Hallo allemaal, ik ben 13 augustus jl bevallen van mijn 2e kindje! Een prachtige dochter genaamd Lotte. Mijn bevalling is alles behalve leuk geweest en ik ben eigenlijk op zoek naar mensen die dit herkennen. Allereerst duurde mijn bevalling, van 1e wee totdat ik Lotte op mijn borst had maar 55 minuten. Dat lijkt fijn maar in werkelijkheid is het veelste kort naar mijn idee. Daarna heb ik een fluxus gekregen. Voor de dames (en natuurlijk heren) die dit niet herkennen, een fluxus is wanneer je tijdens of na de bevalling meer dan een liter bloed verliest. Een mens heeft 5 liter bloed ongeveer en ik ben er 4 kwijt geraakt. Of te wel net na mijn bevalling ben ik de verloskamers uitgerold op het kraambed, met spoed naar de OK. Ik kan mezelf van deze ontwikkelingen niets meer herrinneren aangezien ik in shock ben geraakt maar voor mijn man waren dit de zwaarste uren uit zijn leven. Hij zag mij weggerold worden met een gyneacoloog die op mijn buik drukte om de bloeding te stelpen en 3 of 4 andere om mij heen om zakken vocht enzo toe te dienen en het bed zo snel mogelijk naar de OK te rollen. Mijn placenta bleek in stukken gescheurd te zijn en meerdere stukken die achter gebleven waren zorgde ervoor dat ik bleef bloeden. Op de OK hebben ze mijn baarmoeder leeggezogen, een zogenaamde curetage. Verder hebben ze een behoorlijke portie gaas is mijn baarmoeder geplaatst om het bloeden te stelpen. Toen ik bij lag te komen op de uitslaapkamer vroeg ik aan de vrouw naast mij, die overigens "gewoon" een kijkoperatie aan haar been had gehad ofzo... Of zij wist of ik moeder geworden was... Ik wist NIETS meer! Toen mijn man vervolgens gehaast met mijn gynaecoloog de uitslaapkamer op gelopen kwam wist ik genoeg.. Toen hij vervolgens later huilde dat hij zo blij was dat hij ons allebei mee naar huis kon nemen wist ik ook dat het allemaal serieus was geweest. Ik was moeder en had een minder leuke bevalling achter de rug!! Verschillende bloedtransfusies later en ook een x aantal dagen later mocht ik naar huis. Na 2 dagen kon ik eindelijk mijn dochtertje vast houden. Ik lag toen nog in het ziekenhuis en als Lotte spuugde of een onverwachtse beweging maakte dan kon ik de verpleging bellen.Zelf handelen ging nog niet. Een week later kreeg ik een nieuwe bloeding, ik was net thuis en werd opnieuw opgenomen! Ik was net 12 dagen moeder van mijn 2e kindje, Lotte heeft nl een grote broer! Omdat ik 12 dagen moeder was mocht Lotte niet bij mij blijven in het ziekenhuis. Dat mocht nl alleen als ik borstvoeding gaf. En dat kon ik zoiezo niet door mijn bloedverlies. Weer een forse tegenvaller dus! Daar lag ik dan, tussen de bejaarden aangezien ik op de afdeling gyneacologie werd opgenomen en niet op de bevallenvrouwen afdeling. Ik lag dus tussen de bejaarden zonder MIJN kindjes, te wachten op een OK die vrijkwam. Er bleek weer een stuk placenta in mijn baarmoeder te zitten. Een nieuwe curatage dus en weer een liter bloed minder. Gelukkig dit keer geen bloedtransfusie en na 1 nachtje ziekenhuis mocht ik naar huis. Overigens als ik 10 dagen moeder was geweest dan had Lotte wel mogen blijven!! Echt zo +*+*+, om het maar netjes te houden! Ik ben nu ruim 20 weken geleden bevallen en zit nog steeds met een onbevredigend gevoel over mijn bevalling. Lichamelijk herstel ik langzaam maar in mijn hoofd lijkt het herstel stil te staan.. Sorry voor mijn lange verhaal.. Dit is pas de 1e keer dat ik mezelf hierover blootgeef namelijk! Groetjes Maartje
Zo wat een verhaal. Ik merk dat je er nog erg mee zit. Misschien is het een idee om de gynaecoloog die jou geopereerd heeft of de verloskundige die jou bevalling heeft gedaan om daar eens mee te praten misschien dat het helpt. Ik wens je veel sterkte met het verwerken van je bevalling die niet zo ging zoals het zou moeten. Groetjes Ingrid
Heftig verhaal zeg. Zou er zeker over praten Sterkte Gelukkig heb je wel iets meer bloed hoor en tijdens je zwangerschap zo rodn de 9 liter ipv 7
Ik ben op 7 augustus bevallen van mijn eerste kindje na een bevalling van 2 dagen (ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging) en ik heb daarna ook een fluxus gehad, met o.a. 2 ok's, hartritmestoornissen, een balloncatheter en bijna 4 liter bloedverlies als gevolg. Tussen de ok's ben ik wakker geweest en heb de paniek om mijn bed tot ik in shock raakte helaas meegekregen. Ook ik heb er nog veel moeite mee en ben lichamelijk nog lang niet hersteld. Omdat ik het allemaal nogal prive en lastig vind heb ik dit ook nog niet op het forum geplaatst, maar je kunt me altijd pb-en!
