Niemand op de hoogte stellen als de bevalling begint?

Ik ben er zelf nooit zo moeilijk mee geweest. We hebben altijd de opa's en oma's laten weten wanneer de bevalling begon. En aangezien het voor eeuwig leek te duren de eerste 2 keer, heeft mijn partner ook tussentijds laten weten hoe het ervoor stond. Tja... het is niet zo dat je nergens tijd voor hebt tussen al die uuuuren voordat het eindelijk zover is.

De laatste bevalling ging anders omdat mijn placenta losliet en ik dus met een ambulance werd gehaald en binnen een half uur onze zoon (te vroeg) geboren was doormiddel van een spoedks. Dus ja toen kregen de opa's en oma's het pas te horen toen hij al geboren was. Behalve mijn moeder dan, zij kwam direct op onze andere 2 kids passen toen de ambulance onderweg was.

Maar goed, ik zou inderdaad gewoon maar zien hoe het dan loopt en waar je dan behoefte aan hebt. En geef gewoon aan wat je dan wel of niet wilt.

 

Jeetje dat is ook heftig! Ook voor je mdr om haar eigen kind met zoveel nood afgevoerd te zien worden. Die zal ook op kolen hebben gezeten.

Ik zou er ook echt niet teveel over nadenken wie het weten. Wie dan leeft wie dan zorgt.

 

Ik begrijp wel wat je bedoelt hoor en ik zal zeker mijn dochters wens respecteren! Dat komt wel goed.

 

Bij de oudste hebben we niemand op de hoogte gebracht toen het was begonnen. Maar het vorderde niet, dus toen heeft mijn schoonmoeder ons naar het ziekenhuis gebracht.
En toen ik net in het ziekenhuis was belde mijn vader toevallig, om te vragen hoe het ging, haha. Dus toen was alsnog iedereen op de hoogte.

Bij de 2e en de 3e ben ik ingeleid en mijn ouders pasten toen op. En toen waren mn schoonmoeder, zwager en schoonzus en mijn beste vriendin op de hoogte wanneer ik ingeleid zou worden.
Maar verder door niemand geappt ofzo. Mijn man ook niet. Iedereen had zoiets als het er is dan horen we het wel.

 

ik ga alleen mijn beste vriendin op de hoogte brengen, zij gaat dan onze hond uit laten als wij lang weg blijven. mijn schoonmoeder heeft nu al zoveel stress dus die houd ik niet op de hoogte dat vind ik voor haar vervelend, ik weet zeker dat ze niet zal komen of zo hoor maar dat wanneer het 20 uur gaat duren heeft ze echt geen prettige dag dus vandaar. mijn schoonvader (gescheiden) belt nu al elke dag ik word er gek van vanmorgen express niet opgenomen gaat hij mijn man bellen echt niet te geloven net belde die weer neem ik op vraagt die direct en en en ????? jongetje zeker. Tjonge die man is serieus vervelend. dus dat heb ik ook gezegd je moet me niet meer elke dag gaan bellen je hoort vanzelf appen mag wel dan reageer ik wel wanneer ik zin heb. en jongetje of meisje (weten wij dus niet) dat zou niet moeten uitmaken!!!! GRRR boos wordt ik ervan als het een meisje is dan is zijn interesse al snel minder denk ik

 

Ik vind het goed dat jij het ook van hun kant bekijkt en benoemt. Is voor hun ook heel spannend en leuk natuurlijk, bij ons is het ook nog eens hun eerste kleinkind. Ik hoef ze er persoonlijk niet bij te hebben en hoop ook wat tijd te krijgen om beetje bij te komen en te douchen maar wil ook wel mijn best doen om ze (dan inclusief de (schoon)vader) erbij te betrekken. We zullen ze ook wel laten weten als we naar het ziekenhuis gaan denk ik, als zij dat willen in ieder geval, nog niet over gehad. Al is dat wel erg situatie afhankelijk, bij ons zouden ze er door omstandigheden toch wel achterkomen dus vertel het liever zelf.

 

Ik ben beide keren ingeleid.
Bij eerste ging ik voor controle en werd ik de volgende ochtend ingeleid. Mijn moeder en zus waren toen bij de bevalling. Wat nichten kwamen langs die toevallig in de stad waren. Weet eigenlijk niet eens hoe zij het wisten. Ik vond het wel fijn dat mijn moeder en zus erbij waren. Ondanks dat ik een grote ruzie met mijn moeder had gedurende die hele zwangerschap en erna en we nauwelijks spraken, heb ik haar er wel bij betrokken. Of ze wilde of niet. Is haar eerste kleinkind. Die zelfde avond is mijn vader nog komen kijken. De volgende dag zijn mijn broer en tante langs gekomen met nog mijn moeder en zus.

