Weet je wat het ook een beetje is volgens mij.....dat het schoonheidsideaal zelfs tot de wereld der zwangeren is doorgedrongen. Toen ik net zwanger was kon ik niet wachten tot ik een buik kreeg, leek me geweldig. Ik las alle bladen en zag dan van die mooie ronde, gladde buiken. Helaas ging het bij niet zo. Met 12 weken kon ik geen enkele van mijn eigen broeken nog aan maar ik zag er meer uit alsof ik DIK was als zwanger. In de weken erna werd het alleen maar erger. Ik was van plan om elke week een foto te maken van mijn buik maar na een paar keer ben ik ermee gestopt. pas met 22 weken heb ik het weer opgepakt want pas toen mijn baarmoeder boven de navel kwam kreeg ik een 'zwangere' buik. Als klap op de vuurpijl voor mijn met hormonen doordrongen tere zieltje moest mijn beste vriendin er laatst ook nog wat van zeggen. Ze zei dat ik nu echt een zwangerschapsbuik had gekregen (joepie ) en dat ik er tot nu toe vooral uit had gezien als iemand die erg dik geworden was (AUW) (heb ook een anorexia verleden en dan blijf het gewoon een gevoelig onderwerp). Ook zagen we laatst een foto in een blad van een zwangere vrouw met een platte, uitstekende navel. Zegt mijn vriendin, dat vind ik niet mooi hoor, zo'n navel. Nou je raad het al, de verloskundige merkte laatst al op dat ik zo'n navel aan het krijgen ben...... Nou weet ik dat ik het me niet moet aantrekken, en dat lukt op zich best goed maar als je net een dag hebt dat het even niet mee zit, je bent moe en zit niet helemaal lekker in je vel dan raakt het je dus wel. En als ik op de bank lig en ik kijk naar mijn buik vind ik hem prachtig, WAUW daar zit mijn zoon in, wat een wonder! en ik begrijp de reacties van sommigen heel goed. Ik zou VOOR dat ik zwanger denk ik ook zo gereageerd hebben. Ik vond zwangere vrouwen ook altijd heel erg mooi! en ik had dus nooit gedacht dat als ik zelf zwanger was dat ik me er dan niet altijd happy bij zou voelen, maar het is dus toch zo en geloof me dat is niet leuk. Ik voel me ook liever de hele dag door mooi en geweldig gelukkig. Maar de realiteit is dat dat dus niet zo is. Ik ben daarom juist wel blij met dit topic want als je alleen maar leest over vrouwen die helemaal op een roze wolk zitten en bij jou zelf is dat niet zo dan voel je je best alleen en vraag je je af of je wel normaal bent. Terwijl er dus veel meer vrouwen zijn voor wie het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is. Voor mij persoonlijk is dat een verademing hoor. Wat niet wegneemt, en dat wil even heel duidelijk hebben, dat ik ontzettend dankbaar en blij ben met mijn zwangerschap. Dus wat dat betreft zou ik mijn buik voor geen GOUD willen missen. Maar het is ook nodig om af en toe je negatieve gevoelens te ventileren
nou ik hoor anders vaak het woord dik hoor. er wordt vaak tegen mij gezegd, nou je buik wordt al dik! of je wordt al dikker! kan nou ook niet bepaald zeggen dat ik daar blij van wordt. ik ben erg blij met mijn buik maar kan me heeeeel goed voorstellen dat mensen er moeite mee hebben. het wil toch niet zeggen dat als je heel erg graag kinderen wilt, dat je blij moet zijn met een dikke buik? en dat je blij moet zijn met het zwanger zijn? er zullen genoeg mensen zijn die niet graag zwanger willen zijn en Geen buik willen maar toch ontzettend graag een kind willen.
