Hier moeten de (stief) kindjes netjes aan tafel blijven zitten ( net als bij hun moeder) eet je niet, dan niet maar blijven zitten zal je. Moet eerlijk zeggen dat het eigenlijk ook nooit voorkomt dat ze iets niet willen eten dus dat scheelt misschien ook. Met z'n 3en ( mama papa en ik) zijn wij er toch echt over eens dat het voor ons erg belangrijk is dat zij beide 6 en 3 deze regel al vroeg mee krijgen. Iedere ouder heeft natuurlijk zijn eigen manier van opvoeden. Maar ik irriteer mij dood aan kinderen die bijvoorbeeld een restaurant door rennen en tegen mij n stoel of tafel aanstoten omdat zij heben besloten niet meer te willen blijven zitten. Ik vind dat wij de kinderen echt een stuk fatsoen hebben bijgebracht op deze manier. Denk dat het ook lastiger is als je echt een moeilijke eter hebt.
Maar het is dus niet zo dat kinderen die tussendoor een liedje zingen of een spelletje doen onfatsoenlijk zijn! En dat wordt hier dus wel, tussen de regels door, gezegd!
Dat zij met blijven zitten vindt haar kind 'een stukje fatsoen' mee te geven, wil toch totaal niet zeggen dat ze vindt dat jouw kind geen fatsoen heeft? Dat maak je er zelf van hoor..
Nee, dat wordt er niet gezegd, dat lees jij. Ik vind aan tafel blijven zitten ook een teken van fatsoen. Net als alsjeblieft/dankjewel zeggen en andere beleefdheidsvormen. Dat zijn allemaal stukjes van dat fatsoen, dat alles tezamen. Dus als een kindje een van die dingen niet doet/kan..heeft dat niks met onfatsoenlijk te maken hoor, dat zegt ook niemand.
Uuh dat hoor je mij niet zeggen toch? Kan gezegd worden in dit topic, nou ja ieder zijn ding toch. Maar goed als je mijn mening wil. Kinderen mogen hier echt wel af en toe een liedje zingen, maar dat ligt aan hun manier van eten. Als ze lekker door eten en ik niet twintig keer hoef te zeggen neem een hapje mogen ze van mij wel een liedje zingen, en danwel rustig niet keihard een nummer bleren. Voor spelletjes, idem als bovenstaande
Nou...zij geeft dus WEL een stukje fatsoen mee, en ik dus niet. Zo zie ik het. Ik probeerde alleen te helpen.
Zij geeft ze DAT stukje fatsoen mee, een van de vele stukjes...en ja, waarschijnlijk vindt zij dat jij dat stukje niet mee geeft. Dat mag toch? Dat maakt jouw kind echt niet onfatsoenlijk hoor, daar is wel meer voor nodig dan niet aan tafel blijven zitten (ik krijg gelijk hele visioenen van rond rennende spugende schreeuwende met eten gooiende kids..whahah)
Als kinderen aan het rennen zijn in een restaurant en je van je stoel duwen, kan ik me daar ook wel aan irriteren, maar om het nou onfatsoenlijk te noemen? Vaak zit je in een restaurant al een half uur te wachten voor je uberhaupt eten krijgt. Finn houdt dat niet vol en mag dan ook spelen. Niet aan andere tafels, bij andere mensen, maar hij mag best naar de speelruimte of een kleurplaat vragen. Hij zit dan niet continu op zn stoel vastgeplakt. Ik zie niet in wat daar onfatsoenlijk aan is? Dus als een kind heel goed blijft zitten, maar aan één stuk zit te gillen, is het dan goed? Want hij zit aan tafel?
Dankje! Ik kan het nu wat meer relativeren en besef me dat ik me het misschien wat te erg aantrok. Dit komt misschien ook wel doordat een vreemde man Finn een keer hard door elkaar heeft geschud terwijl hij zei dat het een onbeschoft joch was (toen hij 1 jaar was) terwijl hij alleen 6 keer riep dat hij een toetje wilde kopen.
