Ik wil jullie graag iets voorleggen... Sinds een aantal dagen (Is het nu al twee weken of drie? Ik word er zo moe van dat ik het niet meer weet...) weet ik niet meer wat er met Mischa aan de hand is. Hij huilt erg veel en is dan ontroostbaar, maar heeft volgens mij geen pijn. Als ik hem bij me neem is hij uiteindelijk te troosten en valt hij in slaap, maar zodra ik hem dan stilletjes weg leg (waar dan ook), wordt hij binnen 10 minuten weer wakker en begint weer heel hard te huilen. Soms vraag ik me af of hij soms honger heeft, maar dat geloof ik niet. (hij woog vorige week 3270 gram en krijgt 8x70 / 75 cc per dag) Hoewel hij wel graag zijn fopspeen sabbelt, heb ik niet het idee dat hij hongersignalen uitzendt. Waarschijnlijk wil hij gewoon graag bij me zijn... Herkennen jullie dit? Want het klinkt leuk, een kindje dat graag bij je is, maar in de praktijk kom ik al weken nergens meer aan toe en zit ik hele dagen met hem op de bank. Als we de deur uit gaan is het even beter (zo lang we weg zijn, thuis begin het weer), dus dat doe ik de laatste tijd vaak... Ik lees dat sommige van jullie zich aan strakke schema's houden, dat hoef ik dus niet te proberen want dan houdt hij niet meer op met huilen. Ik begin zo onderhand een beetje door te draaien en begin oververmoeid te raken. Tijd vinden om bij te slapen lukt op deze manier niet!
Dit lijkt verdacht veel op een sprongetje. Hij zou in de 8-weken sprong kunnen zitten of daar tegenaan. Tijdens zo'n sprong willen ze graag weer bij mama zijn, slapen ze slecht en ook het eten/drinken kan minder zijn. Deze info komt uit het boek 'Oei, ik groei'. Erg handig vind ik zelf... Maar ja, je wilt natuurlijk weten wat je er aan kunt doen. Sja, ik vrees dat je alleen maar kunt wachten tot het weer over gaat en ondertussen heel veel knuffelen. Is een draagzak/-band niets? Dan heb je in ieder geval je handen even vrij om iets te doen.
Ja, dat was dus ook mijn idee... Heb daar ook een topic over geopend... Maar volgens mij gaan we de derde week al in en het blijft zo. Draagzak heb ik inderdaad al, maar ook daarmee kan ik niet zo veel doen. Bovendien kolf ik full time en ik heb vorige week al moeten besluiten hiermee te stoppen (ben aan het afbouwen maar mijn productie daalt nauwelijks...) want ik heb bijv. vandaag alleen om 9 uur kunnen kolven, met een huilende Mischa op mijn benen... Dus heb ik al een paar dagen pijnlijke borsten met harde plekken. Ik kreeg als advies om hem gewoon te laten huilen om te kolven, maar probeer maar eens te kolven met een hysterische baby, dat gaat dus niet want dan kolf ik haast niks door de stress. Bovendien, Mischa is inderdaad nu 10 weken, maar gecorrigeerd is hij pas 3 weken! Zou dit iets te maken hebben met dat hij prematuur is? Zijn andere premature kindjes ook zo "lastig"? Of is het toch waarschijnlijker dat het inderdaad toch gewoon die sprong is?
Onze 'prematuurtjes' zijn nooit echt 'lastig' geweest. Dus daar kan ik niet over oordelen. Natuurlijk hebben zij ook wel eens een mindere dag, maar wie niet? Wat de sprongen betreft neem ik het niet zo nauw met de leeftijden die er voor staan. Als ik het idee heb dat ze een sprongetje hebben of er tegenaan zitten kijk ik even in het boek. Vaak herken ik dan dingen, maar kloppen die niet helemaal met de leeftijd. Onze kinderen zijn nou eenmaal niet gemiddeld. Wel lastig voor je hoor. Ik ben ook gestopt met kolven toen de jongens eenmaal thuis waren. Kan Mischa niet aan de borst drinken of heb je overproductie?
