Ik heb nog nieten gereageerd maar wel meegelezen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me eraan begin te irriteren. Ik snap dat je gelukkig wilt zijn en ik snap dat je dat nu niet bent. Maar doe er dan wat aan! En schuif niet alles van je af. Geef niet steeds de schuld aan een ander. Je man is altijd zo geweest zeg je, dus die verander je niet zomaar. Dus ga zelf aan de slag! Ik kan me ook best voorstellen dat je man geen zin meer heeft om zijn best te doen. Want als je van hem net zoveel aanneemt als van degenen die in dit topic en in de vorige topics hebben gereageert dan zou ik er ook geen zin meer in hebben als ik je man was. Kom op meid! Geef jezelf een schop onder je achterste en ga wat doen! Voor jezelf, voor je dochtertje en voor je man. Begin ermee om niet alle adviezen in de wind te slaan. Lees je vorige topic door en deze en schrijf alle adviezen op. Daarna zoek je een paar uit die je gaat uitvoeren. Kom op!
Daar had die instantie het ook over, vrijwilligerswerk. Eerst wilde ik dat niet. Vond het lastig omdat ik denk dat ik dat niet goed doe. Maar misschien is het een idee. We gaan het daar nog over hebben. We hebben al heel vaak erover gehad om meer betrokken te zijn. Maar dat zit gewoon niet in hem. Hij belooft altijd beterschap, maar uiteindelijk verandert er niets. Omdat ik zelf heel erg veel behoefte heb aan iemand die er wel voor me is, denk ik eerlijk gezegd niet dat ik dat bij mijn man ga vinden. Daardoor besef ik eigenlijk dat het beter zou zijn uit elkaar te gaan. Ik heb al heel lang alles alleen gedraaid/gezorgd voor anderen zonder dat anderen ook voor mij zorgen enz. Hierdoor komt er niet veel meer uit mijn handen. Hierdoor heb ik nu de puf niet meer om door te zetten zoals bij dat naar bed gaan. Ik heb er dan 2 die willen dat ik bv ons kindje naar bed breng. Eerder zou ik dan wel voet bij stuk houden. Maar dat gaat nu niet meer. Ik denk dat mensen niet echt begrijpen dat het geen werk hebben enz, komt doordat ik te lang over mijn grenzen ben gegaan. Dat besef ik nu pas. Ben steeds door gegaan met zorgen ed zonder dat iemand dat voor mij deed.
Jezus, wat een kansloze reacties zeg. Achter je beeldscherm is het makkelijk praten. TS, ik heb niet alle reacties van jou gelezen maar het eerste wat er bij mij op komt is: PRAAT met je man. Voer samen een gesprek over hoe jij je voelt, vraag aan hem hoe hij er tegen aan kijkt en ga met maatschappelijk werk of iets dergelijks praten, het lijkt erop alsof je hier niet alleen uit gaat komen.
Kansloze reacties? Ik zou zeggen, gebruik je zoekfunctie even en zoek op de gebruiker Cat2. Dan begrijp je de '' kansloze '' opmerkingen.
Als je wil scheiden dan moet je scheiden Cat2 Tinkerbel80. Wat wij ook zeggen zal niet goed genoeg voor je zijn en dat weet je. Sterkte met alles
Regel relatietherapie. Een therapeut weet vaak hoe het net even anders gezegd/benaderd moet worden. Zorgt dat jullie MET elkaar praten in plaats van tegen elkaar. Wil hij dat ook niet dan kan ie vertrekken. Heb je in elk geval alles geprobeerd. Iets anders kan je niet doen om je thuissituatie te veranderen, behalve scheiden. Het is graag of niet hoor. En ik weet niet wat jouw man allemaal met het geld doet maar als je steeds in de min staat dan moet je dus niet uit eten gaan, niet een paar tijdschriften e.d. meenemen. Zou hoe dan ook nu geld opzij zetten voor jullie kind. Voor later studeren enzo. Want op deze manier gaat alles op aan de boodschappen. Niet zo zeuren hier op het forum en ga gewoon wat doen. Vanavond ben je er dus niet bij het op bed brengen maar ben je iets leuks voor jezelf aan het doen.
