Zo bedoel ik hetntoch helemaal niet Waarom zou ze er dan niet met haar eigen vader over mogen praten....die snap ik niet zo...
Ik begrijp jouw gevoel en ik denk dat het zeker geen kwaad kan om dit eens aan te kaarten als jullie met vier volwassenen (dus jij en je man, vader en stiefmoeder) bij elkaar zitten. Probeer daarbij een duidelijk (recent) voorbeeld te geven van iets wat ze zei en deed en hoe jij je daarbij voelde. Je kunt erbij zeggen dat je heus snapt dat haar eigen kleinkind voor haar anders aanvoelt en dat ze het waarschijnlijk net bewust doet. Maar dat dit niet wegneemt dat het voor jou vervelend voelt en dat je bang bent dat het op den duur ook voor je kind verelend wordt. Misschien snapt ze het en dan kan ze er voortaan beter op letten. Dat zou natuurlijk fijn zijn. Maar ik denk dat je er ook rekening mee moet houden dat ze het niet snapt (of niet wil snappen) en misschien zelfs gaat ontkennen. Dan zou ik toch proberen het er maar bij te laten, zoals Lousaa zegt. Als je er dan over door gaat en haar dingen gaat verwijten, denk ik dat je de relatie alleen maar slechter maakt en dan ben je nog verder van huis. Wel een vervelende situatie hoor. Ik hoop dat jullie er samen iets aan kunnen veranderen. En als dat niet lukt, dan wens ik je in ieder geval de kracht om het te accepteren zoals het is.
probeer het los te laten, al die ergenissen en misschien wel spanningen komen je zwangerschap niet ten goede
Ik vind het niet vreemd...probeer zelf eens 30 jaar in de toekomst te kijken...je hebt een zoon en een stiefzoon, en ze hebben allebei een kind...denk jij echt dat jouw eigen kleinkind dan voor jou ook niet tig keer leuker, spannender en liever lijkt dan je stiefkleinkind? Het is niet leuk om mee te maken, maar probeer er mee om te leren gaan. Eigen bloed is nou eenmaal dikker, dat is al eeuwen bekend (denk maar even aan sprookjes met boze stiefmoeders...die verhalen zijn niet voor niets in de wereld gekomen)
Ja maar ik denk dat iedereen hier wel snapt dat het normaal is.... Alleen mag je dat toch niet overduidelijk laten blijken en het expres doen? Als mens wil je toch geen kleine kinderen pijn doen?
Wie zegt dat het express? Denk je nou echt dat stiefma van te voren gaat zitten bedenken dat ze stiefkleinkind zal kleineren door eigen broed op te hemelen? En daarbij, ze doet geen klein kind pijn. Tenminste, ik neem aan dat TO meerderjarig is?
Zo lees ik dat in de berichten van TS. En we hebben het hier toch over haar zoon....dus het kleinkind van haar schoonmoeder ? Trouwens net zoals jij nu op mij reageert dat schoonmoeder dat echt niet doet....hoe kun jij dat dan weten? Is toch hetzelfde....ik kan alleen maar afgaan op wat ts beschrijft.
Misschien heb ik het niet helemaal goed gelezen. Maar ik snap je gevoelens naar je stiefmoeder hoor, maar wat kan je stiefzus hier aan aan doen? Want ik vind het niet zo aardig overkomt dat je niet blij voor haar kunt zijn, zoals in je titel staat. ik denk dat je je schoonmoeder iets kwalijk kunt nemen, maar om nu niet blij voor haar te zijn? Heb niet alle reacties gelezen hoor.
Hoeveel mensen ken je die op voorhand gaan zitten bedenken dat ze bij iemand met een baby een andere baby gaan ophemelen om die iemand een rotgevoel te geven? Bestaan zulke mensen echt? Mensen die met voorbedachte rade gaan voortrekken? Volgens mij gebeuren dat soort dingen onbewust. Net als TO het niet kan tegenhouden dat ze minder blij is voor stiefzus
Ik snap wel dat ze meer toetrekt naar andere kleinkind maar snap ECHT NIET dat je overal je andere kleinkind ter sprake brengt... dan is er iets goed mis met die stiefmoeder. Ik zou het bij je vader voorleggen, misschien herkent die het!