Hallo allemaal Ik heb hier maandag mijn eerste berichtje neer gezet, dit bracht met zich mee dat er veel pijn weer vrij kwam en dat is op zich geen probleem omdat ik dacht toch de hele week vrij te zijn. Maar vandaag hadden we vergadering en dat was ik even vergeten. Nu kom ik binnen lopen zit een collega met een andere collega te kletsen en haalt wat ik dacht een foto te voorschijn. Ik helemaal niet opletten loop langs ze heen en ze draait zich naar mij toe en zegt vol trots kijk dit is mijn kleine petekindje en ze laat me een echo zien. Ze zegt er nog bij dat het kindje in maart geboren zal worden. Ik wist niet wat mij overkwam. Wat een ontzettende klap. Ik ben maar weggelopen, heb de vergadering als zombie meegemaakt ben maar bewust gaan notuleren. In de auto naar huis kwam alles los. Ik dacht dat ik op mijn werk wel een masker op kon zetten en even doorbijten maar denk mede door mijn berichtje hier dat het weer helemaal vrij is gekomen. Vind het wel moeilijk om er mee om te gaan. Sorry voor mijn gezeur. Groetjes Liz
Wat moet je je vreselijk gevoeld hebben! Maar wisten ze t dan niet? Enneh, zeuren doe je echt niet hoor.
hoi Patroeschka nee mijn collega's weten niet dat ik een miskraam heb gehad. Ik weet het dom, maar te moeilijk om uit te spreken.
Nee, vind het niet dom hoor! Ieder zn keuze hierin en ook is iedereen hier in anders. De 1 vertelt t wel de ander niet. De 1 heeft er ook meer moeite mee als n ander. Ik hoop wel dat je het er wel met anderen over hebt (afgezien van hier). Dan kun je ff je hart luchten bij een naaste dierbare.
Heel veel sterkte ermee in ieder geval, en bedenk wel dat NIKS dom is. Je kunt hier ff lekker je hart luchten en niemand veroordeelt je voor de rest. Succes!
Lieve liz, je hoeft je echt niet te verontschuldigen hoor dat je hier je hart lucht, daar zijn we hier allemaal voor bij elkaar! Het is toch heerlijk om je verdriet, boosheid, en ellende van je af te schrijven, GEWOON DOEN! Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een heel moeilijk moment was, ook omdat het zo volledig onverwacht was, daarom is het soms wat "makkelijker" nou ja noem het maar makkelijk dat er een aantal mensen op je werk zijn die het weten, maar aan de andere kant, had ik vorige week ineens een collega die uit het niets vroeg of ik nog aan kinderen wilde beginnen, ik ben ja al 34! Gelukkig zat mijn collega naast me die het wel wist van mijn MK en daar had ik op dat moment veel steun aan en kon het gesprek snel van mij afleiden! Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! en blijf van je af praten, dat lucht zooooo op! liefs jette
Meid, heel veel sterkte! Kreeg gisteren het blad, wij ouders + bericht van de blije doos! Heb meteen maar opgebeld en verteld dat ik die nu niet hoef. De telefoniste was erg aardig en hoopte voor me dat ik me snel weer aan kon melden. Was blij dat ik op kon hangen want de tranen liepen over mijn wangen! Ik heb maandag hier ook even aan de bel getrokken voor een flinke dip, dankzij dit forum kan ik het van me afschrijven en lieve woordjes terugkrijgen, daar knapt een mens van op. Blijf in het miskraam forum hangen omdat het hier allemaal zo goed begrepen wordt. Kop op en dikke knuffel van mij Minka
Hey Liz, wat moet dat moeilijk voor jou geweest zijn om zo maar geconfronteerd te worden met een echo van dezelfde maand als waarin jouw baby zou zijn geboren, zeker omdat je al even wat mindere dagen achter de rug hebt. En dat jouw gevoelens nu vrij komen, dat is alleen maar logisch. Je hebt je volgens mij heel lang groot moeten houden, en het moet er gewoon een keertje uit: dat houdt in dat je je miskraam aan het verwerken bent, en is alleen maar goed. Enne......je zeurt absoluut niet. Wij herkennen jouw gevoel, en hebben het er zelf ook moeilijk mee. Hier ben je echt aan het goede adres, dus blijf het van je afschrijven, want dat helpt, zo weet ik uit eigen ervaring. Ik was trouwens net als jij in maart uitgeteld: op 31 maart om precies te zijn. En wanneer jij? Liefs, Marla En Minka, jij ook nogmaals veel sterkte
Hallo allemaal dankjewel allemaal voor de lieve reacties! Doet me heel goed Om jou te beantwoorden Marla ik was op 22 maart uitgerekend. Wel eng dat het zo dichtbij komt al het is al over een paar weken. Kusjes Liz.
Hoi lieve Liz, ik weet uit ervaring maar al te goed dat andermans blijdschap om hun zwangerschap (of in dit geval om het aanstaande petekindje van je collega) dwars door je ziel snijden als je zelf een miskraam hebt gehad. En ook al is de lichamelijke ellende voorbij, het verdriet blijft en moet langzaam slijten. Gun jezelf ook tijd en ruimte voor die emoties! Uiteindelijk kom je wel sterker uit deze periode, maar echt helemaal slijten doet het verdriet nooit. Want ook al ben ik nu bijna 38 weken zwanger en blij en trots dat het deze keer zo goed gaat, af en toe voel ik toch weer even de pijn van de andere drie kindjes die er niet mochten zijn. Lieverd, ik hoop dat je je snel weer beter voelt. En als je behoefte hebt om tegen ons aan te praten, doe dat dan vooral. Wij vinden het echt geen gezeur hoor. En hopelijk brengt 2007, als je er weer aan toe bent, voor jou alsnog een Blijde Boodschap! Dikke knuffel, Wendy
Ik kreeg vorig jaar, vier weken voor de datum waarop ik uitgerekend zou zijn, een kaartje van de kraamzorg dat ze me niet te pakken konden krijgen en of ik met spoed contact met ze wilde opnemen voor een intakegesprek. Hadden ze mijn afmelding niet ontvangen via mijn zorgverzekeraar (had ik specifiek nog gevraagd "Moet ik me zelf afmelden bij de kraamzorg?". "Nee hoor mevrouw, dat doen wij allemaal voor u!" - niet dus ). Was heel pijnlijk om er weer mee geconfronteerd te worden toen Groetjes, Wendy