Hier ook onverwacht zwanger we wilden eigenlijk beide niet weer opnieuw beginnen onze jongste zijn 8 jaar .. Maar toch vet overtijd en een dikke positieve test.. Mijn mans reactie was in eerste instantie ...nee he😰 En na even stilte toch dat we maar eens na moest denken over een abortus....aangezien ik in mijn vorige relatie vlak na mijn dochter zwanger raakte en mijn ex ervandoor ging en ik doordat ik totaal met niks achter bleef ja met mijn dochtern van toen 6 maanden...heb ik toen al een abortus gehad.....toen al geroepen dat doe ik nooit meer hoewel dat kindje echt niet had kunnen onderhouden voelde het als een bevalling zonder resultaat ...maar een abortus ging het hem niet worden ... Hij heeft nooit iets aan conceptie willen doen bij hemzelf geen condoom of een knoop...dus dat was mijn taak Mirena de pil de prikpil enz al die hormoonshit daar draaide is van door dan op de natuurlijke manier proberen niet zwanger te worden geen seks in de vruchtbare dagen...dat ging lang goed ...tot nu dus .. Uit eindelijk heeft hij zich erbij neergelegd na een hoop geruzie dat wel want hij wilde er niks mee te maken hebben rn zou het niet erkennen...sarcastisch al ik ben vraag ik dan joh hoe zie je dat voor je ...als zon hummeltje jou als enige geen papa mag noemen dan negeer je dat gewoon toch...kan die niet dus ...kortom we gaan er voor maar heb een hele lange week gehad met een hoop zorgen voor de toekomst
Hier ook destijds meegemaakt. Ik raakte onverwacht zwanger van de jongste en mijn man was allerminst amused om het maar even zachtjes uit te drukken. De oudste 2 kinderen waren 6 en 8 jaar en het begon net weer wat makkelijker te worden en nu moest er weer een baby bij komen.Hij heeft ook echt aangedrongen op een abortus en hij zei dat ik maar een abortus pil oid moest regelen. Mijn man is normaal helemaal niet zo'n harde maar hij wilde het gewoon echt niet. Hij heeft me echt zeker 2 weken onder druk gezet maar hij merkte toen wel dat het toch geen zin hand want ik ging natuurlijk nooit een abortus laten doen. Ik zou daar mijn hele verdere leven spijt van krijgen en ik zou het mijn man nooit vergeven. Op een gegeven moment vroeg hij wat ik nu ging doen en ik was eerlijk en ik zei dat ik de zwangerschap niet ging afbreken en als hem dat niet zinde dan moest die maar ophoepelen want als ik nu de zwangerschap zou laten afbreken dan zou ons huwelijk dat nooit overleven en zouden we alsnog uit elkaar gaan en dan maar liever ik alleen samen met de baby en onze andere kinderen een nieuwe start maken dan dat ik met een zeurende vent moest blijven zitten. Ik had een eigen inkomen, voldoende eigen spaargeld en zou met gemak meer uren kunnen werken en woonruimte zou ook wel goed komen. Toen begon het wat meer te landen en heeft hij het geaccepteerd en vond het stiekem best een beetje leuk en zou me steunen en achter me staan in mijn beslissing. Nu zijn we zowat 3,5 jaar verder en wat zijn we gelukkig met ons kleine meisje wat er bij is gekomen en we zouden ons geen leven meer zonder haar kunnen voorstellen en we zijn er ook heilig van overtuigd dat het zo heeft moeten zijn. Ik hoop echt dat jij en je man eruit zullen komen en dat wanneer hij aan het idee is gewend hij het toch ook leuk gaat vinden. Sterkte,ik vond het echt een afschuwelijk periode maar ik heb echt nooit getwijfeld en dat maakte het ook makkelijker en als mijn man zich er niet had kunnen berusten dan was ik bij mijn standpunt gebleven en had ik de zorg zelf op me genomen zonder hem erbij want daar was ik wel overheen gekomen maar nooit over een gedwongen abortus.
Ik vind het echt heftig hoe sommige mannen reageren en er zelfs zijn die tot een abortus proberen te dwingen Mijn man (destijds vriend) en ik waren 21 en 23 toen ik dwars door de ac heen zwanger raakte. Ik was helemaal in paniek, maar mijn man was degene die het in een klap goed maakte door te zeggen dat we altijd al kinderen wilden samen en dat het nu alleen een paar jaar eerder zou zijn. Ook wilde hij altijd maar twee kinderen en geeft hij toe voor een derde, omdat het mij gelukkig zou maken. En hij zal het kind nooit kwalijk nemen dat het er is, hij zal van elk kind evenveel houden en geen moment spijt hebben. Elke relatie is geven en nemen, maar bij een ongeplande zwangerschap je vrouw zo voor het blok zetten, dreigen met weg gaan als je geen abortus laat doen? Ik geloof niet dat zo'n relatie nog te redden is. Iets roepen in paniek, oke, maar er zo lang over doorgaan en dreigen het gezin in de steek laten? Ik ga mijn man straks maar een extra dikke knuffel geven. Niet alleen omdat hij al de hele dag met de kids op pad is zodat ik even een dagje alleen heb om mijn ding te doen. Maar ook omdat hij zo te zien echt de liefste man is die ik had kunnen treffen. Dat gun ik elke vrouw. Sterkte ts, ik hoop echt dat hij bijdraait!
Ik schrik er echt van dat er door met name mannen zo gemakkelijk gesproken wordt over abortus. Alsof je het hebt over een niet-besteld artikel die je weer wilt terugbrengen.... omdat het ff niet uitkomt. Maar het gaat over een mensje! Alles zit al in het nog vormeloos begin. De kleur ogen en haren, de vorm van het neusje, wat voor karaktertrekjes; alles is al bepaald. Super om te lezen dat het voor TS ook geen optie is, maar hoop vooral dat ook haar man echt dit wondertje kan accepteren. Lijkt me heel pittig ts! Hopelijk is het zoals je zegt; dat hij veel uitkraamt maar er weinig van meent. Heel veel sterkte!
Ik vraag me af hoe het dan over een paar jaar is als het kindje toh is gekomen bij de relaties waar de man in eerste instantie over abortus spreekt. Is dat dan ook verwijtend als je een keer als moeder zeurt over drukte ofzo? K kan me er niks bij voor stellen dat mijn man zoiets zal roepen. Ook als het kindje niet helemaal gezond is zal hij daar niet over nadenken. Suc6 topicstarter met je keuze. Ik hoop dat alles goed komt
Hier ook geheel onverwachts zwanger van nummer 5. Eigelijk waren we voor ons gevoel wel klaar met 4 gezonde kids. Tot ineens mijn menstruatie weg bleef en mijn man zelf zei zou je niet eens testen. En jahoor de 2e streep kwam elke dag iets donkerder. Beide gelukkig geen moment getwijfeld. En dit 5e kindje als het mag blijven zitten in mijn buik. Heeft nu al een plekje in ons hart gekregen ook bij de oudste kids. Succes
Ik schrik er ook van dat sommige mannen zo makkelijk over abortus denken! Wat een horken! Ze hebben toch zelf hun vrouw/vriendin zwanger gemaakt!? Als een man zeker weten geen kinderen meer wil, kan hij ook zelf voor een sterilisatie kiezen, dan zit ie zeker veilig. Ts, hoe is het nu?