat ik haar even weg moet leggen. Vaak is ze dan binnen de kortste keren zo overstuur dat haar gezichtje vuurrood word, dat ze helemaal nat is van het zweet, dat ze vergeet te ademhalen, dat ze begint te kokhalzen, dat ze bijna lijkt te stikken en dat ze alles er onder spuugt. Van het consultatie bureau heb ik inmiddels te horen gekregen dat ik haar een uur na elke voeding in haar eigen wiegje moet leggen. Het advies was om haar maar gewoon te laten huilen. Volgens hun is dat de enige manier om deze cirkel te doorbreken. Om mij heen krijg ik steeds hetzelfde geadviseerd. Het gaat alleen compleet tegen mijn gevoel in om haar urenlang hartverscheurend te laten huilen. Ik kan dat niet, wil dat niet en ga dat ook niet doen. Ons meisje is lichamelijk helemaal nagekeken en is geheel gezond verklaard. Wel heeft zij last van reflux. Sinds ik haar vrijwel hele dagen rechtop in een draagdoek draag, gaat het gelukkig een stuk beter. Ze spuugt nou lang zoveel niet meer. Helemaal over is het alleen niet. Het blijft een lastig punt. Zijn hier toevallig mensen die tegen hetzelfde zijn aangelopen? Is het uiteindelijk vanzelf goed gekomen? Hoe hebben jullie het aangepakt? Veel tijd voor mezelf hoef ik niet te hebben. Zo nu en dan zou het alleen wel fijn zijn om even rustig te kunnen kolven, douchen of wat dan ook.
Wat vervelend dat je meisje zo snel overstuur raakt. Toen mijn dochter afgelopen juli is geboren wilde ze de eerste weken ook alleen maar bij mij zijn de hele dag. Daar moet je gewoon aan toegeven, want dat kleintje heeft 9 maanden bij je gezeten. Maar mijn dochtertje raakte niet zo overstuur als hoe jou dochtertje dat heeft. En 's nachts was hier ook geen probleem om in de reiswieg te slapen of haar eigen ledikantje naar een paar weken. Maar hier heb je niks aan. Luister niet naar het CB hoor. Je moet je kleintje niet zo lang laten huilen en zeker niet als ze zo klein zijn. Ik kon mijn dochter pas bij een week of 10 a 12 leren om overdag in haar eigen bedje te slapen ipv bij mij. Maar is het misschien een idee om naar een osteopaat te gaan, want dit is ook geen doen voor je. Een osteopaat kijkt anders naar je kindje dan een dokter of arts. Misschien zit er wel een werveltje klem en is ze daarom overstuur bij alle handelingen die je doet zoals aankleden, badderen e.d. Mijn dochtertje had een voorkeurshouding en er bleek ook een werveltje klem te zitten door de snelle bevalling. 2 bezoekjes aan de osteopaat en het was opgelost. Baat het niet dan schaad het niet dacht ik. En de verzekering vergoedde de helft van de kosten. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat het snel beter gaat.
Wat een raar advies!!!Als jou meisje lekker bij je wil zijn; bij je houden!! Zo'n klein meisje wil gewoon haar mama. En ja; dat gaat vanzelf over en nee; handig is anders!!! Een draagdoek hoor ik goede dingen over. Heb er zelf minder ervaring mee maar met evt een tweede overweeg ik dit zeker.. Opeens komt er een moment dat ze wel lekker in haar wiegje slaapr. Probeer het af en toe en lukt het niet; bij je houden!! Succes en vergeet niet lekker te genieten als je meisje op je borst ligt te snurken terwijl jij lekker op de bank ligt!!!
