Heb met 32 weken weeenremmers gehad omdat ik vroegtijdige weeën had.ben nu 38 weken en heb nu nergens last meer van.geen harde buiken enzo.Nu heb ik het gevoel dat de baby er helemaal niet vrijwillig meer uit wil in ik straks ingeleidt moet wordenWat zijn de ervaringen van vrouwen die hetzelfde hebben of hebben meegemaakt?
Ja hier ook! Deze kleine man wil volgens mij ook helemaal niet naar buiten, hij moet er ook voor 40 weken zijn of op 40 weken ivm dat ze hem groot schatten en ik hem er wel uit moet kunnen krijgen dus is hij er niet voor dan inleiden op 40 weken. Dusja ik denk ook dat het inleiden gaat worden hier
M'n zoontje wou er voor 24 weken uit, met 24 weken en 27 weken. Ook nog een keer met volgensmij 30 weken (weer niet meer precies) nierstenen. Hierdoor ook weer weeën. Uiteindelijk na 35 weken weer terug naar de vk. Omdat alles goed was. Hij is met 39.1 geboren, en geloof me ik dacht dat hij met 42 weken er nog niet uit wou. Komt goed.
ik had me ook ingesteld op het feit dat ik met 42 weken ging bevallen maar uiteindelijk ben ik met 39 weken (+3dg) bevallen..
Hier dat gevoel ook altijd gehad, en t blijkt uit te komen, ben vandaag 41 weken en 2 dagen maar heb nog geen hoop dat t uit zichzelf gaat beginnen.. dus woensdag uiterlijk inleiden..
Ik heb heel de tijd het gevoel gehad dat ik tot 42 weken zou gaan en toen de uitgerekende datum kwam (4 maart) was ik er helemaal van overtuigd dat het nog wel een tijdje kon duren. Heb zover ik weet nooit een harde buik gehad of wat dan ook. Op 6 maart zijn we de stad nog in geweest, 's avonds nog even naar de supermarkt en kreeg toen beetje last van m'n rug en 7 maart om 03.25 uur is uiteindelijk ons zoontje geboren. Totaal onverwacht eigenlijk en allemaal heel snel gegaan. Dus mijn gevoel zat er totaal naast..
dat is een normaal gevoel hoor. Ik zat met 38 weken op een verjaardag bij het zoontje van mn beste vriendin. Ik vertelde dat ik er van overtuigd was dat ik de 42 weken zou halen. Een andere vriendin waarvan het zoontje 3 weken later jarig was zei ik nog: ik kom nog zwanger op m's verjaardag. Zij zei: nee hoor, jij bevalt zo en ik dacht: jij bent gek! Uiteindelijk ben ik met 38+2 bevallen. Dus 2 dagen na de verjaardag en ben met mn fonkelnieuwe beebje bij de volgende jarige job geweest
ik heb ook niets gemerkt, tot de weeën begonnen. Mijn moeder en zus bevielen telkens pas 1,5 tot 2 weken overtijd, dus ik dacht dat ook. Maar niet dus, met 39,4 was hij er op eens...
Hier hetzelfde gevoel gehad. Toen ik bij Eva overtijd liep had ik zoiets van, die komt er niet meer uit . En toen opeens braken 's ochtends vroeg met 41 weken m'n vliezen en was ze er begin van de avond. Met Lisa een beetje hetzelfde, ik was nog maar 4 dagen overtijd, dus ik dacht nog wel een paar dagen te hebben. Maar toen kreeg ik 's nachts opeens weeen. Pas in de ochtend had ik door dat het toch echt wel begonnen was en een paar uur later was Lisa er!
Ik had bij de eerste ook het gevoel dat ze er tot de puberteit in zou blijven zitten als de artsen niets zouden doen. En dat gevoel bleek terecht. Ik ben met 41 weken ingeleid ivm weinig vruchtwater en het bleek de hoogste tijd dat meisje geboren werd: ze was helemaal 'droog' en schilferig. Ook de bevalling verliep moeizaam: meisje wou echt niet komen. Ik denk zelf dat ik dit echt wel aangevoeld heb. Was er gewoon echt van overtuigd dat ze niet zou komen, hoewel iedereen ook zei "komt wel goed, het begint onverwacht". Nou, mooi niet dus... (en stiekum dacht ik toen: zie je nou wel).
Hier net zo met onze 1e, alhoewel hij uiteindelijk met 41+3 toch nog na strippen zelf zijn entree maakte. Van onze 2e heb ik het zelfde voorgevoel, maar wel afgesproken dat ik 20 mei zal worden ingeleid als het dan nog niet spontaan begonnen is!
Ik heb nooit weeënremmers gehad, dus daar kan ik niets over zeggen. Maar bij de eerste heb ik nooit 'voortekenen' gehad. Bij 40+5 begonnen de weeën en 20 uur later was hij er 'ineens'.