In mijn kraamweek heb ik op dag 5 flinke pijn in mijn onderbuik gekregen. De volgende dag dit door gegeven aan de kraamhulp. Ze zou bij de controle wel even kijken wat het kan wezen. Ik had rond 10 uur al verhoging en voelde me echt niet lekker. Toen ze de controle ging doen kwam ze erachter dat mijn baarmoeder ten opzichte van de dagen ervoor omhoog was gekomen en zat scheef. Toen ze erop drukte gaf dit veel pijn. Volgens de kraamhulp was het een blaasontsteking en moest ik op een potje plassen. Dit is gecontroleerd door de huisarts en geen blaasontsteking. Na overleg met de verloskundige en huisarts kwam eruit dat ik oververmoeid was (aangezien ik weinig rust nam). Rond het middag uur werd ik weer getemperatuurd en bleek ik koorts te hebben. De kraamhulp heeft me naar bed gestuurd met de vraag aan het einde van de middag opnieuw te temperaturen en boven de 39 graden moest ik direct de verloskundige bellen. De kraamzorg is hierna naar huis gegaan. Aan het einde van de middag opnieuw getemperatuurd en had nu 39,8 graden. Direct de verloskundige proberen te bellen, maar steeds geen gehoor. Toen de huisartsenpost maar ingelicht en die stuurde een arts aangezien ik niet meer op mijn benen kon staan. Deze heeft na onderzoek direct een ambulance gebeld en ik ben direct naar het ziekenhuis gebracht. Daar zijn tal van onderzoeken gedaan en bleek ik een ontsteking te hebben in mijn baarmoeder. In de ambulance was al een infuus aangelegd en hierop hebben ze direct antibiotica aangesloten. Ik mocht van de arts van geluk spreken dat ik begin van de avond binnen ben gebracht, want ik had de nacht niet overleeft want de koorts liep alleen maar verder op. Zijn er meer vrouwen die dit hebben meegemaakt? Heeft het verder ook gevolgen voor een 2de zwangerschap in de toekomst?
Wow wat ontzettend heftig! En wat goed dat je zelf actie ondernomen hebt, wie weet wat anders de uitkomst was geweest! Ik heb geen antwoord op je vraag helaas. Misschien de verloskundige vragen? Of gyn als je daar geweest bent?
op dat moment was ik erg bang maar niet de ernst ingezien. Achteraf ga je erover nadenken en besef je dat het gelukkig goed is afgelopen. Heb 2,5 dag antibiotica met vocht via het infuus gehad en daarna nog 2 weken tabletten. De verloskundige en gyn hadden niet duidelijk een antwoord over de gevolgen. Heb domme pech gehad en ze verwachten niet dat het blijvende gevolgen heeft. Het is niet zo dat ik nu van plan ben zwanger te worden dat duurt nog wel even haha! Maar was wel benieuwd of er meerdere zijn die dit hebben meegemaakt. Het blijft wel een beetje in me hoofd hangen de hele gebeurtenis
Wat naar. En wat zul je ziek geweest zijn. Doorgaans komt het omdat er weefsel in de baarmoeder is achter gebleven. Dus of je verhoogde kans hebt, nee. Het is inderdaad dikke pech. Bij een volgende kan het zijn dat de placenta ed prima los komt en dat er niks aan de hand is. Maar vind je kraamzorg wat laks overkomen. Ze zou dit er wel uit moeten kunnen vissen en betere actie op hebben kunnen zetten. Maar gelukkig heb je zelf goed gehandeld en ben je weer beter.
Ik heb het ool gehad, maar hier zat de vk er echt meteen bovenop gelukkig! Mijn hartslag was ineens torenhoog, kraamzorg belde meteen de vk. Zij stuurde me bij die eerste twijfel al naar het zkh, daar werd ik direct opgenomen en aan een antibiotica-infuus gelegd. Gelukkig zo snel, het bleek kraamvrouwenkoorts en ik had 't anders ook niet overleefd. De infectie zat ook in m'n knip; ik had een fikse knip ivm vacuumverlossing, deze knip is door de infectie volledig opengesprongen en kom ivm die infectie niet opnieuw worden gehecht ivm opsluiten van die infectie. Ik heb dus zo'n 8 maanden een open wond gehad, dagelijks goed spoelen etc, en toen was het eindelijk dicht! Maar dit was puur een gevalletje van dikke pech. Bij de tweede ook niet gehad en toen heel voorspoedig hersteld! Ipv 8 mnd was alles in 2 weken al genezen, super! Voordeel was ook dat ik bij de tweede ook geknipt ben en op de OK gehecht; ze konden toen het oude (flinke!) litteken wat herstellen. Erg fijn achteraf!
