Hoi meiden, Ik ben benieuwd naar jullie mening en achterliggende gedachte. Mijn dochter eet de laatste week minder goed haar avond eten. Nu komt ze volgens mij ook op een leeftijd dat ze minder zou hoeven eten, maar toch. Hoe doen jullie dat met een toetje? Geven jullie die zowiezo? Aan de ene kant heb ik zoiets van: het is ook eten en waarom zou ik haar straffen door iets niet te geven? Het is gezond. Als iemand bloemkool lekker vind, zeg je ook niet: nee dat krijg je niet. Aan de andere kant ben ik bang dat ze straks steeds minder gaat eten en dus alleen het toetje (is nu nog niet aan de orde hoor). En als ik het niet geef ben ik ook bang dat ze te weinig krijgt en bijv snachts wakker wordt (zal wel niet....maar toch) Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
wqij hebben een mega slechte eter hier van 4,5. ze doet dit altijd al. maar geef dr altidj wel een toetje daar zit ja ook veel goeds in. je kunt miss dan wel zeggen van ik geef dr simpele yoghurt oid en als ze dr bordje goed eet dan mag ze er wat lekker op bijv hagelslag oid.
Oh kijk, dat vind ik nou een goeie!!!! Hoewel ik hagelslag nog niet echt heel handig vind voor mn dochter.
Bij ons zeiden ze bij het CB dat je gewoon een toetje mag geven. Wij hebben me zoon altijd een toetje gegeven. Hij is ook dol op rijstenpap. En dat vult ook lekker goed. Succes
HOI hier geeft eten ook wel eens problemen maar mijn zoontje krijgt altijd een toetje ik vind het een onderdeel van het eten en geen strafmiddel en wat blijkt sinds kort eet hij weer prima , het zal wel een fase zijn spinnekop
Een toetje (fruit, gewone yoghurt of kwark of iets vergelijkbaars) moet je zien als onderdeel van de maaltijd en een onderdeel van goede, uitgebalanceerde voeding. Dit kun je (en moet je) dus altijd geven. Extra lekkere toetjes zoals ijs, 'fancy' yoghurt, Danoontjes etc zijn niet zo nodig en kun je dus gebruiken als beloning. Straffen werkt eigen niet en is ook zeer af te raden in het kader van eten.
hoe ik het altijd doe bij mijn zoontje; Als hij zijn eten netjes opeet dan krijgt hij meteen zijn toetje en dan zeg ik er ook bij goedzo alles op. als hij zijn eten niet eet.. dan koppel ik het eetmoment en het toetjesmoment los van elkaar.. van tafel laten gaan en gaan spelen en dan een kwartier a half uur later het toetje geven.. dan krijgt hij het toch maar het is losgekoppelt van het eten.. bij mijn zoon werkt het omdat hij dol is op het toetje en het toetje het liefst meteen wil.. en daardoor eet hij nu eigenlijk altijd goed....
Mijn pedagogische mening Eten is eten. Geen straf. Geen beloning. Eten doe je omdat het gezond is, omdat je het nodig hebt. Mijn dochter krijgt yoghurt na het eten, omdat ze anders te weinig melkproducten binnenkrijgt. Dat ze soms (bijna) niks van haar avondeten op eet, heeft niets te maken met dat toetje wat daarna komt. Ik hou sowieso niet van gedoe aan tafel. Bij ons wordt niet gedwongen om te eten en we gaan ook niet dreigen of straffen. We eten allemaal, zo niet, dan niet, en na een bepaalde tijd is het ook weer afgelopen. Ik heb zelf ervaren dat mijn ouders heel anders hierin waren. Je moest altijd je bordje leeg eten (die pa of ma volschepte, dus je kon niet zelf bedenken hoeveel je wilde) en deed je dat niet, dan kreeg je geen toetje. Ik ging eten zien als een beloning, en heb hier later zeker problemen mee gekregen. Nog steeds merk ik dat ik ga eten als ik niet lekker in m'n vel zit of juist als iets goed gaat. Als beloning. Om dit te voorkomen en eten te blijven aanbieden als gezond en leuk, without strings attached, doen wij hier thuis dus niet aan chanteren met eten of belonen/straffen met lekker eten.
