Hallo, Ik weet niet wat het is, maar ik kan maar niet genieten van mijn tweede zwangerschap. Ik zit nu zowat op 20 weken. Maar ik kan nu niet zeggen dat ik met een 'blij' gevoel rondloop. Ik voel het meer als een soort 'last', die zwangerschap. Ik wil gewoon eigenlijk ook niet dik worden. Kan iedereen wel zeggen 't hoort erbij, maar tijdens eerste zwangerschap ben ik zo'n 25 kilo aangekomen en dat moet er na de bevalling ook weer af. Daar heb ik veel werk voor moeten leveren; ik was een eind op weg en hoefde nog maar 4 kilo te gaan... En nu ben ik dus weer zwanger. Het kindje is superwelkom hoor, maar toch baal ik ervan dat ik weer dik ga worden en weer dat traject in ga van geen leuke kleren kunnen passen en straks weer af moeten vallen. Zucht... Ook weet ik niet of ik het straks wel red met 2 kleine kinderen. Ons zoontje is nu 20 maanden, en ik ben hem soms zooooooooooo zat!! Dat gejengel van hem soms de hele tijd. Och, hij heeft ook zoveel leuke en lieve momenten, maar laatste tijd zit ik gewoon niet lekker in mijn vel en kan dan maar weinig hebben. :x Hoe kan ik nou meer genieten van mijn tweede zwangerschap? Ik moet denk ik een soort van knop omdraaien in mijn hoofd, maar dat lukt mij maar niet. Zucht! Sorry voor mijn klaagzang, maar ik moet het even van me aftypen. Groetjes, Hanna
ik herken het gedeeltelijk, de eerste weken van mijn 2e zwangerschap was ik misselijk.. tja hoort erbij... met 12 weken was dat over, en met 16 weken begon het weer... en het is niet meer weggegaan tot na de bevalling, ik was ziek moe misselijk maagzuur mijn rug deed pijn...en daar kwam dan nog eens bij dat ik veel stress had vanwege mijn schoonmoeder en mijn schoonzus, ik kreeg last van cholestase en slapeloosheid en mijn zoontje... die was me veel te veel,en alles wat ik laat merken dat hij teveel was... deed hij er nog eens extra bij, hij voelde het wanneer ik een slechte dag had, en het leek wel of hij extra hard ging drammen. hij was 15 maand toen ik ruim 25 weken zwanger was, manlief en ik besloten hebben zoonlief naar het kdv te doen ( ik werk niet dus we moeten het zelf betalen) en dit was zoooo heerlijk. 1 dag in de week kon ik bijtanken, even niet bezig zijn met mijn zoontje. even iets voor mezelf doen, dat heeft echt geholpen. met 32 weken werd de cholestase zo erg... dat ik het echt helemaal gehad had, ik had geen zin meer in de zwangerschap. met 36 weken zou ik door de cholestase ook worden ingeleid gelukkig is ze een dag eerder uit zichzelf gekomen echte tips heb ik niet... behalve dan dat je tijd voor jezelf moet nemen, doe je zoontje naar de oppas of naar opa en oma, en ga even lekker shoppen voor jezelf, als je tijd v oor je zelf hebt gehad voel je je een compleet ander mens en dat voelt je zoontje ook,
Mja, ik probeer ook echt tijd voor mezelf te zoeken, maar 'k vind dat nogal lastig. Ik werk niet, dus ben hier de hele week ons zoontje om me heen hangen. Opa en oma (aan beide kanten) wonen op minstens anderhalf uur rijden van ons, dus even hun laten oppassen is ook niet echt een optie. Best lastig dan. Ik weet eigenlijk niet wat cholestase is, maar dat lijkt me ook niet niks. Eigenlijk mag ik dan ook niet klagen, denk ik dan maar weer. Ik ben nu bij de 2e zwangerschap juist helemaal niet misselijk geweest. Dat is natuurlijk ook een zegen! Nou ja, we zien het wel. Ik hoop dat ik een beetje positief kan blijven, want ik merk dat ik bijna overal het negatieve in zie. En dat is natuurlijk ook niet goed.
