ik dacht ook, ik zie het wel en was niet bang. Ik kapte ook alle afschuwelijke bevallingsverhalen af. wilde er niets van weten. Uiteindelijk ben ik bevallen binnen 2 uur met een knip en baby in een stuit. Ik vond de bevalling helemaal niet erg om te doen, ik vond het bijzonder en leuk. Of klinkt het nou zo raar? ik was supertrots na de bevalling.
Nee klinkt niet raar hoor. Door het lezen van beatrijs haar boek heb ik zin gekregen inde bevalling. Dus kan me je gevoel wel voorstellen
Ik was ook absoluut niet bang. De bevalling ging uiteindelijk niet erg makkelijk maar toch kijk ik er goed op terug. Ik zou er een eventuele volgende keer weer niet tegenop zien, al zou ik er wel beter over nadenken of ik wel thuis wil bevallen. Het dichtsbijzijnde ziekenhuis is toch 3 kwartier rijden. (met de ambulance een half uur heb ik gemerkt )
Ik zag er ook totaal niet tegen op. Was er erg relaxt onder. Wist ik veel wat ik toen ging meemaken! Voor evt volgende bevalling zal ik ook niet bang zijn, denk ik. Ik weet nl. niet precies meer hoe de pijn voelde.
haha..ik was ook niet bang voor de bevalling want ik dacht dat ik een geplande keizersnede kreeg.... maar bang ben ik niet geweest..niet tijdens de weeen en niet tijdens de keizersnede..ik wist dat er ooit een einde aan zou komen...en dat moment kwam met een ruggenprik.... en ik weet ook niet meer hoe weeen voelen...stom he...een soort mensturatie krampjes....ben wel eens erger ongi geweest dan die weeen....en heb ze toch tot 8 cm gehad.
Ik ben niet zenuwachtig of bang voor de bevalling, laat het maar over me heen komen. We weten allemaal dat het niet prettig zal zijn. Het is natuurlijk niet zo fijn als hoe de baby in ons is gekomen , maar je weet waar je het voor doet. Ik stel me er op in dat het even afzien zal zijn, maar daarna wordt het alleen maar beter en heb je er een prachtig wondertje voor terug! Ben benieuwd of ik er ook zo op terugkijk binnen twee weken
Ben ik de enige dan die wel bang is? Vreselijk is dat.. Ik ben wel heel bang echt waar...Ik denk nu elke dag aan de bevalling etc.. 1e kindje ging bevalling heel makkelijk eigenlijk. 2e bevalling ging wel (kan niet klagen als ik andere verhalen hoor), maar waarom ben k dan zo bang?
Ik keek er niet tegenop ofzo, lijkt me ook beter van niet. Als je nog nooit bevallen bent weet je ook echt niet wat het! Uiteindelijk is het me allemaal meegevallen. Natuurlijk deed het pijn (heb geen verdovingen oid gehad), maar op het moment dat ik dacht met die weeen dat ik niet meer kon, kwam de eerste perswee! En vanaf daar doe je gewoon wat je lichaam vraagt, kan niet anders!
Hier precies hetzelfde (en precies even lang zwanger ook! ) Maar hebben we al recht van spreken? Misschien komen de angsten nog wel? Ik kan me wel voorstellen dat ik me zorgen ga maken trouwens, of alles wel goed zal gaan enzo.
Nee, was bij de 1e niet bang en alle keren daarna ook niet. Ik stond stijf van de adrenaline...HET ging eindelijk gebeuren. Krijg mn kindje dalijk in mn armen.
Ik zag absoluut niet tegen de bevalling op. En na de bevalling kan ik alleen maar zeggen..... Ik doe het zo weer.
Ik zag ook niet tegen de bevalling op. Ben er vanuit gegaan dat het heel veel pijn zou doen dan kon het alleen maar meevallen. Hoop dat mijn tweede bevalling weer zo mag verlopen ook al was hij nogal snel en heftig. Tuurlijk heb tijdens de weeen af en toe echt wel een paniek moment gevoeld maar op dat moment sta je idd ook stijf van de adrealine.
Ik was ook echt niet bang voor de bevalling, dacht 'laat maar komen'. Jammergenoeg werd het een inleiding dus was erg heftig.
Hier ook zo. Ik was absoluut niet bang voor de bevalling, was heel nuchter (ooh dat doe ik wel ff ). Daar ben ik nu wel even op terug gekomen, al weet ik nu nog steeds niet wat voor een bevalling ik de volgende keer (als die er ooit komt) zal krijgen.
Ik had er zelfs zin in! Ik dacht kom maar op! Nou ja, volgende keer zou ik er wel tegen op zien denk ik!
Ik was echt totaal niet bang en heb me niets aangetrokken van al die horror verhalen. Iedere bevalling is anders en iedere vrouw heeft een andere pijngrens en omdat ik niet wist wat me te wachten stond, kon ik me er ook niet druk overmaken. Ik keek er zelfs naaruit. Toen mijn vliezen braken ging ik lachend naar het ziekenhuis. Heb een hele vlotte bevalling gehad (van 8.30 u. tot 13.16 u.) en kijk er erg positief op terug en zal aangezien we ooit een 2e willen, ben ik absoluut niet bang voor de bevalling ook al kan deze anders lopen dan bij de eerste.
Nou van mij mag het nu wel komen. Ik ben niet bang voor de bevalling. Het kan misschien zo zijn dat mijn bevalling zwaar zal zijn, want ik natuurlijk niet hoop. Ik zie het nut er niet van in om nu bang te zijn, dat geeft me geen moed en dat heb ik juist wel nodig. Al ga ik soms van het ergste uit, probeer ik toch positief te blijven.
Is ook de beste instelling. Je kunt je nu weken druk gaan maken maar dat heeft geen zin. het gaat zoals het gaat en hoe meer je daar in meegaat hoe beter je het kunt hebben en hoe sneller het uit eindelijk gaat.
ik was totaal niet bang! Zelf als mensen vroegen: wil je verdoving? dan zei ik heel stoer: nee hoor ze is er ook zonder verdoving ingekomen dus ze komt er ook zonder uit hahahaha. Maar toen was het zover......ik was aan het bevallen! Pffffff ik heb gesmeekt om pijnstillers, drugs, klap op mijn hoofd met een betonhamer. Niks gekregen waar ik om vroeg, dus idd zonder verdoving gedaan maar ik ben er nu wel bang voor geworden. Dus als er ooit een 2de kindje komt dan moet ik toch maar mezelf heel erg flink moed inpraten hahaha
Een paar weken geleden was ik wel erg bang. Dan kreeg ik t al warm als ik eraan dacht haha. Nu denk ik, ik zie het allemaal wel! Komt vast goed