Ik werk in het ziekenhuis en heb op zich een hele leuke baan. Ik werk in een poliklinische afdeling en we hebben 4 verschillende specialisaties waarin wij patiënten zien. Ik werk met leuke collega's en artsen samen. So far, so good.... maar.... Er zijn de afgelopen jaren heel wat herorganisaties geweest etc. Daardoor zijn er veel artsen weggegaan en ook weer andere in plaats gekomen. Er is ook best veel personeel bijgekomen. Ik heb vandaag in 8 uur tijd ongeveer 10 patiënten gezien die hadden gemiddeld misschien 20 minuten zorg nodig. Dus heb ik vandaag zo'n 3 en een half uur gewerkt in 8 uur tijd. Dat is niet alleen vandaag, dat is al weken/ maanden zo. Vorig jaar waren er 3 collega's tegelijkertijd ziek en ik vond het heerlijk. 8 uur druk werken. Ik merk dat ik echt de uitdaging mis. Daardoor ga ik veel piekeren en nadenken. Ik heb een tijdje op de eerste hulp gewerkt en ik hou ervan. Het probleem is dat deze baan perfect bij mijn privé leven past. Ik ben alleenstaand met 1 kind, ik werk tussen 8 uur en 17 uur, ik ben elk weekend vrij. Het is dus eigenlijk de ideale baan. Qua collega's ik heb 1 collega die ziet het ook zo. Mijn andere collega's zijn altijd aan het zuchten dat we echt meer personeel nodig hebben, maar die lopen ook allemaal meer tegen het pensioen aan. Wat zijn jullie ideeën? Zijn er andere mensen die het ook "saai" vonden op hun werk, hoe hebben jullie jezelf uitgedaagd?
Kan je geen extra (team)taken op je nemen? Of een cursus/training/opleiding er bij gaan doen? Of aanvragen of je bij andere afdelingen kunt uithelpen? Nu met Corona zou dat toch geen probleem moeten zijn lijkt me.
Extra teamtaken doe ik heel veel. Ik ga vrijdag nog eens met mijn leidinggevende kijken of ik misschien bij een werkgroep kan ofzo. Ik heb echt "brain jogging" nodig. Een opleiding lijkt me inderdaad ideaal en heb ik al heel vaak over nagedacht. Ik durf niet echt. Ik zou het zowiezo in een voor mij tweede of derde taal moeten doen omdat ik niet in Nederland woon. Maar misschien moet ik het maar gewoon gaan doen en heb ik even een schop onder mijn hol nodig. Op afdelingen helpen is lastig omdat er opzich altijd een acute patient tussen kan worden geschoven of er een onverwachte situatie kan optreden en ik dan wel op de afdeling aanwezig moet zijn.
En een opleiding in de Nederlandse taal? Nu is toch super veel online. Maar al zou het wel in een tweede taal zijn. Zo te lezen zou je die uitdaging goed aankunnen.
Misschien kun je je nog ergens in specialiseren? Zelf miste ik ook de uitdaging na 9 jaar onderwijs. Iedereen roept dat t hard werken is ej dat is ook wel zo maar qua niveau mocht het van mij wel wat uitdagender. Heb eerst naar HBO masters gekeken die aansloten bij het werk maar in het basisonderwijs kun je weinig groeien qua functie. Dus gestart met WO opleiding en inmiddels bijna klaar. Ik doe het in de avond uren. Nu vanuit huis vanwege corona. Er is steeds meer op afstand te volgen, laat je goed informeren. Stages moeten wel in de praktijk uitgevoerd natuurlijk.
Ben je verpleegkundige? Wellicht 1 dag ruilen van werkplek richting een afdeling voor vast? Werken als docent?
En voor vast, bijv. 1 dag in de week op een andere afdeling staan -waarbij je die dag dus niet oproepbaar bent op je huidige afdeling-, is ook geen optie icm. je privéleven?
