nichtje die slaat en heel stout is

Ow ok bedankt voor je uitleg, niet dat je je hoeft te verantwoorden naar mij toe hoor maar vroeg het me af.
Ik las het ook helemaal verkeerd dus daarvoor mijn excusses.

 

Geeft niet hoor en begrijp jouw kant ook wel.. je wilt het beste voor je kindje.. maar ik zat dus aan de andere kant van jouw situatie en wilde dat ook even kwijt..

jij reageert tenminste nog normaal. soms kunnen mensen namelijk hier op zp nog wel eens flink uit hun dak gaan en elkaar beledigen..snap dat nooit zo goed, maar ja, zal wel aan mij liggen.. fijne dag nog en hoop dat je er samen met je zus uit zult komen!!

 

Hihi ik ben de TS niet maar heb wel hetzelfde als de TS maar dat hebben wij op kunnen lossen.
Vind het zelf namelijk niet leuk voor mijn nichtje als zij degene is die telkens gecorrigeerd moet worden alleen omdat ze niet weet hoe om te gaan met nichtje.
Ik stond wel even perplex van je berichtje maar zoals gezegd, ik had het verkeerd gelezen
Vind het zelf alleen maar leerzaam als we allemaal andere opvoedings methodes hebben.
Ik ben iemand die niet boos kan worden en dit is nu nog niet nodig trouwens want rustig benaderen en negeren werkt hier (nog) perfect maar dat zal ooit nodig zijn (ben ik bang haha) en zal dit dus ook moeten leren.
Jij ook een hele fijne dag gewenst verder

 

hoi,

mijn dochtertje is nu bijna 2 en is echt een kleine druktemaker. kan super boos worden als iets niet gaat zoals zij dat wil en kan ook heel hard gaan huilen omdat ze haar zin niet krijgt. ook boos worden op andere kindjes gebeurt hier vaak. Nu ben ik erg van het corrigeren en vertellen en voordoen van wat ze wel mag doen, maar als moeder zijnde zit je soms echt met je handen in je haren bij zo`n druktemaker. waarschijnlijk voelt je zus zich er dus ook wel rottig onder.

ik keur het niet goed, maar realiseer me wel dat het een fase is en leg er dus niet steeds de nadruk op. ze heeft mij en haar omgeving nodig(dus andere kindjes) om het te leren en dat hij tijd nodig.

misschien dat je ook no naar je eigen houding kan kijken want als je heel erg je eigen gevoel op je dochtertje overbrengt (van oh wat zielig) zal dat ook zijn weerslag op haar hebben. en zal ze misschien zo steeds een slachtoffer rol op zich nemen. misschien dat je voor haar kan benoemen naar het nichtje toe dat ze het niet leuk vind. dat zal je dochtertje uiteindelijk overnemen en kan ze straks steeds beter voor zich opkomen.

verder is terug slaan niet echt een optie lijkt mij. aangezien je haar en je nichtje wilt leren dat slaan niet mag. anders geef je nogal een tegenstrijdige boodschap.

succes ermee.

groetjes joyce

 

Ik denk ook dat consequent zijn erg belangrijk is. Blijven herhalen, en niet te snel opgeven hoor! Kan even duren voordat het doorkomt..! haha!

Straffen kan trouwens prima voor een 1,5 / 2 jarige. Twee minuten aan de kant zetten (misschien zelfs vaste plek) werkt prima! Zelfs een 1 jarige kun je wel corrigeren door wat strenger Nee te zeggen. Na verloop van tijd weten ze het precies hoor!

Succes met je zus!!!

 

Het is echt niet gek dat kindjes van 2 of 1,5 elkaar slaan of op andere manieren pijn doen. Natuurlijk is dit niet leuk en moet je je kindje leren dat dit niet mag.
Om nou direct te zeggen dat het kindje een rotkarakter heeft en ze wegsturen dat gaat mij wel veel te ver.