Hier met de oudste precies hetzelfde gehad. Laten huilen hebben we eigenlijk nooit gedaan, hij huilde niet voor niks. Ging bij mij ook tegen mn gevoel in en dan moet je dat gewoon niet doen! Uiteindelijk hebben we hem zo'n 4 maanden bijna elk slaapje (overdag, want snachts sliep hij wonderbaarlijk genoeg wél, alleen in de eerste weken zo nu en dan bij ons) gedragen. En constant gelopen, want als je ging zitten met hem in de draagzak was het binnen no time weer wakker en huilen. Vermoeiend dus Uiteindelijk is hij met een maand of 3,5/4 een keer in de maxi cosi in slaap gevallen en trok ineens 2 uur door! Met 4,5 maand rustig aan weer geprobeerd hem in zijn bedje te laten slapen en wonder boven wonder ging het vanaf toen ineens goed. Sindsdien nooit meer moeilijk geweest met slapen, tot op de dag van vandaag. Mijn tip is: laat het los! Accepteer dat het loopt zoals het loopt en ga mee met waar zij behoefte aan heeft. Probeer het in bed slapen niet te forceren, het enige wat dat oplevert is frustratie bij jou en een huilende baby. Dit is het enige wat mij geholpen heeft, zodra ik het los liet en me erbij neerlegde dat het 'anders' ging was ik zelf veel relaxter en was de druk van de ketel. En: er komt een moment, dan gaat het écht beter!
Slaapt ze wel goed? En ligt ze als ze slaapt? Overstrekt ze veel? Hoe verloopt de voeding? Ik ben een reflux deskundige inmiddels en stel deze vragen om meer inzicht te krijgen in de ernst van de reflux. De vraag is of ze jouw nabijheid nodig heeft (wat elke baby grotendeels wilt hoor!) of dat het liggen pijnlijk is door de reflux die niet onder controle is. Vaak heeft een baby medicatie nodig naast alle leefregels die bestaan voor de reflux, ken je die?
Ik kan hier zo kwaad om worden! Advies om een 1 maand oude baby MET reflux' maar te laten huilen'? ?? Spreek ze aub aan op dit advies, dat kan echt niet! Er zijn onzekere ouders die dat nog opvolgen ook... Ot: als zij last heeft van reflux doet plat liggen erg veel pijn. Het is heel gezond om haar veel bij je te houden, maar op momenten dat je haar neerlegt doe dat op een schuine ondergrond. Zet haar wiegje en haar box flink schuin, en leg haar overdag even in de maxicosi of wipper. Gewoon een kwartiertje en blijf dan naast haar zitten, zo kun je zien of het bij haar puur mamahonger is of ook refluxklachten
Nou dit had ik geschreven kunnen hebben. En het goede nieuws. Onze kerel is nu 19 weken en vanaf 12 a 13 weken ging het beter. Hij slaapt nu in zijn bedje, kan hem wakker wegleggen, valt zo in slaap. Wat ik toen niet geloofde maar echt zo is: ga er in mee, frustreer je het niet over. Het komt goed. Echt waar! Ik droeg hem wel 10 uur per dag. En dan ging ik zelf series kijken. Had ik toch ontspanning (als hij sliep) uiteindelijk ook wat meer uitbesteed aan manlief om zelf even te douchen, of de stad in te gaan. enhoe moeilijk ook (voelde me zo schuldig) naar een vriendin gedaan een avond en uiteten gegaan met manlief. Geloof het of niet. Hij was daar superrelaxed (en was toen 9 weken en dat was dus echt in de ''drama'' tijd)
Jouw baby klinkt precies als mijn oudste toendertijd. Hoe vaak ik wel niet te horen gekregen heb dat ik er haar maar even moest laten huilen en dat ze toch echt in haar eigen bed moest leren slapen . Gelukkig heb ik me hier nooit iets vanaam getrokken. Tot ze ruim 6mnd was leefde ze zo n beetje bovenop mij (behalve twee dagen per week op het kdv, waar het wel relatief goed ging), daarna werd het ineens een normale baby . Vanaf dat moment sliep ze prima in haar eigen bed en werd ze steeds onafhankelijker. Vanaf dat ze ruim 1 was, was ze ineens veeeel makkelijker dan andere dreumessen. Ze kon goed zelf spelen, was heel gemakkelijk overal mee naar toe te nemen en altijd vrolijk en kletserig. Dat is ze nu nog steeds. Het kan dus echt goedkomen met snel geprikkelde baby's, ook als ze lekker altijd alleen maar bij mama hangen .
Mijn 2,5 jarige is 's avonds en 's nachts nog weleens wakker van de reflux. Krijsend van de pijn, klokkend en kokhalzend en soms ook spugend. Geen mogelijkheid dat we hem dan maar "laten huilen" hoor! Volg je moedergevoel, als laten huilen tegen je gevoel in gaat, dan doe je het heel goed. Het word meestal vanzelf minder, rond de 4 maanden kon ik hier de kindjes soms in de kinderwagenbak, op de bank naast me of in de box/wipstoel te slapen leggen. Mn zoon heeft zelfs even boven in zn bed geslapen als baby!
