mja bij ons is dat dus gewoon geen gevecht. ze weet dat ze moet blijven zitten en doet dat ook gewoon. maar ik kan me zo voorstellen dat niet elk kind dat kan/wil/doet.
Onze zoon zit al vanaf dat hij in zn kinderstoel kon zitten bij ons aan tafel. Toen bleef hij gewoon rustig zitten tot we klaar waren, nu heeft hij dat geduld niet meer. Wij eten ongeveer 20 min en die tijd kan hij best blijven zitten. Hij eet slecht, als hij al eet, maar ik wil hem dit toch leren dat het erbij hoort. Als wij klaar zijn mag hij ook van tafel, hij hoeft meestal geen toetje dus dan eten wij dat samen aan tafel op. Maar ik wil wel gewoon dat hij leert dat we met eten met zn allen tegelijk aan tafel gaan, dat hoort in mijn ogen gewoon. Ik laat hem niet rondlopen tot hij zelf wil eten. Er zijn gewoon regels en ook hij moet zich daar aan houden of hij het nou leuk vindt of niet. Hij roept zelfs zn papa als die niet snel genoeg is om aan tafel te komen hahaha. In een restaurant (als we daar al heen gaan met onze zoon van 2,5) mag hij van ons best van tafel. Hij heeft het geduld er nog niet voor om zo lang te blijven zitten. Dat kan je denk ik ook niet verwachten van zo'n jong kind. Die zijn er te onrustig voor denk ik. Rondrennen doet hij eigenlijk nooit meestal wil hij lekker kleuren of spelen in zo'n kinderhoek.
Maar dan ga je ook eten in een gelegenheid waar dat gewoon kan. Dat maakt uiteindelijk natuurljik gewoon het verschil. Ga je eten in het pannenkoekenhuis.. das kun je er vanuit gaan dat er kinderen rondrennen. In ons favoriete eetcafe is het allemaal heel klein en smal... rent er dan om de haverklap iemand langs je tafel is het wel heel vervelend. En laatst gingen we grieks eten.. nou daar is het altijd heerlijk rustig, dan mag ze van mij best zelf van tafel om even nog een stukje feta of wat olijven te halen bij het buffet. Open keuken ook.. dus wij gaan altijd even kijken bij de keuken. Dan is het alweer heel anders. Het is gewoon heel situatieafhankelijk... maar ik ben heel blij dat het bij ons nooit zo'n probleem is. Weet ook nog wel dat toen ik klein was.. we regelmatig uit eten gingen. 5 jaar later kreeg ik 2 broertjes waarvoor het al moeilijk was om 2 minuten stil te zitten... Dus zijn we daarna nooit meer uiteten geweest uiteindelijk. Dat is dan een keuze.. want "gezellig uiteten" terwijl je continu je kind zit te corrigeren is natuurlijk niet echt gezellig.
Ik heb niet alles gelezen, maar hier hebben we een tuigje, en kan hij er dus niet zelf uit. Hij heeft ook geen tafelblad meer, maar blijft netjes aan tafel. Soms weigert hij zijn eten, maar moet dan ook gewoon aan tafel zitten bij ons, vaak wel protest maar hij blijft toch zitten want hij zit vast.
Lenn moet ook aan tafel blijven zitten tot we uit gegeten zijn.. Hij eet vrij veel en ook goed en wil alles zelf doen (schiet niet op dus), dus meestal zijn we gelijktijdig klaar.. Maar zolang wij nog aan het eten zijn, blijft hij zitten.. Meestal zijn we met hooguit een half uur klaar en dat red hij ook prima.. En als hij al begint te dreinen, kunnen we hem gewoon uitleggen dat mama het niet prettig vind dat hij van tafel gaat, als mama(of papa) nog aan het eten is.. Met dit soort dingen ben ik vrij streng.. Uit eten doen we eigenlijk nooit met Lenn erbij.. We vinden het gezelliger om thuis samen te koken en met zn allen gezellig te eten.. Een enkele keer eten we op mijn werk als ik op zaterdag tot 17.00 uur heb gewerkt (werk in een stadscafé) Ik moet zeggen dat ik me totaal niet erger aan rondrennende kinderen als ik ergens ben.. Zodra het op eten aan komt luistert Lenn namelijk hartstikke goed (vreetwolfje) maar ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen geldt..