Dat is de zogenaamde kraamvrouwenkoorts, als ik het goed heb heb je de volgende keer hier niet een hogere kans op hoor. Wat ik wel vind is dat jouw kraamhulp eerder aan de bel had moeten trekken toen je baarmoeder omhoog kwam en het ontzettend pijnlijk was, dat is precies de reden waarom ze de stand van de baarmoeder controleren. En slordig dat de vk niet bereikbaar was, gelukkig is het goed afgelopen. Heel veel sterkte ook nog met het verdere herstel!
Het is niet per se kraamvrouwenkoort meen ik, bij mij hebben ze iig iets op kweek gezet om te kijken of het kraamvrouwenkoorts was.
Er is bij mij ook een kweek afgenomen. 2 flesjes en een aantal buisjes. De ontstekingswaardes waren te hoog en een verhoogde hartslag. Wat er uit de kweek kwam weet ik zo niet meer.
Klopt Siepie85 ze dacht aan oververmoeidheid, maar heb aangegeven dat, dat het niet was en daarbij krijg je van vermoeidheid ook geen koorts en zoveel pijn. Voor mij werd het pas echt goed duidelijk dat het niet in orde was toen ik helemaal lam werd. Ik kon bijna niet meer lopen en alles voelde enorm zwaar aan. Gelukkig heeft de arts van de huisartsen post wel direct aan de bel getrokken en nog geen uur daarna lag ik al in het ziekenhuis, maar het besef achteraf is wel even slikken... Gelukkig ben ik er snel bovenop gekomen (mijn lichaam reageert heel snel op medicijnen).
Jeetje, het zelfde meegemaakt dus! Gelukkig in jou geval dat de VK snel handelde en dat je het daardoor nog na kan vertellen. Bij mij was het me schoonmoeder die direct handelde. Ik heb hoog in de vlies een klein scheurtje gehad waardoor ik steeds kleine beetjes vruchtwater verloor. Dit viel niet direct op. Dag erna de VK thuis gehad en die heeft voor de volgende dag een afspraak gemaakt in het ziekenhuis om het te laten controleren. Daar wisten ze het niet en moest ik direct ingeleid worden. Toen zijn de vliezen gebroken en bleek ik niet veel vruchtwater meer te hebben. ze vermoeden dat de ontsteking van de baarmoeder daar weg is gekomen, omdat ik in totaal 42 uur met "gebroken"vliezen heb gelopen (incl bevallingstijd) Heb wel een knip gehad, maar die was niet ontstoken.
Zelf heb ik ook baarmoeder ontsteking gehad bij mijn eerste zoontje. Ik heb ook uiteindelijk 4 dagen aan het infuus gelegen in het ziekenhuis. Maar antwoord op je vraag of je daarna gewoon zwanger kunt worden. Ja, geen problemen mee gehad. Wij hebben nu 2 zoontjes en 1 op komst. Ik heb wel na mijn twee zoontjes 1 miskraam gehad maar mijn verloskundige zei toen dat het gewoon pech was en dat het er niks mee te maken had.
Dankjewel voor je reactie! Was je na de AB kuur helemaal klacht vrij? Ik heb namelijk nog steeds wat last onderin me buik. Tot nu toe kunnen ze niks vinden, maar krijg nog onderzoeken komende week. Ben blij dat het geen hinder is voor een volgende zwangerschap! Succes met de laatste lootjes en geniet er lekker van!!
Ja ik heb het ook gehad, men o men wat voelde ik me verschrikkelijk belabberd. Ik ging echt van hmmm voel me niet zo heel lekker, naar slap, niet kunnen lopen, torenhoge koorts in een halve dag. Gelukkig waren ze hier bij de huisartsenpost enorm alert. Hopelijk sla ik het deze keer over.
