Sinds een weekje is de kleine meid erg onrustig. Veel huilen, jengelen en gefrustreerd zijn. Ik voel onderin tandjes doorkomen maar ik kan ze nog niet zien zitten. Voel wel duidelijk scherpe puntjes zitten. Ik smeer dentinox erop maar dit maakt geen verschil in d'r gedrag, soms doe ik het zelfs een dag niet omdat ik het vergeet en merk echt geen verschil. Verder draait ze zichzelf constant op d'r buikje, op de grond, in de box, op de bank, speelkleed, onder de speelboog en zelfs in de wipstoel probeert ze zich om te draaien. Alleen in d'r bedje als ze gaat slapen doet ze het niet! Maar na een tijdje gaat ze ineens gefrustreerd huilen dat ze niet meer wil. Als ik d'r dan omdraai naar d'r rug gaat ze nog harder huilen.. pak ik d'r op dan is het allemaal goed.. In de wandel wagen is het ook niet altijd meer goed en gaat soms ook gespaard met flinke huilbuien.. (ze zit al in de zitting, die kan zo goed als plat). Ze trekt ook steeds vaker aan d'r oortje.. dacht dus misschien oorpijn door de tandjes? Maar ze doet het eigenlijk alleen als ze moe is.. dus misschien alleen door vermoeidheid.. (Konden ze maar praten he haha) D'r bedje staat schuin en daar slaapt ze wel gewoon op d'r ruggentje.. Heeft iemand ervaring met dit huilerig gedrag rond de 6,5 maand? Ik wordt best moe van eigenlijk! Ze was altijd vrij makkelijk, kon zich overal goed alleen vermaken maar nu is het na 15 min echt wel gedaan.. Ik ben niet beroerd om met d'r te spelen maar heb ook een huishouden te doen (en m'n vriend werkt 60 uur per week dagen van 12-15 uur per dag en die helpt al waar hij kan)
Vervelend he die fases! Tijdje terug hadden we het hier ook, toen weer 2 weken het zonnetje in huis en nu is het weer een drama. Accepteren en loslaten zijn de toverwoorden, het wordt echt makkelijker. Het eerste jaar is gewoon ontzettend moeilijk.
Net dat ik dit typte werd ze ineens gillend wakker uit d'r slaapje.. ze heeft net aan aan half uur geslapen en ineens begint ze heel hard te huilen! Zodra ik d'r oppak gaat ze nog harder huilen en duwen en strekken.. leg ik d'r neer is het ook niet goed.. troost ik d'r in bedje met lieve woordjes en over d'r hoofdje aaien begint ze ook heel hard te huilen.. Ze heeft dit van de week ook 1x eerder gehad.. ik wist niet wat ik moest doen en heb toen een dik uur met een overstuur huilende baby gezeten.. werd er zelf helemaal gek van want ik kon d'r niet stil krijgen! Ze is overduidelijk erg moe.. vanmorgen babyzwemmen gehad en daarna sliep ze ook maar 40 min (normaal 1,5 uur na babyzwemmen) en d'r middagslaapje is vaak toch wel minimaal een uurtje.. Nu heb ik d'r even alleen in bedje laten liggen toen ze wat rustiger was en ze moppert wat maar ze huilt niet meer..
Ontroostbaar zijn, ken ik. Na drie kwartier huilen stond ik op het pint de dokter te bellen😭 Toen heb ik hem nog eens in bed gelegd en hij viel als een blok in slaap. Wat er nu was? Geen flauw idee...😂 Het is zo vervelend als ze zo huilen en je niet weet wat er is of dat ze niet te troosten zijn. Ze komt er weer door! Misschien een sprongetje?
Phoeh, heel herkenbaar. Hier ook een zoontje van 6,5 maanden en ook hij is de laatste tijd erg prikkelbaar! Wel ondertussen 2 tandjes door maar ook dat heeft niet alles opgelost haha... Ik vermoed dat het ook een deel frustratie is, meer willen dan dat hij kan. Hopelijk snel weer voorbij 😉😊
Die frustratie is hier goed te merken! Nu jij zegt 'meer willen dan dat hij kan' denk ik ineens dat is inderdaad wat hier echt het geval is! Ze wil steeds kruipen maar het lukt d'r niet.. daardoor raakt ze gefrustreerd.. Ben blij dat ik niet de enige ben die er last van heeft rond dese periode! Overigens na het huilen vanmiddag is ze voor dik 2 uur in slaap gevallen!! Ze heeft nog even flink gehuild en ik kon d'r niet troosten dus heb d'r even gelaten en denk dat het 5 minuten duurde en toen sliep ze dik 2 uur achter elkaar!!
Nou idd ik had ook zo iets van serieus er moet iets aan de hand zijn toch? Ze huilt nooit zo hard en ontroostbaar! Sprongentje is ze net uit, wel zit ze in die 3 H's periode.. huilerig, hangerig, humeurig... is goed te merken! Sprongentje heb ik d'r eigenlijk niet gehoord maar dat haalt ze nu dik in!
Was hier ook meis zoals we al hadden geappt. Dat naar het oortje grijpen is indd vermoeidheid. Ze wilt meer dan wat ze kan en fat in combinatie met de vermoeidheid zorgt voor brullen... je kunt eigenlijk helemaal niets behalve zelf rustig blijven en hopen dat het bijna voorbij is. Echt. Daarna heb je je vrolijke meisje weer terug!