Ja, ik liet alles vallen als 1 van de kinderen huilden. Misschien voor sommigen tot in de extreme, want ik heb bijv nooit gedouched als ik alleen thuis was omdat ik dan het gehuil niet zou horen. Nu doe ik dat uiteraard wel inmiddels Bij ons was dat ook deels egoïstisch hoor, als 1 baby ging huilen kon ik erop rekenen dat andere twee snel zouden volgen als ik er niks aan deed : ), en hun slaap was me heilig Als ik met 1 kind bezig was en de ander huilde, tilde ik het kind 1 en liep samen naar kind 2. Als dat niet meteen kon, dan liet ik wel horen dat ik eraan kom.
Het eerste jaar heb ik ons kind niet laten huilen. Ik vond het niet nodig. Achteraf denk ik wel eens: had ik het maar wel gedaan want.... En dat komt omdat mijn kleine boefje vanaf een maand of elf gewoon maar random ging huilen 's nachts wanneer hij zin had om mij uit bed te trommelen. Toen heb ik hem een nacht of twee laten huilen en toen sliep hij gelukkig weer zo ongeveer door. Nu liggen we meestal gewoon te slapen 's nachts. Soms hoor ik hem wel, maar dan wacht ik even een paar minuten. Het komt namelijk wel eens voor dat hij zichzelf weer omdraait en verder slaapt - en als ik er dan al bij sta, valt hij niet meer in slaap omdat hij blij is om mij te zien. En als hij na een minuut of 2 nog steeds huilt, sta ik op, geef ik hem een slokje drinken en een aai over zijn bol en dek ik hem weer toe. Welterusten Helaas was het vanmorgen half zes. Ik dacht dat ik helemaal uit mijn plaat ging! HALF ZES! Terwijl hij, wanneer het papa's beurt is om er 's nachts uit te gaan, dan lekker blijft slapen tot HALF NEGEN! Nee, bij mama is het half zes. Serieus, GGRRRR!!!!
Ik kan overigens totaal niet tegen babygehuil. Ik laat alles vallen om mij op het gehuil te richten - de rijst kookt maar wat langer. De was komt later wel. De baby huilt en dát is dus zojuist prioriteit 1 geworden. Maar ook daar ben ik van terug gekomen; want na een bepaalde tijd weten ze dat en doen ze het erom. Ik kan nog steeds niet tegen babygehuil, maar ik tel tot tien of loop even naar de schuur soms; puur om te voorkomen dat hij er misbruik van maakt. Ik heb echt zo'n boefje die als eerst begint te huilen omdat hij weet dat hij mijn aandacht heeft; gewoon vaak om niks. Omdat het kan. Terwijl hij ook kan kletsen
Hier ook nooit laten huilen, tot 11 maanden. Toen werkte wiegen etc niet meer. Heb toen na een paar slapeloze nachten slaaptraining toegepast waarbij ik haar nooit langer dan 6 minuten hoefde laten huilen; na 2 keer teruggaan viel ze in slaap. Ieder moet doen waar zij xich goed bij voelt; ik pluk op mijn manier er nu de vruchten van. Geloof dat ze nu weer in een fase zit, afgelopen nachten wordt ze steeds wakker. Ik kan haar zonder problemen vertellen dat het nacht is en ze nog niet uit bed mag. Ze zegt oke en gaat meteen weer slapen. Kind in mijn bed is prima, maar wel pas na 6 uur.
Afhankelijk van de situatie. Maar inmiddels weten we hier wel wanneer ze gewoon ligt te jammeren omdat ze moe is of dat we echt even moeten kijken. Laatst begon ze om half 10 savonds ineens heel hard te huilen, iets wat we totaal niet van haar gewend zijn, dus toen wel even gaan kijken en troosten. Binnen 5 minuten sliep ze weer. Nachtmerrie waarschijnlijk.
Mijn oudste (inmiddels bijna 3) heb ik nooit laten huilen. Zij huilde alleen als er echt iets was. Mijn jongste (nu bijna 5 maanden) kan af en toe jengelen. Ze heeft moeite met in slaap komen en raakt overprikkeld van teveel aandacht/oppakken. Als ze echt moe is leg ik haar in de reiswieg, dan kan ze weleens jengelen, max 2 minuten. En dan is ze vertrokken. Als ik er toch naartoe ga duurt het in slaap komen drie keer zo lang of lukt helemaal niet meer. Maar als ze echt huilt ga ik er altijd direct naartoe. Ik hoor het verschil tussen mopperen en overstuur zijn echt wel.
tja dan het is wat je belangrijker vindt. Ik stop dan toch en verwoord er duidelijk bij dat dat is omdat ik naar de baby ga. Tja als zij dan denkt dat dat zo is omdat ze huilt..dan is dat maar zo. Dat de baby niet in bed huilt vind ik dan persoonlijk belangrijker.
