Ik vind het bijzonder om te lezen. Ook de vele reacties die volgen. Ik kan me er niet veel bij voorstellen. Voor mij staat eten idd gelijk aan gezelligheid.
Misschien een keer met een dietist praten? Ik heb niet precies hetzelfde maar sinds ik niet genoeg eet sinds mijn 17e heb ik periodes waar ik dit ook heb. Ik heb wel een bijna doods ervaring wat er deels mee te maken mee heeft dat ik anxiety heb en niet genoeg eten kan de symptomen enorm beinvloeden en versterken zoals paniek aanvallen, flauwvallen, gejaagd voelen en nog een hele waslijst meer.. Enfin om dus niet fysiek ziek te worden moet ik me in die fases dus enigzins forceren te eten en elke dag weer hoor, soms heb ik geen zin.. En als ik dan niet eet voor een bepaalde tijd dan wordt ik misselijk.. Kan ik alleen heel selectief eten.. Het hielp mij om met een dietist te praten, ik vind voeding zelf ook heel interessant en wil hier zelf ook verder mee.. Bij mij was het belangrijk dat ik wel gewoon at maar het maakte niet uit wat.. Maar ik heb een beetje het probleem, wat ik niet lus eet ik niet.. Wat de boer niet kent, eet ik ook niet zo makkelijk al sta ik wel open voor zelfgemaakte combi's en met ingredienten die ik doorgaans wel eet.. Ik ben heel specefiek zo eet ik wel een broodje kaas met sla maar dan wel jonge kaas met ijsbergsla.. Om dan al niet over het brood te beginnen.. En ik neem ook niet vaak iets waar ik geen zin in heb.. Dus als iemand raar kijkt omdat ze iets lekkers aan bieden en ik wil dat niet dan denk ik tja das pech.. Veel van wat ik zelf doorgaans heb leren koken daar kan ik wel van genieten.
Goed te horen dat het geen trauma ergens van is. En aan de herkenning van vele te lezen ben je niet de enige. Kan me er zelf niets bij voorstellen ik hecht heel veel waarde aan mijn basisbehoeftes. Slaap, (frisse) lucht en eten. Lijkt me ook jammer als je je uitslooft voor anderen dat je er zelf niet van kan genieten (geen honger meer) Snap dat je wel geniet omdat je gasten genieten maar toch klinkt het inderdaad als je tijd verdoen. Heel dubbel. Verder ook geen idee hoe je dat zou kunnen veranderen behalve inderdaad jezelf blijven vertellen dat het goed voor je is.
ik herken het wel een beetje... eten is voor mij echt een noodzakelijk kwaad. Kan vaak ook niet iets verzinnen waardoor ik denk van: jaaaaa daar heb ik zin in! En dat terwijl ik dit vroeger wel had. Bij mij is het meer een medisch dingetje zeg maar... Ik heb weer opnieuw moeten leren eten na de operatie, chemo's en bestraling van de slokdarm. De beleving van eten was dan ook helemaal weg, geen hongergevoel meer, mijn smaakpapillen hadden geen zin meer.. En het 'moeten eten' maakte het ook niet echt prettiger. Ik heb de gouden tip ook nog niet gevonden. Soms helpt het als juist mijn man kookt en het voor mijn neus neerzet. Als ik zelf kook, ben ik daarna te moe om te eten. Met anderen aan tafel zitten is gezellig, maar om dan te zeggen dat ik dan meer geniet van het eten zelf... mwhah Misschien moet je opnieuw een smaak ontdekken? Of iets vinden waardoor je het koken leuker maakt? Ik ben geen echte kokkin, maar soms zijn er wel eens gerechten die het leuker maken om te koken en dat het misschien dan stimuleert om er van na te genieten bij het eten? Klinkt beetje vaag, maar soms werkt dit bij mij wel.
Hmm een lichte herkenning.. Sinds ik volledige bv geef eet ik ook met veel moeite, heb gewoon geen honger en vergeet het.. Eet ik wel dan is het iets makkelijks en vaak dus niet zo heel gezond 😨 avond eten is het enigste wat er goed in gaat.