Weet eigenlijk niet zo goed hoe ik deze topic moet noemen. Maar goed mijn oudste zoon gaat sinds deze maand naar de basisschool en daar waar ik dacht dit super makkelijk te vinden gaat het toch minder soepel dan gehoopt. Afgelopen week is hij twee keer onder gekliederd met stift door een kindje op zijn kleding op zijn rug. Ook vertelde hij mij vandaag dat de kindjes hem gingen grijpen maar dat dit niet van juf mag en zij dit ook niet mag weten. Hij is voorheen altijd naar het kdv gegaan en daar eigenlijk nooit problemen gehad. Heb nu ook nog niet echt namen gehoord van andere kindjes met wie hij speelt, voorheen wel. Ben heel benieuwd naar jullie ervaring in de beginfase van school. Ben ik gewoon overbezorgd, hoe lang duurde het bij jullie kindjes dat ze vriendjes maakte. Ga sowieso deze week even praten met zijn juf, hopelijk zijn mijn zorgen gewoon onterecht.
Ik kan mij herinneren dat het voor mij ook wennen was.... Mijn zoontje stroomde in net voor de zomervakantie in een groep met 28 kinderen....hij praatte nooit echt veel, dus ik moest maar gissen wat er op school gebeurde. Maar ze groeien snel en wennen meestal ook binnen korte tijd. Het ergste was het eerste schoolreisje.....zonder mama in de grote bus een hele dag op pad......nu hij had het hartstikke leuk.... Hoeveel kinderen zitten in de groep en wat voor leerkrachten heeft hij? Zitten kinderen in de groep die hij al kent?
Volgens mij rond de 30 kinderen. Helaas geen bekende kindjes dat had het een stuk makkelijker gemaakt. Ohh ja pittig hier ook al het eerste schoolreisje achter de rug. Maakte hij snel vriendjes?
Tuurlijk maar goed leuk is het niet als je kind zijn kleding helemaal onder gestift zijn als is thuis komt..
Dat zou ik ook niet leuk vinden en het zou bij mij ook vragen oproepen. Op de school van mijn zoontje kregen we na 6 weken een soort wen-gesprek om te bespreken met de juf hoe de eerste weken zijn gegaan. Krijg je ook een dergelijk gesprek? Dan zou je je vragen voor kunnen leggen...
Ze spoken van alles uit bij de kleuters....er zitten ook veel verschillende kindjes op school, niet allemaal luisteren ze evengoed. Vraag gewoon de juf, wat er aan de hand was met het kleuren. Heeft hij al een speelafspraakje gehad? Volgens mij spelen kinderen op die leeftijd nog met veel verschillende kinderen en komt een vaste vriend/ vriendin pas later. Ik kan mij nog herinneren dat mijn zoontje opeens met grotere kinderen omging of ook kinderen op zijn verjaardag uitnodigde waar ik geen idee had hoe hij erbij kwam...
Kindjes die hem onderkleuren en willen grijpen vind ik zeker een reden voor een gesprekje met juf op korte termijn. Ik herken dat gelukkig helemaal niet en vind het wél zorgwekkend.
Dit vind ik ook, zou het zeker even navragen! Wat betreft speelafspraakjes, duurde hier ook wel even hoor en nog steeds niet vaak. Onze zoon heeft een paar kindjes waar het mee klikt, denk 2-3 kindjes en verder speelt hij ook veel en graag alleen.
Hier ben ik het ook mee eens! Mijn dochter had vanaf het wennen al een vriendinnetje. Wilde de 1e wendag al afspreken. Dat ging mij iets te snel Inmiddels zit ze nu 1,5 jaar op school en zijn ze beste vriendinnen! Vorige schooljaar heeft ze alleen met haar gespeeld . (Zij zit nu in groep 3). Dit schooljaar speelt ze regelmatig met een stuk of 5 verschillende kindjes maar haar beste vriendinnetje blijft op nummer 1 voor haar
Nee ook nog niet hoor hem er ook helemaal niet over eigelijk.. Dat kleuren heb ik nagevraagd ze hadden niks gezien maar gaan er wel op letten nu.
Dat onderkleuren vind ik wel vreemd ja. Het "grijpen" kan zeker bij de kleuters heel goed een onschuldig spelletje zijn. Hier doen ze continue tikkertje en pakkertje en roepen ze: ik pak je of grijp je. Zeker bij een kind dat net op school zit kan dan verkeerd begrepen worden.
Ik zou er gewoon even met de juf over praten. Hier kan dat heel laagdrempelig gewoon even bij het brengen.