Saskia, voor mij persoonlijk vind ik dat fijn als mijn kind begrijpt waarom, voor als hij ouder wordt. Ik vind het belangrijk dat hij weet waarom bepaalde dingen wel en niet mogen. Voor mij hoeft een peuter nog niet aan fatsoennormen te voldoen, daarentegen vind ik het wel belangrijk dat oudere kinderen zich netjes gedragen op zulke momenten. Ik vind dat je ook niet van een baby kan vragen om te wachten als hij huilt omdat hij honger heeft, als je ergens zit en niet weg kunt bijvoorbeeld. Omdat hij dat nog niet kan begrijpen. Maar dat is mijn idee erbij, wij zijn sowieso ook niet zo strikt met aan tafel eten en wellicht hanteren wij best wel een vrije opvoeding, terwijl ik toch ook streng ben met bepaalde dingen (nee=nee hier). Om eerlijk te zijn begrijp ik niet echt dat mensen kinderen meenemen naar een klein eetcafé terwijl ze weten dat de kinderen druk zijn en niet stil willen zitten, zou ik zelf nooit doen met mijn zoon, dat is ook 1 van de redenen dat wij nooit uit eten gaan. Op zo'n moment is het ook storend dat er allemaal kinderen rondrennen. Maar goed om een lang verhaal samen te vatten voor mij is het niet belangrijk dat een peuter al fatsoen heeft, dat een ander dat wel vindt is prima dat is gewoon een verschil in opvoeding waarover we allemaal een andere mening hebben. Je kan toch niet zeggen wat slecht of goed is, het is maar wat je zelf belangrijk vindt he. Dus ik heb alle respect voor iemand die het anders doet.
@desiree: je hebt helemaal gelijk hoor. Volgens mij zijn we het redelijk met elkaar eens over het geheel genomen. Behalve dan dat ik denk dat het met sommige dingen makkelijker is om het van begin af aan goed te doen. Dus bijv met aan tafel zitten.. Zijn ze gewend dat het niet hoef is het veel moeilijker om daarna aan te leren dat het wel moet. Maar ieder gaat daarin zijn eigen weg uiteindelijk. Ik kan moeilijk tegen iemand anders zeggen dat hij/zij het niet goed doet. Dat wijst zichzelf wel over 15 jaar. En dan is het te laat om nog wat te veranderen Maar ik ga ook niet heel chique uiteten met dr. Dat is voor allemaal niet leuk. Daarentegen weet ik dat aan tafel zitten geen probleem is dis het smalle eetcafe gaat prima.
@saskia dat is ook zo, het verschilt per situatie natuurlijk! Maar ook per kind. Ik zou zelf nooit uit eten gaan in een 'duur' restaurant met mn zoontje, dat vind ik niet prettig omdat ik dan te veel met hem bezig ben en voor hem is er toch niks aan. Als wij zoiets doen gaan we zonder kind die logeert dan een nachtje bijvoorbeeld. Kan me namelijk best ergeren aan rennende/schreeuwende kinderen dan, maar dat zijn soms ook kids van een jaar of 7/8 hoor, niet alleen hele jonge kids. Ik weet niet of je fatsoen meteen moet koppelen aan wel of niet aan tafel blijven zitten. Ik denk dat dat pas later komt, dat kan je een peuter nog niet aanleren, die kunnen die link nog niet leggen.
Ik denk ook dat fatsoen een verkeerde woordkeuze is van iemand?! Ik denk dat iedereen regeltjes en dingen heeft waar een kind zich aan moet houden. Of graag wilt dat een kind zich daar aan houdt. De een aan tafel zitten, de ander met dankjewel zeggen, of handje geven bij binnenkomst en de volgende hand voor de mond met hoesten. Zo heeft iedereen denk ik bepaalde dingen die hij/zij als ouder belangrijk vindt.
Hier is uiteten geen probleem maar thuis na het eten in haar stoel houden is gewoon geen succes. Ze heeft een tijd gehad dat ze amper de rust had om even te eten. Nu eet ze snel haar bordje leeg en wil er dan weer uit. Ik ga haar niet dwingen om te blijven zitten. Nu zijn wij ook snelle eters dus vindt het niet zo'n probleem. Het ene kindje zal rustig blijven zitten en bij ons zou het voor drama's zorgen, dat vind ik niet nodig.
En over uiteten. Als wij gaan gaan we dan vaak naar een pannekoeken huis hebben ze leuke speel hoekjes voor de kleintjes. En een wokrestaurant is ook niet storend, iedereen loopt toch door elkaar, dus als er ook een kleintje loopt is dat niet heel storend. Maar dat vind ik persoonlijk hoor. Ik zou niet naar een net restaurant gaan omda tik toch weet dat hij het na een half uur zat is, en ik vind dat niet passend. MAar dat is mijn mening.