Mijn dochter zit in groep 3 en gaat al vanaf de kleuterklas niet graag naar school. Meerdere keren per week hoor ik 'ik wil niet naar school' en 'ik haat school'. Soms ligt ze te sippen of te huilen en zegt ze dat ze niet meer wil leven of wou dat ze nooit geboren was. Als ik vraag waarom zegt ze meestal iets van 'ik moet zo vaak naar school en ik haat school'. Op school blijft ze soms zo lang huilen dat ze mij uiteindelijk maar bellen om haar op te halen. Als ik vraag wat er niet leuk is aan school komt er eigenlijk alleen uit dat ze het niet leuk vind dat ze dingen MOET. Ze wil zelf bepalen wat ze doet. En dat ze niks wil leren. Ze gaat goed met haar klasgenootjes om, heeft vriendinnen. De schoolvakken afzonderlijk zegt ze ook allemaal leuk te vinden. De juf geeft aan dat ze haar zo veel mogelijk speelse en vrije opdrachten geven. De school en ik maken ons zorgen om haar en ze is daarom nu doorverwezen naar een kinderpsychiater. Nou verwacht ik niet zo'n extreme verhalen maar vraag me toch wel af of het normaal is om met wat tegenzin naar school te gaan of dat school leuk gevonden hoort te worden. En verder wou ik m'n verhaal gewoon even kwijt.
Wat sneu. Mijn zoontje moppert ook nog al eens dat hij bijv. 's middags niet naar school wil, omdat hij zelf wil kiezen wat hij gaat doen en dat gaat niet altijd. Misschien past een ander onderwijstype wel beter bij je dochter, waarbij je zelf meer keuze mag maken en de nadruk niet op het moeten ligt. Verder, het kan ook aan andere dingen liggen, wie weet is ze erg intelligent en biedt dit te weinig uitdaging, is ze faalangstig, noem maar op. Volgt ze regulier onderwijs of bijv. Jenaplan/Dalton/Montessori/vernieuwend onderwijs?
Ik denk dat het ene kind gewoon meer plezier heeft dan het andere..maar ik vind jouw dochter wel jong om al echt een hekel aan school te hebben. Ik denk oom dat het goed is dat je doorverwezen bent want de uitspraken: dat ze niet meer wil leven en nooit geboren had willen worden vind ik wel heftig voor een 5/6 jarige.
Ja daar heb ik ook aan gedacht, misschien zou montessori onderwijs goed bij haar passen. Waar ze meer de regie in eigen hand heeft. Maar dat zit niet bij ons in de buurt en ze is bij aanvang van dit schooljaar al van school gewisseld. Ze zit nu op voltijds hb onderwijs, wat ik eerst echt een kans wil geven. Ze is namelijk inderdaad erg intelligent en heeft nu een voorsprong van ongeveer drie jaar. Het zal niet eenvoudig zijn een andere school te vinden die daar goed mee om kan gaan. Faalangst heeft ze ook last van maar daarvoor zit ze juist op deze school wel goed. Ze is net 6 trouwens.
heeft de juf uitgezocht waar ze fascinatie voor voelt? dat is zo belangrijk voor hb kinderen. fascinatie is de motor van hun geest. meer vrijheid zou niet snel/makkelijk dat gevoel van beperktheid, van 'moeten' wegwerken. ze moet op de een of de ander manier haar eigenzinnigheid uit kunnen drukken. anders voel ze zich onderdrukt,en heeft steeds veel meer werk en steeds meer leren. kinderpsycholoog zou wel beter begrijpen wat het probleem is. heel verstandig van jullie. ik hoop dat er een snel oplossing komt. sterkte!
Ja dat gevoel heb ik ook, dat het gevoel van moeten toch wel blijft ook bij vrijer onderwijs. Ze heeft al vrijheid wanneer ze welke taken doet in de weektaak bijvoorbeeld. Echt een fascinatie ergens voor heeft ze niet maar ze springen wel in op haar interesses. Zo speelt ze heel graag winkeltje en hebben ze voor haar een houten winkeltje met mini's neer gezet en daarmee rekent ze dan spelend.
kunnen ze haar niet 'een klas taak' geven dat met geld te maken heeft? bijvrbeeld; geld zamelen voor een project? dat investeren bij de directeur en na een maand met rente terug krijgen waarmee er iets gekocht wordt? zoiets...dus geen speeltje maar echt geld...hoeft niet om grote bedragen gaan. maar ze moet dus dingen bedenken om geld bij elkaar te brengen. dat geeft haar een doel. een project dat heeft ze misschien nodig. langer ademend iets.
Voelt je dochter misschien onbewust druk om te presteren? Naast gepest worden is dit de nummer één reden waarom kinderen school soms niet leuk vinden. Deze druk kan als er hier gevoelig voor is al door hele kleine dingetjes ontstaan, die je als ouder wellicht niet eens in de gaten hebt. Als ze bijvoorbeeld veel complimentjes krijgt kan ze als ze er gevoelig voor is al het gevoel hebben dat ze "goed moet blijven presteren" om geliefd te zijn. Goed dat jullie er werk van maken! Hopelijk is het gewoon een tijdelijk euvel en gaat ze straks weer wat gemakkelijker naar school!