Liam durft mij ook wel eens te happen als ik hem ergens vandaan til terwijl hij boos is. Dit terwijl het echt een heel lief en rustig jongetje is. Ik vertel hem dan dat dit niet mag en als hij het nog een keer doet dan ben ik iets strenger.

Liam krijgt vaak genoeg een duw of slag van zijn neefjes. Maar Liam slaat zijn neefjes ook wel eens, of hij trekt ze aan hun haren. Natuurlijk vind ik dit soms zielig en ik (of mijn zus) corrigeren mijn neefjes en leggen ze uit waarom het niet mag. Maar het zijn stuk voor stuk schatten van kinderen hoor met een heeeeeel lief karakter.

Toch merken we soms dat als ze weer eens met zijn drietjes aan het klieren zijn en we bemoeien ons ermee dat het alleen maar erger wordt. Vaak lossen ze het zelf wel op (het gaat meestal om speelgoed) en komt het niet tot slaan of duwen/knijpen.

Ook moeten ze als ze een ander pijn hebben gedaan sorry zeggen een een kus of knuffel geven. Mijn zoontje begint dit nu ook te snappen en als hij valt (gewoon door zichzelf) tuit hij zijn lipjes al naar zijn neefjes. TUSSS zegt hij dan

 

Hoi Ts ,
Ik snap je heel goed !
Hier ook een vriendin met een klein zoontje van nu 2 jaar die moeite heeft om lief te doen (als je ''even'' niet kijkt hij Mia loopt te knijpen en in haar gezicht slaat !).
Al vanaf dat Mia 2 maanden oud was !
Ze pakt hem ook helemaal niet aan en zegt idd op een hele normale toon : J. Nee zachtjes doen.........

Nouuuuuu ik had het niet meer toen hij haar WEER in haar gezichtje aan het knijpen was terwijl ik haar luier aan het verschonen was op de bank.
Mia moest gelijk hard huilen want er stak ook een vinger in haar oogje...
Ik heb vliegensvlug z,n hand gepakt en beetgehouden terwijl ik toch wel op een hele kwade toon zei : JA Dat doen we niet he ?!
Phoe schrok wel een beetje van m,n reactie maar hij snapte het dondersgoed !
Gesprek viel daarna ook zo goed als stil en zijn daarna snel weggegaan .
Heb vaak genoeg afgewacht tot zij er iets van zegt want ik vind het wel de taak van de moeder om je kind te corrigeren maar ze is zo soft ! Hij neemt gewoon een loopje met dr en dat is duidelijk te zien (uitlachen , slaan , bijten , gillen , krijsen enzv).
Nou ja , was helemaal niet de bedoeling (mijn aanpak)maar het gebeurde voordat ik het doorhad...

Ik neem ook bijna geen contact meer met hun op , vind het prima zo .
Je denkt in de ALLER eerste instansie toch aan je eigen kind! , of het nu een fase van dat andere kind is of niet dat kan me eerlijk gezegt echt geen flikker schelen.
Niemand heeft het recht om je kind zo te behandelen vind ik , nu niet later niet en het is alleen maar goed (vind ik) om als moeder je kind daarvoor ten alle tijden (proberen) te behoeden.

Ik bedoel Tuurlijk word ieder kind vroeg of later welleens geconfronteerd met dit gedrag maar als je zelf ziet dat je kind er erg slecht tegen kan en het niet begrijpt vind ik het gewoon zielig.

Laten terugslaan zou voor mij ook geen optie zijn , straf absoluut wel ! (en als ze nog erg klein zijn streng toespreken)

Ik las ook dingen van mensen zoals dat jij haar in een slachtoffer rol zou plaatsen ....
Maar het is toch ook echt NIET tof als je ziet dat een ander kindje zo met jou kind omgaat ?
Mag je best laten merken !

Nou ja wegens ervaringen ben ik er best fel over , het is niet bedoeld om mensen aan te vallen.....