Oeh ben blij dat je ziet wat ik probeerde duidelijk te maken Woorden kunnen soms zo anders overkomen dan ze bedoeld zijn en ik kreeg de indruk dat jij t nu gewoon even te zwartwit zag. Dus ik sprong er even in hihi. Pff wat heeft een kind van 1 al te maken met onbeschoft zijn? Rare vent hoor..die was pas onbeschoft haha
Je hebt ook wel echt gelijk! Maar dan nog verbaasde ik me echt oprecht dat er zo negatief gereageerd kan worden terwijl je je hulp aanbiedt!
hier net zo, sluit me dus helemaal aan bij jou/jullie, ze weet niet beter en we hebben nooit geen strijd gehad, mischien komt het nog wie zal het zeggen
Kinderen die rennen door en restaurant en tegen een stoel aan duwen vind ik onfatsoenlijk ja! Als je kind zich niet kan gedragen in een restaurant al moet je een half uur op het eten wachten dan moet je lekker thuis blijven of naar een speciaal kinderen restaurant waar mensen met/zonder kinderen, dit kunnen verwachten. Als er een speelruimte is welke speciaal voor kinderen is ja dan mogen zij daarheen, maar niet TIJDENS het eten. Ervoor erna geen probleem, maar tijdens het eten blijven wij zitten punt uit of er nou thuis of uit gegeten wordt. Een kleurplaat aan tafel of dergelijk speelgoed ja hoor geen probleem in een restaurant voor het eten, en niet tijdens en zolang zij zich maar gedragen. Thuis komt er geen speelgoed aan tafel hoeven ze ook geen half te zitten wachten tot het eten er staat. Zitten en gillen vind ik ook niet netjes en dit gebeurt ook niet.
Vanaf 4 jaar moet het hier pas. Maar niet zo lang als wij zitten. Als Isabella klaar is met eten dan moet ze nog heel even zitten ( rustig) en mag ze wel vragen of ze van tafel mag. Alleen al het feit dat ze het netjes vraagt vind ik voldoende om haar dan ook van tafel te laten. Maar voor 4 jaar vind ik het niet te doen en kunnen ze gewoon gaan. Fatsoen leren we wanneer ze er aan toe zijn. En op verschillende leeftijden zijn ze aan verschillende dingen toe.
Ach, als ik wild rondrennende kinderen in een restaurant zie denk ik alleen dat die kinderen waarschijnlijk thuis vastgebonden zitten in een stoel. En dus totaal geen idee hebben hoe zich te gedragen als in een restaurant geen tuig of touw aan een stoel zit om een kind te dwingen te blijven zitten. Iemand dwingen tot een bepaald gedrag heeft werkelijk niks met fatsoen te maken maar met macht. Hoe oud degene ook is. Gelukkig bestaan er genoeg restaurants met kinderhoeken die blijkbaar bedoeld zijn voor al die onfatsoenlijke peuters die klaar zijn met eten en even gaan spelen terwijl papa en mama nog aan tafel zitten. Stel je voor!
Het is eigenlijk bij ons nooit een probleem geweest. Dus ik heb niet echt praktische tips voor je. Wij eten inderdaad alleen aan tafel en geen tv aan tijdens het eten en we maken veel grapjes met elkaar. Maar zo te lezen doe jij hetzelfde. Eten is bij ons wel een moment voor het hele gezin en ik stel het op prijs dat dat kan. Ik vind het prettig dat mijn kind niet zijn eigen plan trekt tijdens etenstijd door rond te gaan wandelen. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Rond rennende kinderen in een restaurant vind ik persoonlijk echt vreselijk. Maar het zijn echt niet altijd kinderen die niet opgevoed zijn of die juist altijd vastgebonden zitten in een kinderstoel. Jammer dat er gelijk zo gewezen wordt. Het heeft soms met opvoeding te maken (op welke manier dan ook), maar het kan ook gewoon zijn dat het kind een rotbui heeft.
