Geen idee of het de hormonen zijn of gewenning. Maar ik heb 4 jaar een relatie en we gingen (bijna als we beide thuis zijn natuurlijk) eigenlijk elke avond tegelijk naar bed toe om te slapen. Sinds kort gaat mijn vriend heel laat naar bed, lees: 2/3 uur. onze baby wordt sowieso rond 5/6 wakker en ik ga het liefst al om 22/23 uur naar bed. Mn probleem is, hoe graag ik ook wil, ik kom niet in slaap als ik zonder hem in bed lig. Ik weet dat hij gewoon beneden zit. Maar het lukt me niet.. Óf ik slaap heel licht en wordt echt na 30 min weer wakker en kijk op mn tel Hoelaat het is, en ben ik weer in mezelf geïrriteerd dat hij nogsteeds niet boven is omdat IK dan niet kan slapen. Mensen, ik begrijp het gewoon niet? Wat is mijn probleem? Gewenning? Hormonen? Pfff iemand die zich herkent en tips heeft? Deze vrouw wil optijd naar bed… en mijn vriend mag uiteraard helemaal zelf bepalen Hoelaat hij gaat, dat is zeker NIET iets waar ik een probleem van maak!!!! Het probleem ligt bij mij..
Herkenbaar. Heb ik ook. Zodra zijn ademhaling rustig is en hij slaapt kan ik ook slapen. Heb wel eens gedacht dat ik voor mezelf zo’n hartslagknuffel moet aanschaffen. Al moet ik zeggen dat het de laatste maanden beter gaat. Maar dan nog liggen we wel samen al in bed.
Is idd gewoon iets waar je aan moet wennen denk ik. Mijne is toevallig net naar werk. Heerlijk bed voor mezelf
Oke, misschien moet ik het vaker proberen. Als ik in bed lig alleen vind ik het ook heerlijk voor mezelf! Maar zodra ik wil gaan slapen lukt het me niet.. pas als hij er is kan ik weer diep in slaap komen. En dan val ik ook direct als een blok in slaap
Ik heb het juist andersom. Ik ga altijd eerder als mijn man en val dan snel/ditect in slaap. Lekker rustig is dat Als we toch eens tegelijk gaan dan kom ik moeilijk in slaap, teveel geluidjes die ik niet gewend ben Ik ben geen avondmens dus redelijk op tijd en mijn man wel die gaat rond 12 uur. Dit is altijd al zo geweest. Ik denk gewoon gewenning
Hier ook, als hij eens eerder gaat slapen, word ik gek van zijn ademhaling Hij heeft soms een lichte snurk, vreselijk. Als ik eenmaal slaap, word ik er niet wakker van. Maar ik ben wel meer dan eens bij mijn jongste op de kamer gaan liggen omdat ik gewoon niet in slaap kon vallen naast mijn man.
Ik heb het niet met in slaap vallen, maar als hij echt nachten weg is slaap ik wel slecht. Steeds wakker. geen idee, toch gewenning denk ik?
Ik val juist veel beter in slaap als hij er niet naast ligt . Ook gewenning hoor, sinds onze kinderen ouder zijn en later naar bed gaan, gaat hij ook later. Ik daarintegen stort veel eerder in en wil dan gaan slapen. Dus echt zo gegroeid dat we structureel ongelijk naar bed gaan. En nu ben ik er zo aan gewend dat als we wel tegelijk gaan ik anders in slaap val.
Oh hier kan ik me echt niks bij voorstellen Ik slaap als een blok, en waarschijnlijk beter zonder partner en alle luidruchtige ademhalingsgeluiden en gesnurk. Dus geen tips, behalve gewoon flink vaak oefenen
Erg lastig voor jou! Ik denk dat je er inderdaad aan moet wennen! Is het z'n geur of hartslag? Anders desnoods met een shirt van hem slapen ofzo? Geef het de tijd, het komt echt goed. Ik zelf slaap juist beter als hij nachtdienst heeft en niet naast me ligt , vind dat echt heerlijk
Ik heb het met fases wel eens. Dan mag hij lekker naast me komen liggen tot ik slaap. Misschien dat een magnesium(voeten)bad helpt voor extra ontspanning en eventueel even samen op de bank knuffelen oid.
Haha ik ook hoor. Met of zonder hem: ik slaap! Ik ben zelfs zo'n loedermoeder die gewoon in slaap valt als haar kinderen nog niet eens thuis zijn en dan vaak niet eens merkt dat ze thuiskomen
Oh dat heb ik ook inmiddels Als ze echt gaan stappen mogen ze me wel even wakker maken als ze thuis zijn. Maar ik slaap daar eigenlijk ook doorheen…
Ja wij hebben ook de regel: even melden dat je thuis bent. Dat doen ze netjes hoor en we antwoorden dan ook nog. Maar de volgende ochtend weten we niks ervan
Ik slaap ook echt lekkerder samen. Geldt ook voor slapen met de kinderen trouwens. Ik slaap rustiger en dieper met man of kinderen erbij. Op familievakantie lagen we met zn vieren op een kamer, en stiekem geniet ik daar enorm van, al die nabijheid. Of zo'n kind wat er s ochtends nog even bij kruipt, ondanks hoe groot ze nu zijn (11 en 9). Ik hou ervan.