Bedankt voor jullie reacties! Wat fijn om te weten dat er meer mensen zijn die tegen hetzelfde zijn aangelopen met hun kindje en dat dit eigenlijk vanzelf is goed gekomen. Dat is toch weer een hele geruststelling. Blijkbaar zijn er ook meer mensen die het niet normaal vinden om een kindje zolang te laten huilen. Dat gaat toch compleet tegen je gevoel in. Wat dat betreft ben ik ook niet van plan om naar het consultatie bureau te luisteren. Ze hebben mij zelfs geadviseerd om als ik niet tegen het gehuil kan, om dan zelf maar naar beneden te gaan en de babyfoon uit te zetten zodat ik haar niet meer hoor. Ze zou vanzelf wel een keer in slaap vallen. Ik durf haar sowieso al niet alleen te laten vanwege haar reflux, laat staan als ze compleet overstuur is want dat is hier vaak vragen om problemen. Wij zijn op de hoogte wat betreft de leefregels voor reflux kindjes en passen ze al een aantal weken toe. Zo leggen we ons meisje eigenlijk nooit plat neer. Echt alles staat schuin voor haar. Haar klachten in het begin: Heel veel spugen, alles kwam er in grote hoeveelheden uit waardoor we steeds aan het omkleden bleven. Heel onrustig zijn tijdens en na de voeding, het liefst zo snel en zo vaak mogelijk willen drinken om de pijn te verzachten, erg zuur ruiken, ontzettend vaak de hik hebben, steeds haar tong uitsteken en vieze gezichten trekken, voeding dat steeds weer omhoog komt waardoor je haar erg vaak hoort slikken, zich vaak verslikken en regelmatig kokhalzen, erg boos en gefrustreerd zijn, heel onrustig zijn, heel veel huilen, nauwelijks slapen. Sinds ik haar hele dagen rechtop in een draagdoek ben gaan dragen spuugt ze minder en lijkt wat meer rust te kunnen vinden. Voorheen krijste ze dag en nacht de heleboel bij elkaar en kon je eindeloos rondjes met haar blijven lopen om haar rustig te krijgen. Was ze eindelijk rustig, kwam er weer wat omhoog en dan kon je weer opnieuw beginnen. We zijn inmiddels meerdere keren met haar bij een arts geweest. Ze groeit alleen goed, is levendig en poept en plast goed. Om die reden vinden ze het niet nodig om ons door te verwijzen of om medicatie voor te schrijven. Erg serieus worden we ook niet genomen. Het is al snel van alle baby's spugen, het hoort erbij en het gaat vanzelf wel weer over. Het is aardig frustrerend dat er zo makkelijk over gedacht word want ze kunnen er toch behoorlijk wat last van hebben. Gelukkig voor haar en voor ons lijkt er inmiddels vooruitgang in te zitten maar helemaal over is het echt nog niet.
Er is al heel veel gezegd. Ik ben ook voor 'go with the flow.' Maar iets wat bij de onze in het begin wel eens hielp was een t shirt waarin ik geslapen had onder hem te leggen. ( ipv hydrofiel het t shirt strak gespannen) Baby's hebben een hele sterke reuk. Je kunt het eens proberen. Je zal hiermee niet instant van je problemen af zijn maar heeeeeel misschien een uurtje of wat los van haar kunnen bijkomen.
Zo snel mogelijk naar osteopaat met die kleine! Grote kans dat het groot verschil maakt! Niet twijfelen hoor echt doen Door mijn ervaring is t cb hier eindelijk om en geven ze dit advies nu ook
Hier ook naar de osteopaat geweest. Ons meisje had gewoon pijn en wilde daarom niet liggen en aan en uitkleden! Ook de reflux is door de osteopaat verholpen! Mijn advies is dus ook zsm een afspraak maken. Advies is om een osteopaat te kiezen die gespecialiseerd is in baby's. Na de eerste behandeling werd het eerst even slechter (hoort erbij) en daarna sliep ze voor het eerst zonder hard huilen! En andere tip: een kruik in het bedje leggen, als ze bij jou slaapt in haar voor verwarmde bedje leggen, hier sliep ze door, zo krijg jij ook nog even wat rust. Sterkte!