Bij de tweede waren ze ook op de hoogte. Moeder ging mijn oudste van school halen. Zus was met haar kinderen. Ik was wel alleen met mijn vriend maar aan hem had ik dus echt niets....hij was helemaal in paniek, bang, liep steeds weg en weet ik veel wat....uiteindelijk was het de gynaecoloog in opleiding die mij heel goed heeft bij gestaan. Gelukkig ben ik binnen 5 uurtjes bevallen anders zou mijn vriend op de EHBO zijn beland...Vond het jammer dat ik uiteindelijk "alleen" was. Kon niet anders. Maar had toch liever mijn moeder of zus erbij dan mijn vriend.

Bij deze zal mijn moeder er bij zijn denk/hoop ik... wordt waarschijnlijk weer een inleiding. Op mijn vriend reken ik niet...heb ik niets aan. Wilde niet eens de navelstreng bij de tweede doorknippen.

 

Bij mijn eerste wist iedereen het, ik werd ingeleid. Mijn moeder en schoonmoeder waren erbij. Dat zou ik nu achteraf zooo anders doen. Mijn schoonmoeder werd door mijn schoonvader gebracht en die kwam ook nog fijn even de verloskamer op, terwijl ik weeën op een skippybal zat weg te puffen en die kwam er ook even bijzitten. Ik snap niet waarom ik er destijds niets van heb gezegd dat ik het echt niet oke vond dat mijn schoonvader er ook even was, maargoed, op dat moment was ik met andere dingen bezig.
Ook bevallen met de twee oma's vond ik niet heel geslaagd achteraf. Mijn schoonmoeder had eerder mijn kindje goed vastgehad dan dat ik dat had (moest naar de opvangtafel wegens slechte start en daarna ging het met mij niet goed dus zelf kon ik niet) en dat blijft me bij. Het kon niet anders etc maar toch. Mijn moeder is al die tijd bij mij gebleven toen mijn man, alle artsen en schoonmoeder bij de opvangtafel stonden. Dat was wel fijn dat ik nog iemand had, als dat ik daar alleen, bloedend, zonder kind, net bevallen lag te liggen met mijn benen in mijn nek zo ongeveer.

Nu gaat alleen mijn moeder het weten als ik ga bevallen omdat zij op onze oudste past. De hond gaat al preventief een paar weken voor de uitgerekende datum naar mijn schoonouders toe zodat we daar niet mee zitten en zij het ook dan niet weten (want ik vrees dat als zij het weten, heel veel andere mensen het ook weten) Niemand meer. We hebben een geboortefotograaf erbij omdat ik merk dat ik van de bevalling hele stukken kwijt ben die ik wel echt mis en nodig had voor de verwerking (gelukkig hebben de oma's zo hier en daar wel een foto gemaakt) maar ik ga het nu echt samen met mijn man doen.
We willen ook als eerste onze oudste kennis laten maken met onze nieuwste aanwinst straks, dus ook geen opa's of oma's voordat we tijd met z'n viertjes hebben gehad.

 

Bij de eerste zat ik in een hele andere situatie. Was relatief jong en behoorlijk bang voor alles, dus wilde wel vriend en moeder er bij hebben. Dat was nog in de tijd dat whatsapp nog niet bestond, Hyves nog leefde en nog niet iedereen vastgeketend zat aan z'n tel.

Toen de kleine net geboren was, had ik ook niet direct zin bezoek van iedereen. Dat werd ook netjes gerespecteerd. Na een paar uur kwamen schoonouders en fam.

Nu zou ik het wel vertellen als we naar het ziekenhuis gaan. We moeten toch zorgen dat er iemand is om de oudste op te vangen. Ik weet dat ze niet op de gang gaan wachten en respecteren de eerste uren rust ook. Als ik geen zin meer heb in berichten, zet ik m'n tel op stil en horen ze het wel als wij er klaar voor zijn.

 

Ik vond het geen probleem om de ouders even te laten weten dat de bevalling was begonnen en vervolgens dat de baby was geboren. Even een appje, kleine moeite groot plezier. Zij zaten ook in spanning. Wat betreft bezoek in het ziekenhuis zou ik het ook niet hebben gewaardeerd als mensen ongevraagd langskwamen. Daar zou ik wel een duidelijke afspraak over maken.

 

Ik ben nu 40w en 1d en m'n zoontje wordt net weggebracht door mijn man om 2 nachtjes te slapen bij m'n ouders. Gewoon, voor m'n rust. Nu hoop ik zo ontzettend dat z'n zusje geboren wordt terwijl hij aan het logeren is! Dan hoef ik niemand te bellen om hem op te halen en hoef ik niemand in te lichten. Lijkt me zo leuk om op een gegeven moment gewoon te bellen met het leuke nieuws! Vorige keer werd ik ingeleid en toen hebben we wel onze ouders ingelicht.