Het onderkliederende en grijpen is wel een aandachtspunt. Het kan onschuldig zijn maar ook door een kind die dit vaker doet. Als ze het jn de gaten houden is dat wel heel fijn. Het vriendjes maken kan best een tijdje duren. Meestal hebben ze best kindjes waarze fijn mee spelen maar voor sommige is afspreken toch een dingetje. Onze knul kwam in een klas met 27 kinderen. Dat was erg wennen en je als je laat binnen komt is het lastig om er bij te horen. Ondertussen zit hij bijna een jaar op school en speelt hij met kindjes op school. Meestal ook dezelfde maar afspreken is niet zo vaak. Sommige kindjes durven ook niet te komen. Onze knul durft overal wel te spelen. In groep 1 kunnen kindjes ook echt wel verschillende vriendjes hebben, waar ze eerst veel mee speelde en in eens niet meer. Als je je zorgen maakt contact blijven houden met juf. Wij hebben ook korte lijntjes met de juffen.
Mijn zoontje is vorig jaar febr begonnen tot de zomervakantie ging het prima nja er zat een jongetje in de klas die snel sloeg en schopte. Na de zomervakantie is het heel lang mis gegaan. Hij werd geschopt geslagen geduwt door dat ene jongetje (overigens niet de enige die werd geslagen door hem) zo erg dat hij niet meer naar school wou dat hij in zijn broek poepte en plaste enz. Toen al gesprek gehad op school en dat ze er mee bezig waren. Dat we het nog even de tijd moesten geven omdat ze dus heel hard bezig waren dit op te lossen. 3 maanden later hoorde ik van andere ouders verhalen die hun kind dus over dst jongetje en mijn zoontje vertelde dat ze hem gingen troosten en dat zl altijd werd geslagen en moest huilen. Dat andere kinderen niet meer naar school durfde en dat ze blij waren als dst jongetje ziek was. Toen nogmaals naar de juf gestapt (ook omdat ik met eigen ogen zsg dat dat jongetje de klas uit liep naar mijn zoontje liep een hele harde duw gaf om vervolgens door te lopen terwijl mijn zoon alleen zijn jas uittrok en ja ben toen best boos geworden op dat kind) .. Gezegd dat het jiet kon ook zeker niet als een kind een ander kind met een potlood probeer te steken kinderen jiet meer naar school durven enz enz.. Nu is er sinds een maand rust lijkt alles weer beetje normaal en zijn er minder incidenten.. Mijn zoontje kreeg weerbaarheid op school maar zou nog steeds niet zo snel. Voor zichzelf. Opkomen en het andere jongetje is maar. Mijn inziens met veel geduld goed aangepakt. Het kost tijd! En ik zou gewoon je zorgen bij de juf neer leggen in de zzin. Van dit is wat ik zie en hoor en vraag me af hoe het zit en hoe het gast. En vooral laat ze hun plekje toch zelf. In de klas proberen te zoeken voor nieuwe kinderen kan dat dus even duren...
Wat heftig zeg!! Kan me heel goed voorstellen dat je boos bent geworden ook! Had ik ook gedaan, hopelijk blijft de rust nu een beetje. Moet hier zeggen dat het de laatste dagen na mijn idee beter gaat, hij is ook weer wat vrolijker. Morgen ben ik eindelijk vrij en mijn vriend heeft deze week al kort gesproken met zijn juf en die gaf al aan dat ik vrijdag gewoon kon komen na school dus dat is super fijn.
Kinderen die net op school zitten moeten hun plekje vinden. En op school is er veel minder toezicht terwijl er meer kinderen zijn. De juf kan niet alles zien of regelen zoals op een kdv. Het spelen is in groep 1 vaak nog niet zoveel. In groep 2 al een stuk meer. Dat komt ook door de leeftijd en het samen kunnen spelen qua ontwikkeling.
Gister een heel fijn gesprek gehad met zijn juf. Ze gaan alles in de gate houden. Ook heeft ie sinds deze week echt een vriendje in de klas dus dat geeft mij al heel veel rust. Ze gaf ook aan dat hij echt nog een beetje aan het peuteren is dus ze moeten hem sowieso extra in de gate houden. Maar ik ben gerust nu gelukkig.
Hier ook nog geen maand op school en wanneer we vragen “met wie heb je gespeeld?” “Alleen” en “wat heb je gedaan” “weet ik niet”. Maar soms op hele andere momenten begint hij te vertellen dat hij met die en die op het schoolplein stond en dat ze zo moesten lachen om een ander kindje. Dus volgens mij gaat het vaak anders dan hij op dat moment verteld. Ook doordat ik een moeder tegen kwam die hem op dag 2 met een uitje in haar groepje had en vertelde dat hij zo gezellig haar hand pakte en kletste voor 10. En tja, zijn tekening is ook een keer verkreukeld en is hij “kleintje” genoemd op het schoolplein. Ik heb vertrouwen in hem dat hij genoeg zelfvertrouwen heeft om dat soort dingen op te lossen. Die basis is namelijk vanuit de crèche en natuurlijk vanuit thuis goed gelegd denk ik.