Hoi, Heel vaak hoor je hier allemaal mensen praten over hun kleintje dat het allemaal zo geweldig is enzo. En nu vind ik dat ook, maar ik heb ook weleens momenten (eigenlijk vooral 's-nachts als ik zooo moe ben en toch mijn bed uit moet) dat ik het helemaal niet ZOOO geweldig vind allemaal... Ik weet dat door de vermoeidheid komt, want als ik genoeg rust heb gehad is er niks aan de hand en kan ik veel meer genieten. Hormonen zullen dan misschien ook nog wel opspelen, maar hebben meer mensen dat gevoel af en toe?? Groetjes, Daan
ik heb het ook hoor... vind me beeb helemaal geweldig.... en zou de tijd ook nooit willen terugdraaien.... maar af en toe als ik de hele dag al met hem rondloop omdat ie huilt... en ik om 10 uur nog steeds geen avondeten op heb en hij weer begint te janken.... vind ik het wel ff gescheten....
Toch wel fijn om te horen dat anderen dat ook hebben Ik zou Evi ook ECHT niet meer willen missen! Maar als ik af en toe gewoon nergens meer aan toe kom (avondeten bijv. inderdaad) of net weer in slaap val en die kleine wordt weer wakker, dan denk ik nog weleens 'wat was dat toch lekker toen ik om 22.00 uur naar bed kon gaan en tot 11.00 uur kon blijven liggen als ik zin had" Haha
Haha.. en dat verdwijnt niet. Nu is het de nacht, strakkies als je even niet lekker bent, dan dreint je kindje mee. Of als je even bezig bent dta het aan je been hangt... Het zijn heerlijke wezens, maar soms....grr..
Haha, nou, wel goed om te horen hoor! Als je sommigen soms hoort denk je bijna dat het niet normaal is dat je het af en toe ook eens even 'niet meer zo leuk vindt'
och.. ik heb echt wel een paar keer schreeuwend boven haar box gestaan hoor! Zeker in het begin. Natuurlijk meteen een mega schuldgevoel. Op een gegeven moment als ik het niet meer trok, dan legde ik haar in de box en liep zelf ff een blokje om! Dat hielp prima! Nu komt het bijna niet meer voor, we kennen elkaar nu heel goed en ik weet dat als ik niet lekker ben, zij daarop reageert! Was ik ongesteld, dan zat zij lekker mee te hormonen hoor!
Dat is dan ook wel weer heel erg schattig he Vannacht was Evi alweer 3 uur aan het spoken geweest (wel gewoon oogjes dicht, dus paar keer speentje erin geplugd), kom ik om half 5 op haar kamertje, ligt madam me met grote ogen aan te kijken en begint dan te lachen zo van "he, gezellig, jij bent er ook!"
Nee, dat klopt helemaal! Hoe moe ook, op zo'n moment kan ik niet anders dan lachen en haar een hele dikke knuffel geven!
Heel herkenbaar... ik kijk daarom ook helemaal niet uit naar die eerste weken/maanden. De eerste 2 weken is het nog een roze wolk denk ik maar daarna als het leven weer verder gaat. Ik vond er geen poep aan. Het leren kennen van je kind, wennen aan het moederschap, hormonen, vermoeidheid, niet weten wat je kind wil... Nee ik vind zoals mn dochter nu is het tig keer fijner. Ik weet wat ze wil, tis maanden geleden dat ik dr na 19.30 heb gehoord, meer tijd voor mezelf, samen erop uit... gelukkig gaat die eerste periode ook weer voorbij. Ik kon na 6 maand pas zeggen dat ik moeder zijn echt super vond zonder er een "maar" achter te plakken.