Hier ook ervaring mee, ik voelde me alsof ik was overreden door een bus. Ik was er heel vroeg bij, dus ik hoefde niet opgenomen te worden met een infuus, pillen ab gehad. Maar moest wel onmiddellijk bellen als de koorts zou stijgen, dan moest ik wel opgenomen worden. Gelukkig niet gebeurd.
Ja vreselijk voel je, je op dat moment. Ik moest helaas met spoed opgenomen worden. 2,5 dag in het ziekenhuis gelegen. Het scheelt dat mijn lichaam snel reageerd op medicijnen. Heb daarna nog 14 dagen AB gehad. Gelukkig waren ze er bij jou op tijd bij en hoefde je niet opgenomen te worden.
Ja klopt! Ik was de dag ervoor niet lekker vreselijke pijn in de buik. Volgende dag ook niet helemaal lekker wat rillerig en niet happy. In de middag begon het minder te worden maar rond een uur of half 5 ging het ineens heel snel minder goed. Heb me nog nooit zo doodziek gevoeld. Ik dacht op een gegeven moment dat ik het niet zou overleven. Maar gelukkig werd ik optijd naar het ziekenhuis vervoerd
Ach wat naar. Inmiddels helemaal hersteld? Voor mij een herkenbaar verhaal. Na het vertrek van de kraam liep bij mij de koorts ook ineens op. Achteraf waren er al eerder tekenen aan de wand (rillerig, maarmoeder die slecht 'kromp' en zakte en wat afwezig). Ik dacht dat dit erbij hoorde. Ik heb uiteindelijk een curettage gehad. Gyn gaf bij nacontrole aan dat het geen gevolgen voor volgende zwangerschappen had.
Ja ben er weer bovenop gekomen. Nog steeds wat last onderin de buik, maar ze kunnen niks vinden. Doorgestuurd naar een andere afdeling en krijg daar onderzoeken. Jij bent er ook weer bovenop gekomen? Her is heel apart zo is er niks en zo word je ineens ziek... Ben je ook opgenomen geweest?
Ja na een spoedks, en ik moest zelf maar naar het ziekenhuis zien te komen :x. Dat was echt verschrikkelijk, de trap af, de auto in, zoon mee. Was doodziek. Ruim twee dagen ervoor gevoel in bed flauw te vallen. Kraamhulp was zeer alert en heeft direct de vk gebeld. Die is gekomen maar had geen koorts, bm kromp prima. Eind van de dag toch naar het ziekenhuis want voelde mij niet goed, bloed afgenomen maar geen ontstekingswaarden dus moest naar huis. Twee nachten erna hoge koorts, doodziek. Man heeft ziekenhuis gebeld en kon komen. Mocht eerst niet op een bed maar moest in een stoel bij het observatorium, zo niet grappig. De koorts bleef maar oplopen en toen kwam er wel een bed. Inwendige echo, echt erg pijnlijk. Dacht dat ik dood lag te gaan daar. Ontstekingswaarden torenhoog, maar enkele zaken klopten niet met elkaar. Nooit opgehelderd waar of wat het precies is geweest. Een hele puzzel en niet passend in plaatjes wel, maar de antibiotica sloegen aan. Dagenlang twee verschillende antibiotica gehad via het infuus, moest een week nadien nog leverwaarden gaan prikken. De ontsteking kan invloed hebben (gehad) op je eierstok. Ik heb bij de fertiliteitskliniek een foamecho gehad om te zien of er nog wel een eierstok open was (had er al 1 dicht). Ik vind het wel erg slordig van je kraamhulp.
Ik heb het bij de eerste ook gehad. Bij mij was het zo erg dat zelfs mijn buikvlies ontstoken was. Ik kon niet meer ademhalen of bewegen van de pijn en had oranje bloedverlies dat stonk naar zweetvoeten. Uiteindelijk ben ik flauw gevallen en toen met spoed naar ziekenhuis gebracht. Daar hebben ze mij aan allerlei infusen gelegd en ben ruim een week moeten blijven. Bij de tweede was ik dan ook heel bang dat het weer zo zou zijn, maar daar gelukkig geen last bij gehad. Nu zwanger van de derde en de angst is er weer, maar wordt extra goed opgevolgd nu.