Mamavanmischa: wat jij schrijft, zou ik geschreven kunnen hebben... Ik wijt het aan een sprong... HIj heeft geen pijn, wel vaak honger, maar dat klinkt anders. Hij huilt, huilt en huilt. Soms helpt hij zichzelf helemaal over de zeik... Weet ook niet wat ik ermee aan moet. Mijn mannetje is nu ook gecorrigeerd 3 weken Misschien zit er toch wat van in. Ik denk dat we nu bij de 5-6- weken sprong zitten.
Nu ik lees over jullie moet ik ff denken aan gister en vandaag. 2 dagen minder eten, en vandaag alleen maar huilen. hebben we nu allemaal een sprongetje?
ja niet dan, als ik op de site van oei ik groei lees, komen veel dingen overeen. zoals eerst intereseerde zn mobiel niet boven zn bedje nu wel. het vele huilen, en minder eten dan. en heeeeel veel wakker zijn en geluiden maken en lachen. of is dat bij prematuurbaby's anders. sorry ben gewoon heel onzeker, en soms bang om iets verkeerds te doen
@ Jipper: Nee ik heb geen overproductie, Mischa wilde toen hij uit het ziekenhuis kwam opeens niet meer aan de borst drinken en ik heb lange tijd erg veel last van zere tepels gehad. Nu begint dat wat minder te worden, maar ik heb de moed niet meer om weer aan iets anders te proberen te wennen... @ Chantal1508: Het is bij prematuren volgens mij niet echt anders, je heb alleen wat minder houvast over wanneer je wat kunt gaan verwachten. Mischa kijkt inderdaad sinds een paar daagjes heel helder rond, ziet sinds gisteren opeens zijn mobile en houdt zichzelf daar heel lang (tien minuten vinden wij nog heel lang ) mee bezig. Hij lacht sinds vorige week naar ons en maakt inderdaad geluidjes. Hij probeert zich op zijn buikje te draaien (verder dan op zijn zij komt hij nog niet) en spartelt er lustig op los. Het enige verschil dat ik duidelijk zie met de 8-weken sprong in het oei ik groei boek, is dat kindjes naar de poes of naar de hond gaan kijken en graag in een stoeltje er bij zitten als jij bezig bent... Dat kan Mischa nog helemaal niet. Hij is geïnteresseerd in de vormen die hij steeds beter om zich heen kan zien, maar heeft verder nog geen benul van wat er om zich heen gebeurt. Dat hij naar ons lacht vind ik al heel wat, want het contact komt nog helemaal van onze kant, het enige dat hij doet is heel hard huilen als iets hem niet zint. Vandaag gaat het opeens weer super trouwens. Gisteren hebben mijn moeder en ik om de beurt de hele dag met hem geknuffeld (ik had even wat versterking nodig) en heeft hij lekker veel geslapen. Hij ligt nu al weer een poosje lieve geluidjes te maken in de kinderwagen en heeft nog nauwelijks gehuild vandaag, alleen om een boertje dat dwars zat, maar dat is standaard na de fles. Nu heb ik vannacht ook voor het eerst in daaaagen een beetje lang kunnen slapen en ben ik een stuk meer ontspannen. Misschien voelt hij mijn gespannenheid aan (op het laatst raakte ik af en toe bijna in paniek als hij huilde en ging ik soms zelfs mijn stem tegen hem verheffen...) en raakt hij daarvan overstuur? Want ik was echt op gisteren en dat was de afgelopen dagen geleidelijk aan opgebouwd... Ik ben hem trouwens sinds gisteravond ook wat meer melk gaan geven. Zou hij misschien dan toch honger hebben gehad..? Het blijft zoeken... Maar eens afwachten hoe het verder gaat.
