Ik heb ook veel vrienden "losgelaten' , gewoon omdat ik met hele andere dingen bezig was dan hun! Zij gingen studeren, op kamers etc en ik? Ik ging samenwonen, werd zwanger en ben nu huismama! Ik vind het heerlijk , maar het begon bij mij een half jaar geleden toch ook wel te kriebelen.... Wilde toch ook graag weer gaan studeren en wat meer sociale contacten. Bleek ik toch wel erg te missen! En prompt bellen 2 vriendinnen vlak achter elkaar of ik zin had om weer eens bij te kletsen en dat gaan we ook doen! En ik ben me aan het inlichten om volgend jaar weer te gaan studeren! Ik heb aan de andere kant nu ook een goede vriendin sinds ik een kleine heb , leren kennen en kunnen uren babbelen! En niet alleen over luiers en flesjes haha! En mijn stapmaatje van vroeger is nu ook zwanger, dus ja mijn wereldje wordt vanzelf weer groter!
Hier was dat ook zo!Vooral mijn schoonfamilie: "Waarom niet gewoon de fles, net zo makkelijk..." etc maar ik wist wel waarom, ze wilde heel graag zelf flesjes geven Helaas heb ik er veel problemen mee gekregen en ben ik uiteindelijk wel overgegaan , maar ik heb het geprobeerd en bij een eventuele 2de wil ik het weer proberen!
Ja dat herken ik heel erg goed!! Met één vriendin (was altijd mijn beste vriendin) gaat het contact nu heel stroef, dit komt door meer dingen die ik hier nu niet ga noemen. Maar één oorzaak is toch ook wel dat zij het niet kan hebben, dat ik gewoon minder tijd heb om af te spreken. Ik kan wel afspreken, maar dan moet ze hier naar toe komen en dat wil/kan ze dan niet. Ik kan eigenlijk ook niet zeggen (nu dan) dat ik het mis, misschien komt het later wel weer, maar op het moment ben ik zo druk met alles (ik werk ook 28 uur in de week) dat ik soms aan mijn eigen huishouden niet eens toe kom, laat staan afspreken. Ik heb wel een vriendinnengroepje, waar we regelmatig mee afspreken en ik bel wel heel erg vaak met vriendinnen.
Moonlight: Echt heel herkenbaar, ik had het zo geschreven kunnen hebben. En er wordt bij mij niet raar gekeken dat ik borstvoeding geef. Eigenlijk is het in onze familie de normaalste zaak van de wereld, ik geloof dat iedereen ook borstvoeding heeft gegeven. Ik heb het dus eigenlijk van huis uit wel meegekregen. Daarnaast is het binnen mijn studie ook heel normaal, heb wel eens samen met docenten en andere studenten zitten kolven. Vond ik in het begin wel een beetje gek. Gelukkig hadden we een super mooie kolfruimte.
wauw wcht??? haha Ik heb dezelfde vrienden, de meeste vinden het hardstikke leuk ik ga alleen niet meer mee uit....ze vragen het nog wel eens maar ze snappen het ook weer wel als ik nee zeg. het zijn meer vreemden die raar reageren bij mij?
Vrienden hebben bij ons ook nooit raar gedaan, vonden het allemaal super leuk, ik denk dat dit ook komt doordat we al zo lang samen zijn en alles goed voor elkaar hadden. Ik heb alleen een keer gehad dat de wijkverpleegkundige hier kwam, toen Roan net uit het ziekenhuis kwam een opmerking maakte, waar ze later op terug kwam. Ze vroeg of ik het allemaal wel redde omdat ik zo jong was....Later zei ze nog van....tja dat maakt natuurlijk helemaal niets uit. Oja en een keer dat ik vertelde dat ik zwanger was, dat een vrouw (die zelf 40 was volgens mij bij haar eerste kindje) vroeg of ik niet veeeeelste jong was. Ik vraag me echt werkelijk af waarom ze dat toch vragen, bedoelen ze daarmee van, je kunt het beter weg laten halen en het over een paar jaar maar proberen..?
Gelukkig geen rare opmerkingen gehad, alleen hadden veel mensen het nog niet verwacht... We woonden nog niet zo heel lang samen. We hebben meer commentaar op onze relatie gehad, omdat het best snel ging, maar he! We "bewijzen" elke dag weer hun ongelijk ! Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld sinds ik bij me vriend ben!
Hoi, Hier ook een bewust getrouwde thuis blijvende borstvoeding gevende moeder van 23!!!! Al 9 jaar gelukkig met mijn man van 26..... Toen ik zwanger was is mij wel eens gevraagt of het een ongelukje was maar verder niemand die ik ken heeft moeite dat ik bv of nog "jong" ben!!!