Áls je de topics eens leest van degene met een burn out, lees je overal dat er geadviseerd wordt om iets te gaan doen en niet thuis op de bank blijven hangen. Bijvoorbeeld een hobby zoeken of gaan sporten. Dat dat ook nog eens echt schijnt te helpen. Het past niet bij je om maar thuis te zitten. Waarom doe je het dan wel? Ik kan ook wel de hele dag op de bank blijven hangen omdat ik anders pijnklachten krijg... Maar dat doe ik niet want dat past niet bij mij. Dus heb ik na jaren zoeken eindelijk een oplossing gevonden zodat ik kan gaan sporten en weet ik veel wat nog meer allemaal om maar niet op die bank te hoeven blijven liggen. Ik accepteer namelijk niet dat dat mijn leven zou moeten zijn. Kom van je luie reet af! Want zo kom je op mij over. Lui..
dank je wel. Ja het is vaak wel makkelijk praten. Sommige dingen kloppen ook helemaal niet die gezegd worden helaas. Ik heb het idee dat ik het allemaal al zo vaak gezegd heb tegen mijn man. Het helpt niet. Daarom denk ik dat het beter is uit elkaar te gaan. Alleen kom ik er inderdaad niet uit. Wat mij het meeste zou helpen is als iemand (een instantie denk ik) even met me mee zou kijken hoe en wat ik kan doen. En ook een beetje betrokken is bij me, hoe het gaat enzo. Ik denk als iemand mij zo even op weg helpt dat ik het na een tijdje wel weer alleen kan. Het is meer het idee dat ik er ook toe doe en iemand ook betrokken is. Ik weet alleen niet welke instantie zoiets doet. Maatschappelijk werk of iets anders, dat weet ik niet. Maar ik heb binnenkort een gesprek.
Als dit idd cat2 is, is dit echt het allerbeste advies wat ze maar kan krijgen. In de topics van cat2 dacht ik namelijk ook al vrij snel aan borderline.
Omdat ik heel erg in put zit. Het idee heb dat ik er niet toe doe. Omdat ik er zelf niet uit kom heb ik dus iemand nodig die mij motiveert. Die even met me meeloopt, even mee kijkt hoe en wat ik kan doen. Als ik zo iemand heb die even een stukje met me mee loopt kan ik het na een tijdje zelf wel weer. Helaas heb ik niet zo iemand.
Ow maar dit is Cat2 hoor. Kijk maar goed hoe ze de goede adviezen wegwuift en continue meer weer het zelfde reageert. Ligt nooit aan een haar maar altijd aan een ander en ze heeft overal wel een weerwoord op. Kansloos figuur is het.
Maar iedereen in dit topic probeert je te motiveren. Alleen lijkt het of je daar niks mee doen. Dus als zo iemand jou tips en adviezen geeft dan moet je daar wel wat mee doen. Anders heeft zoiets ook geen nut. Ik doe je even een pb
Je hebt een kind. Aan haar ben je het verplicht om het beste uit jezelf te halen. Haar moet je het goede voorbeeld geven. Zij kijkt tegen je op. Voor haar ben jij de aller belangrijkste persoon in de wereld. Voor haar doe jij ertoe. Is dat geen motivatie genoeg?
Ik werk niet. Mijn man betaald alles tot mijn sportschoolabonnement aan toe. Dus mijn man onderhoudt ons gezin in z'n eentje. Wat erg. Ik reageer hier even op. Maar jouw man heeft toch verder wel oog voor je? Je kunt toch wel een gesprek met hem voeren? Of samen iets leuks doen? Of hij doet ook eens iets met jullie kinderen alleen? Hij helpt jou toch wel bij dingen bv? Dat is wat ik niet heb.
Ik heb ook idd wel heel sterke vermoedens. Het is wel jammer dat ze het blijkbaar maar niet in wil zien dat zij de enige is die verandering in haar leven kan brengen
Tinkerbel, lees je topic(s) terug. Daar staat waar je je kunt melden voor hulp. En vraag een scheiding aan.
Eerlijk? Mijn man is meestal te moe om na zijn werk nog even actief aan de slag te gaan. Daarbij zul je zelf an de slag moeten. Een ander kan dat niet voor jou doen. Wij hebben ook onze eigen problemen maar die kan een ander niet voor mij oplossen. Ik kan advies krijgen maar daar zal ik dan zelf mee aan de slag moeten. Maar als je toch maar gaat scheiden, vergeet dan niet dat je dan niemand anders meer de schuld kan geven als je ongelukkig bent, of kom je dan hier steen en been klagen dat je dochter de grote schuldige is?