Denk je niet dat dat gewoon bij de (tweede) zwangerschap hoort? Al heb ik ook niet echt kunnen genieten van de eerste maar toen had je nog niks om handen, nu loopt er al een kleine rond die tijd en aandacht nodig heeft. En tuurlijk, dat aankomen pff en krijg je dat er straks nog wel vanaf, niet altijd leuk. Ik zit nu nog maar aan het begin, voel me futloos en moe, ik wil zo veel maar er komt niks uit me handen, ik zit en hang maar wat, het liefst slaap ik!Haha Ook ik kan voorlopig even niet werken, denk dat dat ook wel mee speelt, je bent toch de hele dag thuis, mama. Niet even eruit even weg o.i.d. Mijn buikje begint te groeien en de meeste weten nog niet dat ik zwanger ben, ook dat vind ik vervelend. En dan het weer ook nog eens, regen, regen en regen... Het is ook allemaal om depri van te worden hoor. Tsja, probeer het toch positief te zien, hoe moeilijk het ook is :S Het komt goed! Liefs, Savannah
komt me heel bekend voor hoor. en heb er ook een topic over gestart schijnt inderdaad een beetje bij de tweede zwangerschap te horen. hier begin ik nu iets meer te genieten. met de eerste zwangerschap ben je er gewoon heel anders mee bezig. je hebt geen kleintje om je heen lopen, je weet niet wat er komen gaat, je moet alle spulletjes nog kopen enz enz enz. ik denk dat het vanzelf komt. succes in ieder geval en hoop voor je dat je snel kunt gaan genieten
Ow.. niet gelezen.. Bij een eerste zwangerschap weet je idd. niet wat er komen gaat. Nu weet ik dat wel. Ik weet gewoon dat ik dik ga worden. Ik weet dat ik last van mijn gewrichten ga krijgen. Ik weet nu dat de laatste 10 weken zwaar zijn/worden. Ik weet nu dat het lastig is om alle kilo's weer kwijt te raken. Positieve aan het wel weten wat er komen gaat: ik weet nu ook dat ik géén borstvoeding wil geven en ik weet nu ook dat als ik weer een knip krijg bij de bevalling ik de boel van onderen goed ga KOELEN, om een bloeduitstorting te voorkomen.
hier indd ook heel herkenbaar geweest in het begin.. pas sinds een week of 18 a 20 begon ik iets te genieten en nu geniet ik echt vollop van het kleine meisje dat in me groeit. een 2e zwangerschap doe je er vaak gewoon bij in plaats van er echt mee bezig te zijn zoals bij de eerste. je weet aardig wat je te wachten staat en het is allemaal niet meer zo spannend . in het begin was ik ook echt dood op en misselijk en trok het niet om me zoontje de hele tijd met dat gedram om me heen te hebben.. gelukkig wekte me vriend bij de tnt dus was die maximaal 3 a 4 uurtjes van huis en kon het daarna weer overnemen. zoals andere al zeggen denk ik dat het gewoon normaal is dat je minder geniet en ik denk dat het genieten straks wel wat meer zal komen. probeer anders een vriendin in de buurt die eventueel op zou kunnen passen of de vriend/man in het weekend dat jij lekker 1 dagje gaat babyshoppen en gewoon even lekker alleen maar daar mee bezig bent.
Hoi!!! Oh, jammer dat je er niet van kunt genieten. Het zal er zeker mee te maken hebben dat je een kleine rond hebt lopen van 20 maanden. Het kan ook met een vitamine gebrek te maken hebben. Ik weet niet meer met welke vitamine, maar vraag het even na aan je verloskundige. Ik kan je helaas niet veel verder helpen, maar succes met je 2e helft en hoop dat je je snel beter zult voelen. Groetjes Claire
je beschrijft het allemaal net zo als dat ik zou doen! Ik vind er deze keer ook weinig aan en vind mezelf ook gewoon vreselijk, ben niet zo heel dik, maar ik wil er gewoon leuk bij lopen en als me zoontje vervelend is nou daar kan ik nu ook heel slecht tegen, me vriend die helpt me helemaal nergens mee en daar begin ik me maar als meer aan te ergeren.