Ik geef alleen maar yoghurt, noem het een toetje, ik zie het als zuivel. Daarom zou ik dus ook niet de yoghurt weglaten als 'straf'. Ik denk dat het wel eens een fase zou kunnen zijn. Kindjes van die leeftijd groeien minder snel en hebben dus soms minder zin in eten.
sinds ik mijn zoontje "chanteer" met zijn toetje eet hij stukken beter. hij krijgt dan ook altijd een beetje hagelslag in zijn toetje. hij hoeft niet zijn hele bord leeg maar wel miinstens 10 happen. en als hij niet zo goed eet moet hij nog bijvoorbeeld 3 happen nemen en dan mag hij zijn toetje. gaat prima. en zijn zuivel krijgt hij toch wel via zijn melk. ik vind het namelijk erg belangrijk dat hij goed eet want in een prakje met groente zitten gewoon erg belangrijke stoffen.
ik straf nooit met geen toetje te geven. het toetje is ook onderdeel van het eten en bevat essentiéle bouwstoffen die nodig zijn. ik snap ook eigenlijk niet zo goed waarom mensen gaan chanteren met eten. je krijgt daar in mijn ogen alleen maar problemen mee, nu of later in hun leven. iemand op pagina 1 heeft dat al heel mooi omschreven (weet ff de naam niet meer.)
Toetje is hier geen vast onderdeel van het eten. Ze krijgt namelijk 's middags als tussendoortje vaak yoghurt en twee keer per dag vind ik een beetje veel van het goeie. Dus als ze 's middags geen yoghurt heeft gehad, krijgt ze het als toetje. Maar ik werd net op een idee gebracht, een toetje hoeft natuurlijk niet alleen maar een zuivelprodukt te zijn, je kan ook fruit geven bijvoorbeeld. Anyway, ik laat het toetje iig niet weg als straf. Als ze slecht eet krijgt ze gewoon haar toetje als ze dat nog niet heeft gehad en de fles voor het slapengaan. Overigens: als ze naar het kdv gaat waar ze minder (lang) slaapt en een ander ritme heeft, krijgt ze dus yoghurt als tussendoortje. maar dan heeft ze 's avonds meestal wel echt honger en eet ze goed. Op de thuisdagen slaapt ze vaak langer en later en krijgt ze dus meestal geen yoghurt meer tussendoor maar alleen een soepstengel. En heeft ze minder honger en eet ze slechter. Dus eigenlijk komt dat allemaal wel weer mooi uit, haha!
Kunnen mijn woorden zijn! Geen toetje is straffen, opleuken is belonen. Ik weet niet wat erger is, want het kind dat het opgeleukte toetje wil, zal tegen heug en meug zijn/haar bord leeg eten. Dat deed ik altijd, totdat ik vreselijke buikpijn had (pas toen ik op mezelf ging wonen, kwam ik erachter dat ik PDS had...) Eten moet gewoon, leuk en lekker zijn en geen enkele vorm van dwang inhouden.
ik ben van mening dat goed eten niet betekent: bord leeg. Goed eten houdt voor mij in niet na 2 hapjes klaar zijn. Verder ben ik het eens met wat jullie allemaal zeggen. Fijn om die gedeelde mening te lezen. Begon namelijk aan mezelf te twijfelen na wat 'discussies' in mijn omgeving
Oh, oke. Bij ons mag hij na 2 hapjes wel klaar zijn met eten. Hij heeft het zelf in de hand, als hij niet meer wil, dan wil hij niet meer. Ik ben ook nooit teleurgesteld of bezorgd als hij niet veel eet. Dan is dat zo, hij komt niks tekort.
Tuurlijk, ik zou het nooit naar binnen gaan proppen, maar om nu te zeggen dat als ze 2 happen op heeft, dat ze goed gegeten heeft....nee niet echt. Maar ik dwing niet. Niet willen is niet willen. Ik probeer het nog af en toe, maar ga er geen drama van maken.
Ik ben het helemaal eens met Gentle. Heb zelf ook een (licht tot matige) eetstoornis gehad en merk nog steeds dat eten op sommige momenten té veel mijn leven bepaald. Ik wil dat eten voor mijn zoon gewoon iets gezellig en normaal wordt en niet iets waarvoor je een beloning of straf zou kunnen krijgen. Ik hoop dat hij leert te eten als hij honger heeft en zelf kan stoppen als hij voldoende heeft of geen honger heeft.
Daarom ben ik ook zo blij met de Rapley-methode, waarbij het kind het eten zelf in de hand heeft (letterlijk en figuurlijk).
Hier geven we altijd een toetje. We dwingen haar nooit in het eten. Het bord hoeft niet altijd leeg. Als ze genoeg heeft gegeten, dan heeft ze genoeg gehad. Kinderen kunnen dat goed zelf aangeven. Vindt ze iets niet lekker, dan eet ze niet. Maar wel altijd een toetje, we hebben het nooit gebruikt als straf of beloning.