Mee eens, maar voor mij is het ook belangrijk dat een kind begrijpt wáárom hij of zij moet blijven zitten bijvoorbeeld. Hoeveel begrijpt een peuter van sociaal gedrag en fatsoen? Ik krijg ideeën van peuters die in nette kleding de hele dag schoon moeten blijven en alleen rustig mogen spelen..
mja ik vraag me soms af of het wel zo nuttig is als kinderen alles begrijpen. natuurlijk luisteren ze makkelijker als iets een reden heeft.. maar sommige dingen vallen gewoon onder fatsoen en dergelijke. Hier een meisje dat het geen probleem vindt om aan tafel te zitten (en vastbinden hebben wij echt nooit gedaan.. zelfs niet toen ze heel klein was) Wat wellicht wel scheelt is dat ze van zichzelf heel erg rustig is en dan is het al een stuk makkelijker om haar aan tafel te houden. Verder zit ze al tijdens het eten aan tafel sinds de dag dat ze zelfstandig rechtop kan zitten. Gewenning is hier dus ook een groot onderdeel. hier is het avondeten echt een gezinsmoment en ongeveer het enige moment dat we allemaal aan tafel zitten. Dus ze blijft maar gewoon zitten tot we alledrie klaar zijn met eten. Hebben we nou visite.. gaan we lang natafelen hoeft ze echt niet te blijven zitten maar als we met zn 3en zijn moet dat gewoon kunnen. Ook in een restaurant kan ze de hele maaltijd gewoon netjes bljiven zitten. Ik erger me dan ook suf aan rondrennende kinderen door ons favoriete eetcafe. Is er nou ruimte zat.. is het nog wat anders.. maar het is daar heel klein en smal... kan je niet stil zitten, ga dan ergens anders eten. Hoef je heus niet naar mcdonalds.. er zijn zat plekken waar je prima kunt eten met kinderen. Is er een speciale speelhoek mag ze daar best spelen.. zitten we op het terras mag ze ook best even van tafel... Maar het kan gewoon niet altijd en dan gebeurd het gewoon niet. Wat dat betreft vind ik dat een kind gewoon hoort te luisteren naar paps/mams. En dat paps/mams zelf de afweging moeten maken of ze op een bepaalde plek gaan eten of dat ergens anders misschien beter is. Niet elk kind kan een uur braaf aan tafel zitten. Dat kun je als ouder prima inschatten.. en kan het niet, doe het dan niet. maar persoonlijk ben ik blij dat wij onze kleuter gewoon overal mee naar toe kunnen nemen.
Hoi Sarah, Ik claim helemaal niet dat jouw zoon geen fatsoen heeft. Ik geef alleen aan dat IK het een stukje fatsoen vind wat ik mijn zoon heb aangeleerd. Ik zeg nergens dat ik het onfatsoenlijk vindt als andere kinderen niet tijdens het eten aan tafel zitten. Ik vind het dan ook jammer dat jij dit zo geïnterpreteerd hebt, dat was absoluut niet mijn bedoeling. En ik accepteer en respecteer ook zeker de meningen en adviezen van anderen. Alleen dat betekent toch zeker niet dat ik die ook persé op moet volgen en er niet mijn eigen ideeën op na mag houden? Ik ben dit topic begonnen omdat ik even met mijn handen in het haar zat over wat te doen. Ik vind het heel interessant om te lezen dat moeders hier zo verschillend over denken en dat is wat mij betreft prima. Laten we vooral niet proberen hier elkaars mening op te dringen. Het gaat erom dat ieder laat weten hoe zij er tegenaan kijkt. En of/wat ik ermee doe, lijkt mij mijn eigen zaak. Het is duidelijk dat sommigen hier vinden dat ik mijn kindje respectloos behandel en mijn macht op dring. Nou, laat ieder dat denken. Gelukkig weet ik van mezelf dat ik voor niemand meer respect heb dan voor mijn kinderen/naasten. En gelukkig sta ik helemaal achter mijn methode. Kunnen we natuuuurlijk ook een discussie over 'wat is respect?' gaan beginnen, maar dat wordt dan ook zo'n eindeloze... Nogmaals, ik heb niemand voor het hoofd willen stoten en ik respecteer alle methoden. Ik hoop dat ook dat jullie mijn methode respecteren en me niet afdoen als een moeder die respectloos met haar zoon om gaat of hem haar zin opdringt. Is nogal niet wat om dat op basis van enkel dit verhaal te insinueren. Laten we dit topic gebruiken om je mening te rapporteren en op een volwassen manier met elkaar te discussieren, zonder elkaar af te bekken. Elke ouder voedt op zijn/haar eigen manier op. Het komt vast goed met onze kindjes!