Zelf had ik dat ook, 4 jaar op een poli gewerkt en de daadwerkelijke tijd die ik écht aan het werk was was net zoiets, soms minder... Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om weer terug de kliniek in te gaan (verpleegkundige), ik werk via de flexpool dus werk nagenoeg alleen maar dagdiensten. (Kan ik aangeven, werk nu redelijk vast op één afdeling en word daar ook mee geroosterd, alleen geen vaste dagen)
Ja ik vind mijn werk momenteel saai. Had al gezocht naar een andere baan maar toch teruggetrokken. Want voor de rest is het prima werk, leuke collega's over het algemeen en vooral goed te combineren met een gezin. Daarnaast gaat mijn man carrière maken en kan ik naast mijn baan veel thuis zijn. Dus ik.accepteer het voor nu even. Mijn tijd komt wel weer als ik mijn baan echt niet leuk vind dan was ik wel weg. Vind het gewoon wat saai. Ook door covid,( weinig nieuwe cliënten) dus ga er ook van uit dat het weer beter word.
En je kan niet op een andere afdeling terecht? Ik werk in de wijkverpleging maar herken het niet echt. Tenminste niet het werkgedeelte. Wij hebben het nu, ondanks corona erg druk en krijgen een paar x per week nog nieuwe aanvragen voor zorg. Het enigste waar ik af en toe uitdaging in mis is in m'n werkzaamheden. Ik heb add/ass en behoefte aan routine. Houd bij mij in: zoveel mogelijk dezelfde/bekende clienten en routes. Soms wel saai omdat het soms ook een sleur wordt. maar ja, van nieuwe dingen raak ik vaak weer van slag/overprikkeld
Ja ik ben verpleegkundige. 1 dag ruilen doen ze hier echt niet. Ik kan alleen echt wisselen. Werken als docent, zou met een extra opleiding wel kunnen.
Alles kan. Ik wil alleen geen domme beslissingen nemen. Zoals ik al zei, privé zou dat echt een uitdaging worden. Maar dir ga ik op lange termijn ook niet volhouden. Ik ben vandaag komen werken voor 2 patiënten (een half uurtje per patient). Ik word er echt chagrijnig en verdrietig van. Ga zo maar eens met mijn leidinggevende praten. Ik heb toch tijd zat.
Ik merk dat ik dat nu al ruim 1 a 2 jaar probeer. Er komt wel weer wat nieuws, het is het beste zo. Maar het doet intussen echt wat met mijn humeur! Dit ga ik echt geen jaren meer volhouden. Vandaar dat ik jullie vraag. Jullie komen nu al met fijne creatieve oplossingen die ik zelf nog niet had bedacht. Alle verdere tips zijn welkom.
Eerlijk gezegd vind ik het verbazingwekkend dat er aan de ene kant wordt geroepen, we komen momenteel handen tekort aan de bedden en aan de andere kant lees ik hier meerdere reacties van te weinig werkzaamheden, verveling etc. Dan heeft een ziekenhuis kennelijk toch zaken niet helemaal goed op orde in crisistijd. Dit valt de verpleegkundigen overigens zelf niet te verwijten, want niets ergers dan verveling op het werk, dagen duren dan wel heel erg lang. Maar ik snap niet dat het bestuur en management dan niet om de tafel gaan zitten en kijken of poli's of afdelingen eventueel samen kunnen worden gevoegd of personeel onderling kan worden uitgeleend. Ik heb niet de oplossing voor dit probleem en ik zeg ook niet dat het makkelijk zal zijn voor het ziekenhuis om het op te lossen, maar er is een crisis gaande en een deel van het zorgpersoneel verveelt zich Persoonlijk zou ik een brief hierover naar het bestuur sturen. Kijken wat ze ermee doen. Misschien zijn ze zich niet bewust van personeel dat zich verveelt en ongewenst duimen zit te draaien.
Ik snap je reactie, ik wil nog wel even zeggen dat ik niet in Nederland/ België werk. Dus dit zegt niets over de hardwerkende collega's hier op de site (en op alle Corona en andere afdelingen). Ik heb er lang over nagedacht of ik dit wel kon plaatsen ivm de huidige situatie. Ik heb vanochtend met mijn leidinggevende gepraat en ze heeft nog een groot project liggen wat ik nu mag doen. Daar ben ik wel even mee bezig. Daarnaast wil ze heel graag dat ik blijf dus ook als ik een opleiding of cursus wil gaan doen wil ze alles doen om mij te ondersteunen.