Pfff.. jeetje, wat een verhaal. Het (voor een gedeelte) kwijt zijn van de bevalling herken ik wel. En de angst van je man om jou kwijt te raken ook. Ik heb zeker niet zo'n heftige bevalling gehad, maar ik kan me enigszins voorstellen hoe je je moet voelen. Hier heb ik de bevalling (en vooral de eerste uren na de bevalling) inmiddels toch wel voor het grootste gedeelte verwerkt. Maar dat heeft toch zeker 9 maanden geduurd. En nog steeds kan ik erg emotioneel worden als ik het erover heb, of foto's zie van onze nog hele kleine froemel. Dus of het gevoel ooit helemaal weggaat.. Het wordt iig een stuk minder. Doe lekker je verhaal. Niet iedereen wil constant je verhaal aanhoren, maar hier heb ik het nog regelmatig met mijn ouders en schoonouders over de bevalling gehad. Of je zet het hier op het forum, als je het maar kwijt bent. Ik heb het ook opgeschreven, gewoon voor mezelf. Mijn vriend en ik hebben het ook nog vaak over de bevalling. Gelukkig kan mijn vriend het meeste nog herinneren (hij heeft een olifantengeheugen), zelfs alles tijdens alle hectiek. Ik vraag vooral naar de momenten die ik me niet kan herinneren, of waar ik niet bij was. Ook reageer ik nog regelmatig op dit soort topics, gewoon om toch weer even m'n verhaal kwijt te kunnen.. En je vriend moet zijn verhaal ook (bij jou) kwijt kunnen, want wat hij heeft meegemaakt is ook niet niks. Wat ik wel merk is dat ik me nog steeds kwaad kan maken als vrouwen vertellen dat ze zo'n zware bevalling hebben gehad, omdat het zo'n pijn deed ofzo. Ik snap dat elke bevalling heftig is, maar ik zou duizendmaal liever meer pijn hebben gehad (en zelfs liever dat het langer geduurd zou hebben), dan dat ik na de geboorte van onze meid de eerste uren heb moeten missen. Ik kan ontzettend jaloers zijn op vrouwen die hun kindje de eerste uren op de buik hebben gehad... Maar goed, op dit moment kan ik dus alleen maar genieten van onze meid, en vergeet ik langzamerhand de (periode net na) bevalling.. Succes! Ow, heb je trouwens nog steeds last van de bloedtransfusie? Want daar heb ik naar mijn idee helemaal geen last van gehad. Wat dat betreft ben ik uiteindelijk wel goed en snel hersteld (lichamelijk)..
Ik ben twee maal bevallen en ook twee maal een vastzittende placenta met een fluxus gehad. De eerste keer een OK met een bloedverlies van 2,5 liter en de tweede keer een OK met een bloedverlies van 4 liter. Voor beide keren heb ik een bloedtransfusie gehad. Bij de tweede keer ben ik direct na de bevalling ook aan allerlei infusen gelegd om de placenta los te maken maar dit heeft niet geholpen. Vrij snel is 's nachts de gyn. en het OK-team opgeroepen voor een spoed OK. Op advies van de gyn. geen derde zwangerschap meer, hij geeft mij een heel hoog percentage kans op weer zo'n (snelle) bevalling met complicaties maar dan misschien nog meer bloedverlies. Verder had ik ook twee nare zwangeschappen met extreme misselijkheid, infusen, sondevoeding e.d. i.v.m. hyperemesis (extreme misselijkheid). Hier komt er geen derde meer.
ik ben thuis bevallen met bloedverlies van zo'n 2 l geen bloed gehad... want dan kon ik een terugval krijgen.... nou... als het me nu weer gebeurd neem ik wel bloed... beval nu in zh