 

Bij onze eerste wisten ouders en beste vriendin het. Bij de 2e mijn ouders en beste vriendin. Bij deze zal wrs mn beste vriendin en mn schoonouders. Ze zullen niet zomaar langskomen of bellen, ik hoop deze keer thuis te bevallen en t liefste snachts dan hoeven we niemand te bellen
Helaas heb ik er niets over te zeggen wanneer het begint haha

 

Ik hing zo ongeveer meteen aan de telefoon (ouders, vriend met schoonmoeder) toen ik was bevallen, maar wel ook met de mededeling: we komen eerst even bij, over een uurtje of 2 zijn jullie welkom. Dat betekende bij mn eerste en derde rond middernacht. De eerste was ook niet echt een verrassing meer, toen lag ik in het ziekenhuis om ingeleid te worden (42 wk). Bij de tweede pasten mijn ouders op, ik werd wederom ingeleid maar dit keer kon ik 3 uur na de bevalling weer naar huis, dus zij hebben daar op ons gewacht. En toen eerst mij op bed geïnstalleerd, zoon kennis laten maken met zusje en toen pas waren zij aan de beurt. Ik heb me daar geen moment schuldig of gehaast bij gevoeld.
Jouw bevalling, jullie kind, jullie feestje.

 

Bij de 1e hebben we niemand ingelicht, we hadden wel tegen onze buren gezegd: mochten we lang in het ziekenhuis moeten blijven willen jullie dan onze kat voeren. Maar dit was uiteindelijk niet nodig gelukkig. Wel zag onze buurvrouw ons weg rijden naar het ziekenhuis dus ja, toen wisten hun het wel maar verder niemand.

Bij de 2e ligt het er een beetje aan wanneer de bevalling begint omdat we natuurlijk met ons dochtertje zitten.. maar het liefst informeer ik niemand, lekker rustig ook!

Wat ik ook geleerd heb van de eerste: de 1e dag geen kraambezoek, hoe lief bedoeld. We waren helemaal gesloopt en toch zat s avonds het huis vol met mensen die 'even' kwamen kijken of toevallig in de buurt waren..

 

Wij zouden ook niemand op de hoogte houden ze zouden het vam zelf horen.
Tot uk besloot om eerder te komen 24.5 en we toch een bericht hebben gestuurd dat we naar het ziekenhuis moesten.

Ze leefde mee zonder constant berichten te sturen, ik heb er in ieder geval geen last van gehad.

Je moet doen waar jullie je goed bij voelen.

 

Wij hadden ook bedacht dat we niemand op de hoogte zouden stellen. Echter braken mijn vliezen met 34.3 weken en werd in opgenomen in het ziekenhuis. Moest afwachten of de bevalling door zou zetten. Toen hebben we onze ouders ingelicht. Die zijn allemaal nog even gekomen. Mijn ouders hebben nog gezien dat ik met een weeënstorm richting OK werd gereden voor een spoedkeizersnede. Geen succes Deze keer hoop ik op een normale bevalling bij een normale termijn. Mijn moeder is bij de bevalling en schoonouders passen op de oudste. Verder wordt er niemand ingelicht.

 

Ik heb bij mijn dochter mijn ouders en schoonouders ingelicht van de inleiding. Eerst mijn ouders laten weten dat ze geboren was en die waren er ook als eerste. Daarna schoonouders laten komen.

Na 3 uur mocht ik naar huis en had schoonmoeder even geregeld dat iedereen bij ons binnen zat terwijl wij er nog niet waren. Ik was pist off! Maar geen energie om die discussie aan te gaan.

Nu gaan we het anders aanpakken. Mijn ouders en schoonouders weten de datum van de inleiding. Mijn dochter gaat die avond ervoor naar mijn ouders. Mijn schoonouders wachten op bericht van ons.

Als ik naar huis mag (mits alles goed gaat) gaan alleen mijn ouders mee omdat die de zorg over onze dochter hebben. Verder wil k niemand in mijn huis zien.

Hopelijk loopt dit dan ook echt zoals ik wil. Maar denk het wel. Mijn vriend vond het ook niet zo relax vorige keer haha. Hij zal nu wel waarschuwen van te voren.

Nog eventjes is ze voor mezelf en dan moeten we weer delen

 

Bij de eerste hebben wij niets laten weten. Dat kwam ook omdat het zo ontzettend snel ging allemaal. Ik heb er ook nooit over nagedacht om het te laten weten eigenlijk.

Bij de tweede wisten mijn ouders het omdat zij zouden oppassen en mijn beste vriendin ook, omdat zij onze oudste eerst had opgehaald, toen ook die bevalling weer zo snel ging en mijn ouders er nog niet waren.

Bij de derde wisten mijn ouders het omdat zij weer zouden oppassen, mijn zusje omdat zij toevallig net bij mijn ouders was en mijn schoonouders omdat mijn man het anders niet eerlijk vond, haha. Maar toen vond ik het ook allang niet zo belangrijk meer, omdat ik inmiddels wel wist dat onze familie niet direct op de stoep zou staan en ook niet zo lang zou blijven gelijk. En natuurlijk vinden ze het allemaal zo spannend en leuk dat ze graag op de hoogte zijn, logisch toch. Dat kun je ze moeilijk kwalijk nemen.