nou ik heb van mezelf al een aardig postuur en heb vorige zomer te horen gekregen of ik niet al zwanger was (au au au) DIE doet wel zeer even wat buikoefeningen gedaan en andere shirts gekocht (ik houd van die shirtjes met hoge taile maar die doe ik dus niet meer aan haha)
ik vind en dat is mijn mening dat ej vantevoren weet dat je dikker zult worden en dat je een buik gaat krijgen dit is alles voor je kindje anders krijg je er ook geen tenminste niet als je zelf zwnager wil zijn als je lekker slank wil blijven moet je gaan addopteren of een draagmoeder nemen heb je wel de lusten niet de lasten ja sorry maar vind het een beetje gezeur hoor ik blijf er bij je weet alles vantevoren en dat is mijn mening vind het prima dat andere er anders over denken maar ik ben het gewoon niet eens met sommige
Ik moest eraan wennen dat mijn lichaam veranderde... Niet vanwege het uiterlijk of dikzijn of kleren enzo maar vanwege de verandering op zich. Het duurde even om het een plekje te geven. Tuurlijk weet je het van tevoren en ik maak me er ook totaal niet druk om (iedereen zegt ook dat ik zo straal!) maar veranderingen, daar heb ik gewoon moeite mee. net zoals ik het heerlijk vond dat we het zwangerzijn stil hebben gehouden tot de 14e week. Ik was dol en dolblij wilde al zo lang ik me kan herinneren moeder worden en toen het moment daar was had ik gewoon tijd nodig om het voor mezelf een plek te geven. En dat heeft niets te maken met dat ik niet blij of gelukkig zou zijn, want dat was ik zeker. Maar het moest gewoon nog iets van mij worden. Ik weet niet of het zo duidelijk omschreven is, ik kan het niet goed uitleggen, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel!
kijk en dat kan ik me dan wel weer voorstellen dat je het nog effe voor jezelf wil houden maar dat heeft op zich niet zoveel met een dikkere buik te maken toch je hebt gelijk dat je het eerst voor jezelf een pekje wilde geven ik ben wat dat betrefd heel anders bij ons weet iedereen het al zodra ik een positieve test had hihihi schreeuwde ik het van de daken maar daarin is iedereen natuurlijk ook anders
Nee idd het heeft niets met het uiterlijk te maken! Ik wilde even uitleggen dat het zo ook kan zeg maar. En mensen verwarren het dan vaak met dat je het niet leuk vind of dat je ervan baalt dat je dikker wordt terwijl dat totaal niet aan de orde is. Integendeel ik geniet met volle teugen van alles nu het allemaal een plekje heeft (en daar waren die drie maanden heel goed voor, toen we het gingen vertellen schreeuwde ik het ook van de daken, haha)! En idd iedereen is anders...
Ik moet zeggen dat ik op zich geen probleem heb met het krijgen van een dikke buik, maar wel met hoe m'n omgeving daar soms op reageert! Ben 25 weken zwanger en heb al vanaf 18 weken een behoorlijke (maar echt zwangere) buik. Na ontelbare keren de vraag te hebben gekregen of ik toch niet zwanger ben van een tweeling of dat het toch echt niet m'n tweede zwangerschap is ben ik het zat. Dat is het enige waar ik me op verkeken heb wat betreft zwanger zijn: de reacties van soms wildvreemde mensen, die denken maar alles te pas en te onpas tegen je te kunnen zeggen. Zou haast liegen en zeggen dat ik twee maanden verder ben dan in werkelijkheid het geval is om maar geen opmerking te krijgen.. Hoevaak ik ook niet net als Meliske het woord "dik" naar m'n kop krijg zeg... zucht.... Maar verder ben ik al 15 kilo aangekomen en naakt ben ik nou niet echt dol op mezelf, maar zolang ik het leuk ingepakt heb hoor je mij niet zeuren! M'n man vind het trouwens allemaal geweldig hoor, die hoor ik er echt niet over, hoewel dat ook niet echt goed voor hem zou zijn gezien mijn hormonen ahum... maar het lijkt inderdaad wel alsof mensen alleen maar vinden dat je een dikke buik mag krijgen met een maand of 6 en er verder maar uit moet blijven zien als normaal. Nou, dat zit er bij mij toch echt niet in! Maar... kom liever nog eens 20 kilo aan in die 15 weken die ik nog moet dan dat ik NIET zwanger was geweest. Want zoals al eerder gezeg: als ik m'n meisje zo lekker voel sporten in m'n buik ben ik de gelukkigste (bijna) mama op de hele wereld! En ik weet zeker dat ondanks alle verschillende ideeën over buiken en het aankomen in gewicht, jullie er eigenlijk allemaal hetzelfde over denken Want alle kwaaltjes en kilo's enz even buiten beschouwing latend, vind ik het heerlijk en alleen maar geweldig dat ik zwanger ben!