@MamavanMischa; Dat zoeken blijft. En dan denk je dat je er uit bent, gooien ze zelf het schema weer helemaal om... Ze houden je bezig die kleine ukjes. Wel jammer dat het drinken uit de borst niet goed lukt(e). Heb je geen tepelhoedje geprobeerd? Dat deed ik en het was echt een verademing. Niet dat ik zulke pijnlijke tepels had (hoewel zo'n tepelhoedje dat wel voorkomt), maar ze wilden niet happen. Mijn tepel was/is te vlak. Met een tepelhoedje ging het als een speer. Ik weet dat lactatiekundigen daar niet zo'n voorstander van zijn. Heel jammer, want ik denk dat het heel wat moeders kan helpen. Overigens kan je eigen spanning heel goed invloed hebben op je kindje. Toen ik een tijdje geleden niet zo lekker in m'n vel zat merkte ik dat de jongens ook anders reageerden. Neem dus op tijd je rust en áls je hulp kunt krijgen van je moeder; lekker doen. @Chantal; Hoe gaat het nu?
Ja, een tepelhoedje heb ik ook een tijdje gebruikt. In het begin was het DE oplossing, maar de laatste tijd deed het zelfs met een tepelhoedje pijn. Ik had erg veel last van gevoelige tepels, bijna kloven helemaal rondom en bovendien het syndroom van Raynaud. Nu kreeg ik de laatste tijd opeens ook witte velletjes en ben ik sinds maandag miconazol gaan smeren, en het lijkt sinds gisteravond wel alsof het allemaal veel minder wordt, zelfs die Raynaud! Dus waarschijnlijk werd het allemaal dor spruw veroorzaakt, laat ik dus maar een poosje met die miconazol blijven smeren! Toen dat nog te doen was legde ik Mischa af en toe wel eens aan als troost, maar de laatste tijd deed dat teveel zeer en kreeg ik daardoor zo veel last van mijn tepels dat ik ook nauwelijks meer kon kolven. Ik was al aan het afbouwen, maar denk dat ik ga proberen de productie maar weer wat op te krikken! Misschien dat ik hem dan over een tijdje weer af en toe durf aan te leggen. Vandaag voel ik me erg fit en Mischa is een andere baby! Hij ligt al de hele dag tussen zijn voedingen door heerlijk te slapen, ik sta helemaal perplex! Zou het dan eindelijk even rustig worden?!
@ jipper Hier gaat alles wel weer wat beter. Gister heeft ze nog heel veel gehuild. maar tis vandaag alweer wat minder. Het consuktatiebureau zei dat ze voor haar doen al ver was. ondanks dat ze te zoveel te vroeg geboren is. Ze is echt bezig met een inhaal slag. Qua voeding mogen we haar 6 flessen geven, en als ze de ncht voeding wil die ook nog. Als ze ht red met 5 flessen zou dat ook mogen, maar ze moet minimaal 550 cc binnenkrijgen. Haar geborrte gewicht was ja 1115 gram, maar ze zit nu al op 3400 gram en zo vonden dat heel mooi voor 3 maanden Haar lengte is nu 52 cm, en is geboren met 37 cm. Toch als ik dan die andere baby;s zie bij het cb, denk ik ohhh wat een grote baby haha. Knurffel
Vienna is nu 7 weken ( gecorrigeerd 3 weken- 4 weken te vroeg geboren) en ook zij heeft nu al een aantal weekjes veel onrust heel veel huilen en heel weinig slapen ( mama dus ook) Ze kan nog niet op zichzelf liggen op haar wakkere momenten, en als ik haar wel wegleg is binnen 5 minuten het huis te klein. In slaap vallen kan ze ook ineens niet meer zelf. Ze gaat helemaal over de rooie in bedje, pak ik haar op en troost ik haar dan slaapt ze binnen no time bij me...maar wegleggen is een groot drama daarna. Ze drinkt inmiddels 5 flesjes van 165 cc ( 150+5). Ze krijgt Nutrilon Omneo op advies van het cb omdat ze krampjes had, moeilijk poept en soms voeding terug geeft. Ik vind het heel vermoeiend en heel frustrerend..........