Daarom vond ik het ook eens goed om deze topic te openen. Even niet alleen maar die roze wolk, maar ook de mindere dingetjes
Heerlijk om dit te lezen... Als ik aan mensen vertel dat ik het soms helemaal zat ben, word ik raar aangekeken... Tja, ik heb geen baby die 20 uur per dag slaapt... Als ie overdag 2 uur haalt, ben ik dolgelukkig... En de rest van de tijd loop ik met hem op de arm rond omdat ie strontchagerijnig is van vermoeidheid, maar weigert te slapen... Pffff.. 's Nachts slaapt ie gelukkig wel heel lekker, maar nog niet helemaal door. Nou ja, dat komt wel.
Astrid was ook een wakkere dame hoor! Pff.. niet in slaap te krijgen! Ja.. in het wippertje! daar heeft ze dan ook uren in gelegen (met een opgevouwen handdoek onder haar rug zodat ze niet heel erg krom lag) Voet aan het werk zetten en intussen achter de pc of zo haha.. ze was in no time vertrokken. Op een gegeven moment kon dat echt niet meer! Toen ben ik haar gaan observeren. Oogjes wrijven was voor mij het teken dat ze moe was en ja slapen als een roosje in haar bedje! Nu zeg ik tegen haar, Astrid slapen? Dan pakt ze haar tut en knuf en klimt de trap op hihi..
Hier ook hoor Daan Gelukkig huilt hij niet veel..maar soms heeft hij een dag..grrr..om gek van te worden..dan leg ik hem gewoon in zn bed..zijn deur dicht..beneden de deur dicht en dan ga ik beneden zitten en doe de muziek aan of ga lekker stofzuigen..en nu met het mooie weer ff lekker buiten zitten en met de honden ravotten..meestal trek ik het daarna wel weer.. Maar het is absoluut niet altijd een roze wolk..ben ik met je eens hoor..
Ik had dat ook heus ook wel s'nachts, dat ik zo moe was, met fesje geven m'n ogen bijna dichtvielen, maar ik ging toen tussen de middag ook echt nog slapen, als Steven ook sliep. Daarom lijkt het me ook niks om werk te doen, waar je s'nachts je bed voor uit moet .
Ohw wat heerlijk herkenbaar!! Wij hebben echt een geweldig lief kindje dat heel weinig huilt maar ik kom door de nachtvoedingen chronisch slaap te kort dus ALS ze dan ' s nachts spookt is mama's lontje heel kort
Pff,nou zeker niet altijd n roze wolk. Ik heb me daar ook goed in vergist. Ik had vooral met mezelf te stellen, want voor mij is de wereld totaal verandert toen Giulian er eindelijk was. Mijn man begreep me niet. Die wilde trouwens vasthouden aan zijn oude vertrouwde leven en nam te weinig verantwoordelijkheid op zich, waardoor ik heel veel alleen ben geweest en ook vaak alleen heb gevoeld. Giulian is altijd al een vreselijk makkelijkkindje geweest, maar ik was als de dood dat ie dood in zn wiegje zou liggen en had er weinig rust van overdag. s Nachts had ik er minder moeite mee. (waarschijnlijk omdat Elmar er dan ook was en werd de verantwoordelijkheid 's nachts wel gedeeld, psychisch.) Giulian, zo makkelijk als ie was, sliep nauwelijks overdag. Je hoorde m ook niet mopperen en hij heeft nooit n huiluurtje gehad, maar hij was wel altijd wakker. Pas de laatste maanden gaat ie overdag slapen en steeds meer ook. Mede door het niet kunnn rusten, vond ik het ook erg heavy hoor. Dat is echt wel iets, waar ik goed overna moet denken als we ooit weer zwanger willen worden. Dan moeten dingen echt veranderen, want weer een jaar in mn uppie aanklooien zie ik niet meer zitten. Toevallig spraken we daar gisteren over. Achteraf heb ik t wel leuk gehad en veel genoten, maar de roze wolk? Nou nee, hoor.
Na drie maanden 16 u per dag huilen En daarna nog een uur of 7 a8 per dag, tot ze zeven maanden was. Kan ik wel zeggen dat ik geen idee heb wat een roze wolk is