Wij zijn inmiddels ruim 5,5 jaar samen en hebben (en toentertijd hadden) ook alles keurig voor elkaar. Twee auto's, mooi huis, vriend een goede baan en ik studeer. Het zit bij ons meer in de verschillen qua doen en laten. Vriendinnen bedenken vaak op het laatste moment iets om te gaan doen, en voor mij werkt dat gewoon niet meer. Ik kan niet te pas en te onpas weg en een oppas regelen. Zij vinden daarentegen weer dat ik soms te weinig van mij laat horen, maar ik ben soms zo druk (zoon, studie, thuis enzovoort) dat ik alles eromheen vergeet. Mijn vriend moest de dag na mijn bevalling alweer aan het werk (voetbal) en hij was er dus niet toen de kraamhulp kwam. Zij ging er meteen vanuit dat ik alleenstaand was (zonder te vragen) maar heeft hier later haar excuses voor aangeboden. De intake van het CB was een heel ander verhaal. Zij ging er vooraf al vanuit dat ik alleen was (En heb je contact met de vader? Was haar vraag!!). Ik antwoordde heel suf "Ja hoor" En toen ze hoorde dat ik BV gaf ging ze helemaal bijna van haar stokje. Ik kreeg dan ook meteen een schema om af te bouwen en 3 folders over KV. Ze merkte erbij op dat ze zelf niet zo van BV hield, ze vond dat nogal ingewikkeld allemaal omdat kindjes er niet zo goed op groeiden en je nooit zag hoeveel er nou daadwerkelijk in ging. Domme doos. Toen ik daarna vertelde dat ik rechten studeerde en over 4 weken weer colleges ging volgen viel ze helemaal om geloof ik Heb haar heel blij uitgezwaaid en daarna de afspraak gemaakt dat ik enkel voor entingen naar het CB ga. Ik moet wel zeggen dat ik soms het idee heb dat mensen het gek vinden dat een jong iemand borstvoeding geeft. Toch hoorde ik laatst dat het tegenwoordig vaak de jonge moeders zijn die kiezen voor de borst!
Ik heb bewust gekozen voor flesvoeding, maar dit heeft helemaal niets met mijn leeftijd te maken, maar met andere dingen. (ik wil geen borstvoeding/flesvoeding discussie uitlokken!!) Ik weet zeker dat ik als ik op latere leeftijd zwanger zou zijn geweest dat ik ook wanneer het mijn eerste kindje zou zijn, niet zou kiezen voor borstvoeding. Ik ben hier gelukkig nooit raar op aangekeken, iedereen had zo iets van, het is jouw keuze en wat jij prettig vind moet je doen. Dit was ook in het ziekenhuis zo (roan heeft 5 dagen op het nicu in nijmegen gelegen en daarna nog een week in het streekziekenhuis hier), geen verpleegkundige of arts heeft mij er op aangedrongen om borstvoeding te geven. Maar.... ik ben er op terug gekomen....ai ai ai, wat heb ik een spijt gehad dat ik dat niet gedaan heb....ik kan zelfs jaloers worden op mama's die (nog steeds) borstvoeding geven...
hoi hoi leuk topic!! ik was 19 toen ik bewust zwanger raakte en 20 toen ik bevoel van ons meisje die in januari alweer 3 word dus ik ben nu 23 en mijn mannetje 24 met wie ik al 9 samen ben waarvan 5 samenwoonend en nog steeds heppie!!! mannetje werkt full time en ik verkoop parfum en dat doe ik in mijn eigen tijd en wanneer ik dat wil en er zin in heb wahha dus hoef gelukkig nix te regelen met oppas enz....
Ik ben 24 en ben nog steeds samen met mijn partner. en wij hebben een zoontje van nu bijna 8 maanden.
mvliam....met welke letter begon die naam van de cb arts of heel de naam maar dat mag je hier volgens mij niet noemen.???? Ben niet nieuwsgierig...hihi.....laat jij liam inenten?? Zag dat hij alweer bijna een jaar is!!! gaat snel!!!! (ik hoop maar dat je nog weet wie ik ben...ik heb gewisseld van naam )
Dit is zo herkenbaar!!!! Mijn vriendinnen wonen nu ook allemaal op kamers, in Utrecht enzo, dat is voor mij een heel eind weg!! kan dus ook niet zomaar effe thee gaan drinken, zoals zij vaak doen. Ook even mee de stad in savonds.. Omdat zij elkaar zo vaak zien lijkt het net of ik weinig van me laat horen. Is soms ook zo omdat ik inderdaad erg druk ben (mijn man ik vaak weg, en ik werk zelf 24-27uur, en daarbij dus ook huishouden, boodschappen etc..), maar ik probeer toch echt alles bij te houden. Gelukkig gaan we in januari een weekendje weg, en ik heb mijn man bevolen thuis te blijven, haha!!!! Heb ik wel zin in.
ik was 19 toen ik zwanger werd van mijn dochter en dat was een bewuste keuze helaas denken veel mensen dta ze een foutje of ongelukje was en vind ik erg vervelend en frustrerend want ze was welkom en we hebben ook voor haar gekozen..
mijn vriendenkring ziet er na de komst van maddox heeeeel anders uit. mn beste vriendin spreek ik niet meer..merkte heel erg aan haar dat ze eingelijk niks van mn leventje als gezin wilde weten en dat terwijl we bijna 6 jaar echt dikke vriendinnen zijn geweest en van alles en nog wat samen hebben meegemaakt. ze woonde zelfs bij mij maar goed die heb ik op een gegeven moment maar losgelaten. daarvoor in de plaats heb ik weer contact met een ander meisje die ik vaag kende van uitgaan maar super leuk blijkt te zijn gekregen. heel leuk is dat zij sinds kort ook moeder is geworden van een jongetje dus we hebben elkaar een hoop te vertellen. ook een team genoot van mn vriends honkbalteam is vader en met hun kunnen we ook erg goed opschieten en spreken regelmatig af. dus het is een leuke verandering geweest. erg veel vriendinnen heb ik nooit gehad maar ben super tevreden met wat ik nu heb.
hoi ik was net 4 maanden samen met mijn vriend toen ik zwanger bleek te zijn ben nu bijna 21 mijn vriendlief is 29 en ons dochtertje in jan 2 alweer, en we zijn nu bezig voor nr 2.
Ik ben ook nog altijd samen met mijn vriend Ik ben 21 en hij 24. We zijn in december 4 jaar samen . Kan me niet voorstellen dat ik alles alleen zou moeten doen
24 en 2,5 jaar getrouwd met mijn man van 34. Bewust voor een kindje gekozen en na 2 jaar medische molen was het eindelijk zover.