Hai, Ik ben nieuw hier, dus zal me eerst even voorstellen. Ben Melissa 29 jaar en zoontje van 2,5 en nu 31 weken zwanger. Mijn ex heeft me 4 weken geleden aan de kant gezet. Heb even tijdje bij vrienden gezeten en sinds 1 september mijn eigen huiszie. Ik zit momenteel met zoveel gevoelens. Mijn ex houd wel contact met mij maar ik vindt het heel moeilijk. Er moeten nog zoveel dingen geregeld en dat kan komt allemaal op mij af. Hij doet alleen wat als het hem uitkomt. Ik voel me heel erg in de steek gelaten. Hij is lekker aan t feest vieren, en weet ik veel wat nog meer. Terwijl ik hier zit met een jochie van 2,5 en een dochtertje wat heel snel op komt. Hij heeft aangegeven dat hij graag bij de bevalling wil zijn. Als er contact is dan is weleens ruzie omdat ik het verschikkelijk vindt dat hij mij zo heeft laten zitten. En heb ook tegen hem gezegd dat ik niet weet of ik hem wel bij de bevalling wil hebben want dat is toch iets heel intiems en voor mij gevoel kan ik hem niet meer vertrouwen. Dan wordt hij kwaad en ben ik een kutwijf en gaat hij stappen ondernemen. Het geeft me gewoon een heel ongemakkelijk gevoel. Ik moet naar zijn pijpen dansen en als ik dat niet doe dan heb ik alles gedaan. Heb gewoon niet gevoel dat ik mijn eigen hart achterna kan gaan met wat ik wil. We hadden er samen voor gekozen en hij laat mij zo zitten. Ik voel me ook heel erg aan het lijntje gehouden want hij zegt heel veel vaak dat hij hoopt dat het nog goed komt terwijl ik weet dat hij met andere vrouwen bezig is. Mijn gevoel en mijn beeld wat ik had van ons samen is nog niet weg. En dat maakt het allemaal misschien nog wel een stuk moeilijker. Je kiest er samen voor en dan sta je vlak voor de bevalling er helemaal alleen voor. En hij leeft er gewoon lekker op los of het allemaal maar niks is. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen kwa bevalling, kraamtijd, geboortekaartje. Wij zijn uit mekaar. Maar hij wil er wel zijn zolang het maar op zijn manier gaat. En daar heb ik mij maar op aan te passen. Groetjes Melissa
Moeilijk hoor, om er nu alleen voor te staan. Ik vind het van je ex ook echt verschrikkelijk wat hij gedaan heeft.... een zwangere vrouw in de steek laten doe je niet....volgens mij behoor je dan te vechten voor je relatie omwille van de kinderen. Als het mij zou overkomen zegt mijn gevoel (zoals ik dat dan nu zie) niet bij de bevalling, samen op het geboortekaartje zou ik nog overwegen en in de kraamweek langskomen op afspraak. Veel sterkte en succes met je beslissingen omtrent je zwangerschap en de periode erna.
O ja, nog vergeten bij mijn berichtje te zetten dat ik vind dat hij zich maar aan jou moet aanpassen ipv jij aan hem, moet niet gekker worden zeg! Hij heeft een punt achter jullie relatie gezet, niet jij!
wat zit jij in een moeilijke situatie zeg! wat kunnen die mannen toch eigenlijk makkelijk de benen nemen, hé? en jij blijft met een heleboel verantwoordelijkheden zitten! toch klink je heel sterk! je hebt zelfs op zo'n korte termijn al een eigen plekje voor jou en je kids weten te regelen. ik snap (nou ja, niet helemaal natuurlijk, want ik zit niet in jouw situatie) dat het vooral als je bijv. 's avonds alleen bent en de zwangerschapshormonen door je lijf gieren, erg moeilijk is om alleen te zijn en zelf alle verantwoordelijkheid op je nek te hebben. logisch ook dat je je ex dan mist. maar de vraag is of je hém en hoe hij is echt mist. sorry hoor, maar hij komt me niet echt betrouwbaar en stabiel over. nu je je eigen plekje hebt en nog zwanger bent, zou ik dan ook geen ingrijpende keuzes maken. laat het eerst maar eens een beetje beklijven en probeer zelf een beetje tot rust te komen (met hulp van familie en vrienden?). na je bevalling, als je letterlijk en figuurlijk weer een beetje op orde bent, kijk je er misschien weer met andere ogen naar. wat zijn plekje de komende tijd dan moet/mag zijn? dat plekje wat jij hem geeft! hij heeft de keus gemaakt om jou (en niet minder belangrijk: zijn kindjes!)te laten zitten en nu maak jij de keus in hoeverre hij deel uit mag maken van jouw leven. houdt de regie in handen meid en laat je niet ompraten door die man! het draait nu even niet om hem maar om jou en je kindje(s).
Misschien Melissa neemt hij zo´n houding aan omdat hij weet dat hij nog alle kanten met jou op kan, wetende dat je nog gevoelens voor hem hebt. Soms in dit soort gevallen kan het heel goed helpen om je wat afstandelijker op te stellen tegen over hem. Waarom vermijd je niet eens even face to face kontakt onder het mom dat je er even geen behoefte aan hebt om hem te zien, zo kan je ook zelf een beetje tot rust komen. Op die manier zet je hem ook aan het denken. Hou zelf de regie in handen en als jij hem niet bij de bevalling wilt dan niet! Laat je niet intimideren hoor. Verder vind ik je heel dapper hoor in deze rot situatie en wens je veel sterkte!