Ik maak een onderscheid tussen zwanger zijn en in verwachting zijn. Ik vind zwanger zijn echt niet leuk, misschien is mijn grens wel laag, maar ik vind het echt zwaar om zwanger te zijn. En in verwachting zijn vind ik helemaal geweldig, dat er een klein mensje in mijn buik mag groeien. Kan niet wachten totdat ik deze uk mag voelen.
Ik met mijn te snelle typstijl.. dit moest zijn "zei" @ Snoopy, ik heb inderdaad ook veel klachten... als ik er over nadenk. Noem het alleen gaan klachten.... wel raar want ik zit erg dicht tegen BI aan, en tis flink, flink pijnlijk. Maar goed.... ik bedoelde zei.
Vind er geen bal aan, dat hele zwanger zijn niet Ja, om een mensje in je buik te hebben groeien, zo bijzonder! Achter babyspulletjes aan, fantaseren over hoe het straks zal zijn, gewoon het idee dat we straks een klein mensje in ons leven erbij hebben, fantastisch! Maar het zwanger zijn met alle bijkomende klachten, kwalen en onzekerheid... Nope, word er niet gelukkig van. Maar dan denk ik weer aan een vriendinnetje die net een miskraam heeft gehad en een ander stel die geen kinderen kunnen krijgen.. Dat relativeert even gigantisch dan! Ik vind het dan ook heel dubbel. Maar 1 ding weet ik wel, ik zal blij zijn als ik straks een gezond kindje in m'n armen heb.
Heel veel dingen relativeren inderdaad, ik was niet zo 1-2-3 zwanger, ben erg dankbaar dat ik nu wel zwanger ben en alles tot nu toe goed gaat. In mijn familie is bij iemand het eerste kindje in haar buik overleden bij bijna 38 weken zwangerschap. Als je dat van dichtbij meegemaakt hebt, dan maakt weinig meer uit verder, als het kindje maar leeft straks. Die onzekerheid vind ik nog het vervelendste van alles eigenlijk, al gaat het nu best goed. Maar met hierboven in mijn achterhoofd zal de angst rond de 38 weken toch wel gaan toeslaan denk ik, hopelijk beval ik voor die tijd En relativeren lukt me gelukkig ook best goed, je moet wel heel veel pech hebben wil het zo vervelend aflopen.
Die pijn in mn onderrug heb ik ook, maar ik ben het nog niet zat. Daarvoor is m'n zwangerschap nog te pril. Denk dat ik over een week of 10 wel anders piep
ja de 1 of de ander kwaaltjes en pijnklachten is toch anders!is makkelijk gezegd van een ander! als je al 6 weken lang ! nog geen 4 uur per nacht slaap van de pijn piep je wel anders en dat van dat zwanger zijn en in verwachting vindt ik mooi gezegd! zwanger zijn nee niet zoals ik verwacht had! en in verwachting van een kleine meid echt een wondertje
Ik heb op deze zwangerschap notabene 19 jaar moeten wachten, dus ik was helemaal in de wolken (ben ik meestal nog) maar sinds een week of wat heb ik van die akelige boze buien, dat is niet leuk meer. Ik schaam me er rot voor, want lichamelijk gaat het eigenlijk heel goed, vooral als je m'n leeftijd en diabetes in ogenschouw neemt. Lichamelijk voel ik me dus nog steeds wel goed, maar als je 24 uur achter elkaar ontzettend boos bent, soms om een kleinigheidje of om niks, is dat ook geen pretje.
Voor mij voelt het ook allemaal heel dubbel. Ik ben erg blij dat ik in verwachting ben, omdat we anders waarschijnlijk geen 2e meer zouden krijgen. Toen ik net zwanger was, bleek dat mijn man en ik allebei drager zijn van cf en daardoor 25% kans hebben op een kindje met die ziekte. We hebben al een gezonde dochter van 11 mnd en durfden dus niet te hopen op weer een gezond kindje. Gelukkig weten we door een vruchtwaterpunctie dat we een kindje zonder cf krijgen. Anderzijds heb ik sinds 5 weken veel last van BI. Ik slaap 's nachts slecht, heb veel moeite om mijn dochtertje te tillen en ook de zware huishoudelijke klusjes kan ik niet meer uitvoeren. Heb gelukkig wel therapie, maar tot op heden zonder écht resultaat. Elke dag jank ik van de pijn en de frustratie dat ik zo beperkt ben in mijn doen en laten. Tegelijkertijd denk ik dan weer dat ik juist blij moet zijn en ervan moet genieten, maar geloof me, als je lichaam zoveel pijn doet, dan is dat niet altijd even gemakkelijk.
niemand verteld je van te voren dat je aan alle kanten gaat lekken (afscheiding, urine) en dat je opvliegers gaat krijgen, dat je gaat boeren en scheten en dat je op het eind niet eens meer je eigen schoenen aan kunt doen. Dus zwanger zijn heeft zeker ook nadelen haaha
Dat lijkt me dus wel erg lastig, als je al een kind hebt die je moet tillen enzo. Ik ben ook erg blij dat ik nu mijn rust kan nemen als ik wil, ben ook erg benieuwd hoe dat een volgende zwangerschap dan zal gaan, al zal ik hoe dan ook ook dan erg blij zijn weer zwanger te zijn. Maar als het dan net zo gaat met zwanger worden als van deze baby, dan is deze oud genoeg en hoef ik die niet meer te tillen... Over dat lekken en boeren enzo, daar heb je toch niet serieus last van? Dat vind ik echt helemaal zoiets van, het hoort erbij. De enige die er misschien echt last van heeft, is mijn vriend
pff, wat een hoop reacties zeg. "gelukkig" ben ikniet de enige die het zwanger zijn niet zo geweldig vindt. ik weet donders goed dat ik heel blij mag zijn dat ik zwanger kan worden, ik ken genoeg mensen waarbij het niet 1-2-3 lukt. dus wat dat betrefd, mag ik niet klagen. stel nou dat ik het van te voren wist, dat ik last zou krijgen van al deze ongemakken, dan had ik het nog gedaan zo. je krijgt er idd wel wat voor terug. maar we moesten het gewoon eens even bij onze mannen neer kunnen leggen en idd, ik moet niet te lang en te vaak negatief gaan denken, want ik moet nog zo lang. maar het gaat nu gewoon even niet anders.
hier nog iemand die geen roze wolk heeft. ik ben heel blij dat ik zwanger bén, maar zwanger zíjn vind ik vreselijk! ik ben in het begin alleen maar ziek geweest en toen dat weg trok kwamen de eerste pijnen opzetten. inmiddels heb ik BI, rugklachten, ischias en speelt mijn knieblessure weer op omdat ik 32 kilo ben aangekomen. mijn buik voelt als een brandwond en de kleine ligt zo dat ik amper kan zitten. ik kan niet meer bukken en een was ophangen doe ik in meerdere keren en dat is het enige dat ik op een hele dag kan, daarna ben ik af. ik ben dan ook al 2 weken volledig depressief en jank veel. gelukkig doet mijn kleine vent het perfect! het lijkt wel dat hij het steeds beter doet, waar mijn lijf het steeds slechter doet. daar hou ik me maar aan vast en ik tel heel trouw af nog éééééven........ en dan zien we waar we het voor doen, kan niet wachten!