Ik vond de eerste maanden ook moeilijk, lag als een lappenpop op de bank, dan ging het wel en dan dacht ik zie je, het gaat best stel je niet aan, aan de slag! Maar zodra ik opstond voelde ik me zooo misselijk, naar, moe.... ik heb echt 14 weken lang het gevoel gehad dat ik buikgriep had. Behalve misselijk deden mijn darmen ook mee, en ik was alleen maar moe, moe, moe. En ja, toen heb ik wel eens gedacht; had ik wel zwanger moeten worden? ik vond er niks aan, raakte echt in een dip. Inmiddels ben ik 27 weken zwanger, de ergste misselijkheid is voorbij, en ik heb een paar lekkere weken gehad waarin ik veel heb kunnen doen aan de baby kamer etc. Nu breekt alweer de periode aan van maagzuur en bekkenpijn. Maar ik kan nu ook echt genieten. Het kindje beweegt, mijn buik is onmiskenbaar een zwangere buik ipv 'isse nou dik of zwanger?? ' en tussen de wat zwaardere dagen zit ook altijd wel een goede dag. Kortom, het genieten komt nog wel. Dit is gewoon nog niet genieten. Wat valt er nou te genieten aan je beroerd voelen? Natuurlijk ben je dankbaar voor je zwangerschap, en daarom doorsta je het ook. Maar ervan moeten genieten is gewoon BS
Ik heb de zwangerschap van mijn dochtertje ook de hele zwangerschap gezegd dat ik zwanger zijn écht niet leuk vind. Toen onwijs beroerd van 9 tot 16 weken en daarna kon ik rechtstreeks de maagzuur in. Maar haar mama zijn vind ik echt héél erg leuk en dat maakt het allemaal wel waard. Daarom ook toch nog een twee (laatste keer) ervoor gegaan, dit keer nog zieker en al voor de test veel beroerd. Ik zit al vanaf 9 weken aan de medicijnen omdat ik anders alleen boven de toilet hing en nu begint het gelukkig beter te worden. Want ik ga weer richting het termijn dat het bij mij voorbij is met de misselijkheid Volhouden en de geniet momentjes komen wel, maar dat betekend niet dat ineens het hele zwanger zijn geweldig is.. zelfs al is dat wat andere mensen zo graag willen horen.
Wat een herkenning hier Ik ben nu 7,5 weken zwanger en ik vind er echt helemaal niets aan. Ik voel me 90% van de tijd gewoon ziek, beroerd en verdrietig. Natuurlijk ben ik blij dat ik in verwachting ben, maar ik geniet er bepaald niet van. Mijn lichaam verandert en ik vind het niet leuk! De hormonen zorgen ervoor dat ik soms mijzelf niet herken. Ik vind het eigenlijk gewoon hartstikke k*t en betrap mijzelf wel eens op vervelende gedachtes. Hopelijk gaat het gauw voorbij!
Voor de derde keer zwanger, en ik weet het nu zeker. Die eerste maanden van de zwangerschap sla ik het liefste over. De onzekerheid, het aftellen naar de echo, het tekort aan kwaaltjes en iets later die misselijkheid en vermoeidheid.... ik was drie keer 15 weken lang chagerijnig. Daarna kon ik genieten. De zorgen bleven, elk trimester is er wel 'iets', maar niet meer zo heftig als in het begin.
Ik heb wel een sgevraagd aan iemand waar ik dan van moest genieten: - maagzuur? - gekneusde ribben van de baby? - de dikke buik die in de weg zat? - gebrek aan energie? En of ze even mn veters wilde strikken want ik kon mn schoenen niet zien laat staan bereiken. Er werd er vreemd gekeken en het werd op hormonen afgeschoven. hahaha, ze begrijpen gewoon mijn gevoel voor humor niet, maar die mensen hebben nooit meer gezegd dat ik "moest genieten" hahaha
Iedereen bedankt voor zijn reacties, heb nu eindelijk het gevoel dat ik hierin niet alleen sta. Vandaag was ik wat minder misselijk Afgelopen dagen wat nare berichten gelezen over miskramen en lege vruchtzakjes en daar werd ik toch onrustig van. Heb mezelf vandaag geprobeerd te overtuigen dat het allemaal wel goed komt. Ik heb mijn echo anderhalve week naar voren kunnen schuiven, wat betekend dat wij onze echo 7 november krijgen in het ziekenhuis en dan 17 november bij onze verloskundige.