 

ik denk dat je mijn stukje daarmee bedoelde. maar wat ik vooral bedoelde is dat je je soms erg bewust moet zijn van je eigen gevoel. tuurlijk is het sneu voor je kindje als het "geplaagd" wordt, maar als je dan dat gevoel zo duidelijk gaat overbrengen op je kind dan leert je kindje niet om voor zichzelf op te komen. Help je kind door nee te zeggen tegen het andere kind, ipv het alleen maar te troosten en te zeggen dat het zo erg is. juist een kindje dat wat minder weerbaar is heeft een sterke mama naast haar nodig!!!

 

Ik snap heel goed dat je moeite hebt met het gedrag van je nichtje, zou ik ook hebben namelijk. Maar dat het kind een rotkarakter heeft, vind ik wel een beetje rottig om te zeggen, want dat is het meestal helemaal niet. Eva is een schatje, maar is de laatste weken behoorlijk aan het uitproberen, vooral bij mij (gelukkig ), maar gisteren heeft ze me behoorlijk gebeten. Het is maar net hoe je daarmee omgaat, ik corrigeer haar behoorlijk, want ik wil het ab-so-luut niet hebben. Misschien is je zus daar wat softer in. En dat je nichtje sorry moet zeggen, dat is niet voor jouw kindje want die zal dat inderdaad nog niet zo snappen, maar voor je nichtje, die moet leren dat iets niet mag en dat je dan je excuses moet aanbieden. Wat dat betreft vind ik het goed hoe je zus het aanpakt. Maar aangezien je nichtje blijft slaan en vervelend doen, moet ze het dan misschien toch wat harder aanpakken.
En jouw kindje is 1,5 en je zegt dat zij helemaal niet het karakter heeft om een ander kindje te slaan. Eva is de afgelopen weken enorm veranderd, ik wist ook zeker dat ze een ander kind nooit zou slaan, maar sinds een paar weken begin ik daar wel een beetje aan te twijfelen . Zo onzeker als ze een half jaar geleden was, zo bijdehand en assertief kan ze nu soms zijn als ze iets echt graag wil, of als ze haar zin niet krijgt.
Wat anderen schrijven, dat kinderen moeten leren dat niet iedereen altijd even aardig is en dat het een fase is dat kinderen zo zijn, dat is wel een beetje zo. Maar het moet voor het jongste kindje ook leuk blijven en dus moeten de ouders van het 'vervelende' kindje wel genoeg ingrijpen. Eva was een half jaar geleden net als jouw dochtertje namelijk, een beetje onzeker, erg lief en niet begrijpend waarom anderen iets vervelends doen en ze kon zeker niet voor zichzelf opkomen, en dan had ik het ook echt niet leuk gevonden als er zo tegen haar gedaan werd. Ze moeten wel leren om met vervelende kinderen om te gaan maar Eva was daar met 1,5 jaar echt te jong voor.
En dat je ze wegstuurt.... ik denk dat je beter even had kunnen praten met je zus, dat je het niet leuk vindt zoals het gaat, ik vind wegsturen wel wat ver gaan. Als je heel erg duidelijk maakt dat het slaan enzo nu even genoeg is en je zus doet er niets mee, ja, dan vind ik wel dat je ze kan wegsturen. Zeker omdat het bij jullie thuis is (en je kind zich daar sowieso altijd veilig voelt) zou ik het ook echt niet leuk vinden als een ander kind mijn kind dan zo behandelt.

 

Ik ben het eens met Rozemarijke.

Begint rond de twee jaar niet de peuterpuberteit? Je nichtje zit op dit moment in een andere levensfase dan jouw kleine. Het ene kind heeft er wat meer last van dan het andere kind, maar dat maakt het nog niet direct rotkinderen. Ik zou het even de tijd geven. Waarschijnlijk is het straks weer over en dan is het toch vervelend als je hierom het contact met je zus hebt doen verslechteren. En wellicht is jouw kind straks wel heel vervelend Je hebt het lang niet altijd even goed in de hand en zoals jij het omschrijft, vind ik niet dat je zus perse verkeerd heeft gehandeld.