Ik denk dat het probleem niet echt school is om eerlijk te zijn. Een kindje wat aangeeft niet te willen leven of niet geboren had willen worden is erg zorgelijk. Als het zelfs zo ver komt dat je haar uit school moet halen is het toch wel erg. Ik denk dat school er goed aan heeft gedaan jullie te verwijzen.
Tamio: misschien houdt ze meer afgekaderd werken juist? Hier gaat het nu met een echte vriendin (die ook flink voorloopt dus) wel heel stuk beter. Daarvoor was ze vriendjes met iedereen maar geen echte vriendinnen. Nu heeft ze er zelfs 2...
Nana, daar zit zeker wat in. Ze hoort vaak dat ze slim is en krijgt vaak complimenten. Is wel iets om naar te kijken. Ze heeft ook faalangst. Twinkle star, daar ben ik ook bang voor. Het gaat ook perioden van weken goed met haar. Dan moppert ze wel wat over school maar komt wel gewoon lachend uit school. Maar er zijn ook perioden waarin ze depressief lijkt. In haar rapport staat zelfs dat haar gedrag soms ook een manisch trekje krijgt. Dat maakt me zorgen, helemaal omdat ik vroeger zelf opgenomen ben geweest met een depressieve stoornis. Aan de andere kant weet ze ook donders goed dat ze me bezorgd maakt door dat soort uitspraken en roept ze ze ook op momenten dat ik het idee krijg ze met een korrel zout te moeten nemen.
Saskia, mijn dochter gaat goed om met haar klasgenootjes en speelt met iedereen inderdaad wel. Haar beste vriendinnetje zit op het sbo. Het hoeft niet altijd hun voorsprong te zijn wat ze gemeen hebben om goede vriendinnen te zijn.
Ja daarom, onze jongste is hooggevoelig en loopt ook erg voor. Ze is ook een periode met tegenzin naar school gegaan totdat ze haar extra werk aanboden. Maar het is nooit zo ver gekomen dat we haar op moesten komen halen, vaak gingen de tranen al snel weer weg. Als een kindje in groep 3 zit en niet te troosten is en zulke uitspraken doet (ongeacht of ze dit soms ook doet om je onder druk te zetten oid), een kindje van 6 zegt dit niet zomaar. Normaal gesproken zitten ze lekker in hun vel, op een dipje op zijn tijd. Maar zulke uitspraken, op deze leeftijd zouden se daar niets vanaf moeten weten. Als ze hier mee komen moet dat gevoel wel bij henzelf vandaan komen. Het is goed om dit te laten onderzoeken, zeker omdat je zelf bekend bent met een depressie. Sterkte!
Hier ook, beide jongens, en dat heeft er bij ons voor gezorgd dat we naar Engeland zijn verhuisd en nu unschoolen, ze hoeven niets, maar hun natuurlijke interesse zorgt er voor dat ze wel heel veel leren, wij fungeren als gids zeg maar, niet als leraar. Voor ons werkt deze manier, mijn kinderen zijn weer gelukkig en voor ons nooit meer school.
Mijn dochter vraagt ook wel eens om thuisschool, maar ik geloof niet dat haar dat gelukkig zal maken. Deze anderhalve week na de vakantie gaat het weer goed op school. Wat kleine strubbelingen als ze een opdracht niet leuk vind. Ik weet nu wel zeker dat ze die zware opmerkingen maakt omdat ze weet dat ik er bezorgd van wordt. Als ze bijv niet op de iPad mag spelen kan ze al roepen dat ze haar hele leven haat en maar liever dood wil. Verder is haar probleem dat ze een ontzettend sterke drang naar autonomie heeft. Als iemand haar verteld wat ze moet doen of niet mag doen, man, man, daar blijf ik thuis ook maar tegen aan lopen. Als peuter was dat al een probleem, ik kon haar wel 3 uur terug blijven zetten op een time-out, zitten bleef ze echt nooit, al zou ze er dood bij neer vallen. Ze is ook altijd al een heel emotioneel intens kind geweest.
Maar het een sluit het ander absoluut niet uit! Veel mensen denken dat (ten onrechte) Mijn oudste heeft (ondanks zijn autisme) enorm veel behoefte aan contact met andere kinderen (in alle leeftijden) Wij gaan daarom 3 tot 4 keer per week naar bijeenkomsten waarbij we van alles doen. Daarnaast zit hij op muziekles, theaterles, science club, en is hij lid van de speeltuin vereniging waar hij 2 keer per week kan gaan spelen. Hij heeft nu meer sociale contacten dan toen hij nog naar school ging. Onze middelste moet NIETS van andere kinderen weten, (ook autisme) dus hoewel hij wel mee gaat naar de bijeenkomsten blijft hij daar voornamelijk bij mij, of speelt wat met de veel jongere kindjes, want dat kan hij wel handelen. Het kost als ouder veel meer moeite natuurlijk, maar dat is een keuze. Als ik een kind zou hebben dat zulke dingen zegt zou ik toch ieder alternatief overwegen. Mijn middelste is toen hij op school zat een hele tijd nonverbaal geweest, kwam geen woord meer uit (hij had al een spraakachterstand, maar nu zei hij niets meer) Vanaf dat bekend was dat we weggingen hebben we hem thuisgehouden (hij was nog geen 5, dus dat kon) en is hij weer gaan praten.