ladyangelinaM, dat is precies hoe het hier ook gaat. Het is een tijd opeens vanzelf goed gegaan, en het lijkt er op dat deze lastige periode nu ook weer bijna is overgewaaid. Ik laat Mischa altijd gewoon lekker bij me in slaap vallen en leg hem dan stilletjes weg. Af en toe leg ik hem weg als hij slaperig is en dat gaat soms goed (vooral 's nachts, hij weet precies dat je 's nachts hoort te slapen), hij kan dan zelf in slaap vallen. Ik heb er dus alle vertrouwen in dat het geen kwaad kan er nu nog aan toe te geven en dat, als hij wat ouder is, hij vanzelf leert alleen in slaap te vallen. Wat ik me trouwens nog steeds afvraag, hebben alle baby's dit? Ik heb daar geen idee van, heb ook geen kraamhulp gehad (die vertellen je natuurlijk van alles) en heb alles zelf uit moeten zoeken en ontdekken (zoals de meesten hier denk ik). Of zou dit toch een beetje prematuren-gedrag zijn? Misschien een soort verlatingsangst doordat ze in het ziekenhuis een tijd van mama gescheiden zijn geweest..? Toen Mischa nog in het z.huis lag was hij heel ontspannen en huilde nooit, maar de zusters zeiden toen al dat dat waarschijnlijk kwam doordat hij nog zo klein was en de kracht niet had.
Ik ben bij Vienna ingeleidt omdat ik vanaf 29 weken zwangerschap steeds ernstige bloedingen had. Ze is met 36 weken geboren ( gewicht 3170 gram en 47 cm). Vienna heeft echt tot op de dag dat ze geboren moest worden alleen maar gegeten en geslapen...ze werd wakker als het etenstijd was en viel daarna direct weer in slaap. Vanaf de dag dat ze eigenlijk verwacht werd, vertoont ze het gedrag wat ik hierboven vermeldde....nu 3 weken zeg maar
Alle baby's hebben dit hoor. Geloof me, volgens mij zitten jullie (allemaal) midden in een sprong. Natuurlijk zijn onze 'premature' kinderen niet gemiddeld, maar je kunt niet alles schuiven op hun prematuriteit. In het ziekenhuis hadden ze (veel) prikkels, maar vaak wel dezelfde soort prikkels. Bovendien was de structuur/regelmaat in het ziekenhuis heel strak en als je kindje volgens de NIDCAP-methode is verzorgd was alles heel voorspelbaar. Thuis is alles nieuw, ze leren iedere dag weer iets bij. Daar worden ze ook niet rustiger van. Wij hebben nog erg vastgehouden aan de verzorgingsmethode van het ziekenhuis; voorspelbaarheid, niet teveel handelingen na elkaar, dezelfde volgorde aanhouden, enz. @ladyangelinaM; Kop op meid! Je hebt een zware periode achter de rug, maar helaas trekken kindjes zich daar weinig van aan. Probeer je rust te pakken op de momenten dat het kan (kun je hulp inschakelen? (Schoon)moeder, vriendin, vriend/man?), dat heb je nodig. En het komt vanzelf weer goed.
@ Jipper: Ik weet het. Ik heb nog 3 kinderen ronlopen in huis ( 7,5,2 jaar) dus de "rustige periodes"zijn bij ons s-avonds.s-nachts. Wat je zegt ik heb een hele heftige periode meegemaakt ( te lezen op www.viennamoes.beebiesite.nl). Ik heb dan ook morgen een afspraak staan bij de ha....ik moet even mijn verhaal/ei kwijt....en hopelijk kan hij wat voor me betekenen Maar............Regelmaat is idd belangrijk, zowel bij Pramatuurtjes als bij "gewone"kinderen
Ik heb geprobeerd je site te openen, maar ik krijg steeds een foutmelding. Maar ik geloof je dat je een zware periode hebt gehad. Bij niemand in dit topic is het 'vanzelf' gegaaan helaas... Helemaal heftig dat je nog 3 kids heb rondlopen. Sterkte!
hmmm bij mij opent hij wel..... Nee ik bedoelde het ook niet zo hoor.. ....ik weet zeker dat het voor de meeste van jullie nog heftiger geweest zal zijn als bij mij. Ik heb de mazzel gehad dat mijn meisje het nog 7 weken heeft volgehouden in mijn buik na de eerste bloeding. Maar onze ukkies komen er wel