Ik herken het wel ja... het misselijk zijn niet, maar het niet kunnen genieten daar kan ik me in vinden. Wilde zo graag zwanger worden en toen ik het was kon ik niet eens genieten... Er gebeurd zoveel in je lichaam. Ik zou je adviseren om er over te praten en vooral aan jezelf te denken. Het is het belangrijkste dat jij weer goed in je vel gaat zitten en kan gaan genieten.
Hahaha altijd fijn als iemand wel mijn humor begrijpt. Hopelijk is je misselijkheid snel over. Ik was in het eerste trimester regelmatig misselijk, het tweede trimester was goed te doen en in het derde trimester kwamen vooral de dingen die ik hier met een knipoog opschreef. Ik vond de zwangerschap niet zo veel aan eerlijk gezegd. Tuurlijk waren er wel mooie en leuke momenten, maar als gehaal gezien: nee, niet mijn ding. Voor sommige is de zwangerschap echt een droom, mij droom was een kindje, die zwangerschap was alleen een middel om daar te komen. En denk niet dat ik daar heel licht over denk (voordat er weer mensen over me heen vallen) Ik ben de eerste keer zwanger geraakt via de MMM dus heb echt wel lang op m'n eerste zwangerschap moeten wachten. Heel veel succes met je echo 7 november ik hoop dat je dan je kindje goed kan zien, dat is wel iets bijzonders hoor.
Och die eerste weken!! Verschrikkelijk die onzekerheid. Heb een paar keer licht bloedverlies gehad. Stress!!!! Nou moet ik wel zeggen dat ik beide zwangerschappen niks te klagen heb gehad. Voelde en voel me goed. Vind de 2e wel iets zwaarder trouwens en word soms overvallen door moeheid en wederom last van carpaal tunnelsyndroom, maar ach als dat alles is. Maar dat dik worden (lees benen, kont, tieten, vingers, gezicht) vind ik dan weer niet leuk en daar geniet ik ook niet van. Heb putten in mn benen, je kan er voor een heel weeshuis poffertjes in bakken. Lelijk dus gewoon! En als je steeds loopt te kotsen, kan ik mij echt wel voorstellen dat je het niet leuk vindt en daar mag je best over klagen hoor. Het zegt niks over het feit dat je niet blij bent dat je zwanger bent!! Ik was alleen wel ff vergeten van de eerste dat je zo onzeker kan zijn. Ik ben nu relaxter, omdat ik de baby voel bewegen, maar ja ..als ik m dan voor mn gevoel ff niet gevoeld heb (waarschijnlijk gaan sommige bewegingen ook aan je aandacht voorbij) dan ga ik wel ff rustig op de bank zitten en wachten tot ik hem voel. Dus je kan je baby maar gewoon gezond en wel op je buik hebben liggen en dan beginnen de andere zorgen 😂😜 Oh en ik mis soms echt mn wijn!! 😂😂
Pas toen ik een mooie, goede 12 weken echo had gehad kon ik de angst voor een miskraam meer loslaten! Mijn kwaaltjes werden vanaf ongeveer 10 weken een stuk minder gelukkig. Ik had ook op en af kwaaltjes, dan wel en dan niet.. en de eerste 3 maanden doorkomen leek zo ontzettend lang te duren! Maar eigenlijk vlogen ze voor mij gelukkig zo voorbij!
Heel herkenbaar! Ben nu bijna 8 weken zwanger en sinds 3 dagen overgeven! Zoveel mogelijk rusten en dan lukt het me aardig om het binnen te houden.. Hoop heel erg dat ik een piekmoment hebben en volgende week weer kan werken! Geeft toch afleiding This dan lastig om te genieten als je zo beroerd voelt!
Helaas heb ik geen goed nieuws, onze echo was niet goed en ik verlies sinds een paar dagen ook bloed.