 

@Mora: Pakte je zus het gesprek daarover goed op dan?
Kijk gewoon aan hoe het loopt!

Ik vind trouwens wel dat kinderen moeten leren om voor zichzelf op te komen. Dus niet altijd direct ingrijpen. Merk je na een paar keer dat je kindje het zelf niet kan, dan moet je hem/haar dat leren. Bijvoorbeeld voordoen en je kindje jouw laten nazeggen: Niet doen '...'.

Succes ermee!

 

Ik vind dat er wel makkelijk wordt geroepen dat een kind in de peuterpuberteit zit.... ja dat kan wel kloppen, maar daar hoeft een ander (kleiner) kind niet de dupe van te worden. Eva zit er nu ook behoorlijk in, maar we houden haar heel strak, met dingen die pijn kunnen doen/gevaarlijk zijn (met jas niet willen aantrekken ben ik wat milder, maar niet te mild, want anders lopen ze zo met je weg...)
Als ik naar Eva kijk, vind ik niet dat ik van haar had kunnen verlangen met 18 maanden van zich af te bijten. Ik keek het ook altijd wel even aan als iemand iets afpakte of haar (een beetje) pijn deed, ze kwam vanzelf wel naar me toe. Dan troostte ik haar heel kort zonder er teveel aandacht op te vestigen en leidde haar dan af. Maar leren van zich af te bijten? Dat begint nu sinds een paar maanden pas een beetje te komen.

 

Dat klopt, de leeftijd en het karakter van je kindje telt zeker mee, om te leren van je af te bijten!

 

Goed dat je erover gesproken hebt en dat dat goed verlopen is!
Tja, rotkind is misschien beetje veel van het goede, maar zoals je hier al zei: je hebt dat niet gezegd tegen hen!
Succes ermee!

 

Tuurlijk is het goed dat je haar uit het hoekje weghaalt, maar verder zou ik er persoonlijk dan niet te veel aandacht meer aan besteden. Ik bedoel dat zo: als jij er op reageert in de vorm van niks aan de hand wij gaan lekker even een ander stukje van de kamer opzoeken en leuk wat anders doen, dan zal je dochter dat ook zien en er misschien dan verder ook geen aandacht meer aan besteden
Omdat je ook al zei dat het na het tripje met je man naar de supermarkt (?) weer goed was..

 

Ik vind de peuterpuberteit geen excuus om het gedrag dan maar te negeren. Maar het is wel degelijk een reden die ertoe kan leiden dat een kind tijdelijk behoorlijk lastig kan zijn. Om die reden vind ik dus niet dat je een kind van die leeftijd direct als een kutkind mag karakteriseren. Het is vervelend voor je eigen kind, maar om er nou zo van van slag te zijn, vind ik niet nodig. Dan vind ik de peuterpuberteit dus wel een excuus (hetzij er wel naar gehandeld moet worden door de moeder).
Maar goed, ik heb al gelezen dat TS het probleem al redelijk heeft weten op te lossen en het zo niet heeft bedoeld, dus prima

 

Hier ben ik het helemaal mee eens. Een kind in de peuterpuberteit hoeft absoluut geen rotkind te zijn, maar de ouders moeten wel optreden als een ander last heeft van het gedrag van de peuter.

Als ik in deze situatie had gezeten en Eva was de peuterpuber die telkens bleef slaan en dingen afpakken, dan had ik Eva apart genomen en had ze eventjes alleen mogen spelen, of had ze bij mij moeten blijven zitten totdat ze weer lief kon gaan spelen. Ik snap wat dat betreft dus niet zo goed waarom het bij TS toch een klein beetje uit de hand heeft kunnen lopen, ik vind dat haar zus dus eerder had moeten ingrijpen.

Maar gelukkig lijkt het opgelost en hopelijk zal het een volgende keer beter gaan