Goedemorgen! Onze dochter is bijna 6 maanden en is - met wat lastige weken tussendoor- een goede slaper geweest. Ik kon haar de laatste maanden op bed leggen en weglopen en dan ging ze zonder al te veel protest een paar uurtjes slapen. Sinds een dag of 2 krijg ik haar haar bedje niet meer in. Zodra ik haar in bed leg, begint ze te gillen. Ze blijft dit volhouden. Ik ga er telkens naartoe om haar te troosten, maar ze gaat ook dan niet slapen. Ik heb haar nu al 2 dagen in de Tula waar ze amper slaapt door de herrie die mijn zoontjes maken. Aan het eind van de dag is ze dus behoorlijk overprikkeld. Doordeweeks moet ze gewoon twee dagen naar de opvang, dus haar blijven dragen is de oplossing niet. Is dit een fase? Hoe gingen jullie hiermee om? De laatste paar keer huilde ze ook bij het afscheid op het kdv.. misschien verlatingsangst? Ik las dat die fase behoorlijk lang kan duren.. Kortom: help!
Klinkt als verlatingsangst inderdaad. Mijn zoontje is nu ook 6 maanden en soms lijk ik ook zoiets te merken. Als hij zo' n dag heeft leg ik hem gewoon op bed en ha elke 5 minuten bij hem kijken. Nu is die van mij heel makkelijk. Die is altijd zo vertrokken. Mijn tante heeft dat ook gehad met mijn neefje. Zij heeft toen 2 nachten lang naast zijn bed gezeten. Steeds een stukje verder en toen was het over. Hoop voor je dat het snel over is.
Ik herken het een klein beetje. Dat stukje verlatingsangst. Ik merk dat ze zichzelf momenteel erg aan mij hecht. Als ik thuis kom van mijn werk, en ze zit rustig bij mijn man op schoot. Dan is het huilen zodra ze mij ziet. Aandacht huilen. Verder gaat het inslapen hier ook met periodes beter of net iets minder goed. Denk wel dat dit een leeftijd is waarop ze dingen echt gaan "herkennen" en uitproberen. Als ik een paar keer bij haar ben geweest en ze blijft huilen in bed, dan heeft ze maar even pech. Laat ik haar huilen, en wordt ze vanzelf stil. De ene keer sneller dan de andere keer.