Geheel onverwachts, door de pil heen, ben ik er gisteren achter gekomen dat ik zwanger ben van ons derde kindje. Onze jongste is bijna 1 jaar. Dat er ooit een derde zou komen, daar had ik alleen maar op durven hopen, aangezien mijn vriend het absoluut niet wil. Ik ben best wel in shock, maar ergens ook heel gelukkig. Alleen mijn vriend wil het echt niet. Zou het liefst willen dat ik besluit het weg te laten halen. Ik wil dat niet. Ik heb al eens een kindje verloren en kan dat verdriet niet aan. We redden het wel: we hebben de ruimte daar ligt het allemaal niet aan. Mijn vriend vindt het een verlenging van nog twee jaar in de drukte en niet meer toe komen aan je eigen leven. Ik vind dat ook een kwestie van plannen. Het is nu niet echt gezellig. Ik voel me verdrietig, omdat je toch ook graag wilt dat je partner zegt: joh, we gaan ervoor en we zien het allemaal wel. Ik voel me alleen en heb het gevoel dat ik niet zwanger mag zijn. Hoe komen we hier uit????
Gefeliciteerd met de zwangerschap!! Geen ervaring mee, maar ik hoop dat jullie er samen uitkomen.. Succes en hopelijk kun je nog van je zwangerschap genieten.
Hoop dat het allemaal goed komt en dat je partner bij trekt En voor de rest wil ik je heel veel sucses wensen met je zwangerschap en probeer er toch van te genieten
Dank jullie wel. Ik hoop dat hij er de komende tijd aan kan gaan 'wennen' en misschien dat wanneer we een eerste echo hebben gehad, hij zich er bij neer kan leggen....
Gefeleliciteerd!!! voor jou dan en ik hoop zo voor je dat je vriend bij trekt, en wedden als hij eenmaal aan het idee gewend is dat hij vast wel bij draait, helemaal idd wat jij zegt, na de eerste echo. maar geniet er maar lekker stiekem alvast van, hij draait vast bij! wie kan zo'n klein hummeltje van jezelf nou weerstaan?