Oh dit herinner ik mij ook opeens, zulke dingen vergeet je snel weer. Ik kwam er ook achter dat ze , als kleine baby, soms juist bleef huilen als ik haar vasthield. Legde ik haar dan in haar bedje werd viel ze veel sneller in slaap. En ik maar wiegen en troosten haha. Dat zijn van die dingen waar je dan nog achter moet zien te komen he..
wisselend, op gegeven moment merk je ook bij welk huiltje je wel of juist niet moet reageren. Dochter had het nodig om zichzelf in slaap te huilen, er naar toe gaan zorgde voor nog langer huilen. Overigens huilde ze nooit heel lang, binnen 10min was ze vaak wel stil. Ik ben geen voorstander van laten huilen, maar voor haar was dit het beste terwijl als de andere 2 huil(d)en ik er beter wel gelijk op af kan gaan wil ik groot drama voorkomen
Dat soort dilemma's sta ik momenteel ook wel eens voor. En bij mij gaat de jongste dan vaak ook voor. Oudste moest het vorige week bij haar middagslaapje doen met een ernstig ingekort bedritueel omdat de jongste al huilde toen ik de oudste naar boven bracht. Die schreeuwt dan ook een kwartier moord en brand, maar dat heb ik liever dan dat mijn 4 mnd oude baby dat een kwartier doet... Het is beide niet leuk, soms kies ik voor degene bij wie het huilen het snelst is opgelost. Soms is dat wel de oudste, maar dan weet ik ook dat het echt in 1-2 minuten opgelost is. Wat het tandenpoetsen betreft, mijn peuterpuber wil dat soms ook niet, maar die gaat dan echt in de houdgreep hoor, hoeft helemaal geen minuten te duren, helemaal niet als haar broertje op dat moment huilt.
Hier ook zo hoor! Ik laat altijd alles vallen, kap gesprekken af of wat dan ook. Plan alles zo dat er niemand hoeft te huilen. Als de oudste naar de wc moet gaat de jongste mee op een arm (als hij niet alleen gelaten wil worden) en assisteer ik de oudste met de andere hand bijvoorbeeld. Douchen doe ik ook nooit als ik alleen thuis ben. Noem het extreem...voor mij/ ons werkt het. En ze worden er echt niet lastig of verwend Door hier...integendeel
Echt?? Iedereen zijn ding hoor maar als ik ff sta te douchen of de oudste net aan t voorlezen ben voor t slapen heeft ze gewoon ff pech hoor. Ik zou echt enorm op mijn tenen lopen als ik dr niet langer als een minuut zou 'mogen' laten huilen van mezelf Zou ik echt geen leven meer hebben haha En dan bijvoorbeeld mijn vriend die snachts de fles pas deed. Deed er bijna 10 min over om te maken ging een soort luchtalarm af. Ik dr pakken nou toen werd ze nog veeel bozer. Meningen en kinderen verschillen heel veel (gelukkig haha)
Ja hoor voor mij werkt dat dan weer...ik vind huilen echt verschrikkelijk, kan het niet aanhoren! Vind het ook echt zielig om zo'n kleintje aan zijn lot over te laten...Maar er wordt hier gelukkig niet veel gehuild en er is nog nooit een situatie geweest waarin ik het niet op kon lossen voor beide. Ieder zo zijn ding zullen we maar zeggen
Daarbij vind ik huilen hun enige communicatiemiddel. Als ze wakker wordt en ze huilt zegt ze naar mijn idee mam ik ben wakker ik wil eruit! Als ik dan nog 3 aardappels moet schillen en mijn oudste van de wc moet halen en dan naar boven ga is ze net zo blij me te zien als dat ik 5 minuten ervoor was gegaan
Heb alleen de OP gelezen, maar euh... Wat voor onheilsvoorspellingen? En wat bedoel je met "goed gekomen"? En je kunt niet voorkomen dat je kindje huilt... ik denk dat je bedoelt... zijn er ouders die hun kind niet ongetroost hebben laten huilen? Onze dreumes van 20 maanden heeft nog nooit zonder troost gehuild (dus nooit alleen), maar mag natuurlijk best huilen, dat is geen misdaad, in tegendeel, soms heeft dreumes dat even nodig. Wij zorgen dat we er zijn, dat we troost kunnen bieden, maar geven ook de ruimte om te kunnen huilen. En ach.... 't is best een aardig kind, al zeg ik 't zelf
Altijd leuk z'on onderwerp wat niet bedoeld is als dicussie maar gegarandeerd er 1 word. Ik ben een moeder die zijn kind af en toe laat huilen, zowel bij sommige slaapjes als overdag als meneer zijn zin doordrijft. Je kan mij niet vertellen dat een kind nooit huilt! Maar goed, ik ben dan ook wel heel slecht door gewoon te douchen als meneer in bed ligt, ff snel af te stofzuigen terwijl die jengelt in bed ect. Prima dat andere kiezen om het anders te doen maar probeer elkaar niet te diskwalificeren als moeder. Ieder doet het vanuit haar eigen moeder gevoel, met de beste intentie en ik denk ook met liefde. Ieder op zijn eigen manier die goed voelt.
Ik laat ook nooit huilen! Hooguit een beetje jengelen. Het is wetenschappelijk aangetoont dat laten huilen de hersenfunctie van een baby/kind aantast. Misschien dat dit artikel mensen kan overtuigen niet naar het achterlijke advies van veel cb te luisteren en kinderen niet onnodig alleen te laten huilen... Schreeuwer | Eurolac!
Ik vind het tot dusver veelal gewoon ervaringsverhalen en geen discussie eigenlijk. Laten huilen en een kind wat nooit huilt zijn twee verschillende dingen. Ik vind het geen probleem als mijn kind huilt, emoties mag ze zéker tonen! De vraag was eigenlijk bedoeld om te horen of het voor iemand problemen heeft opgeleverd op de langere duur dat je bij elke kik op je baby reageert. Mijn baby hoeft van mij nooit te huilen, het mag wel altijd. Ze heeft ook wel eens een uur gehuild. Alleen altijd in mijn armen en nooit alleen in haar bedje. Dus het verschil is niet dat mijn kind nooit huilt maar dat ik stop met stofzuigen als ze huilt om haar eerst te troosten en dan verder stof te zuigen. Dat bedoel ik met niet laten huilen.
Tot 14 maanden niet laten huilen (echt overstuur huilen bedoel ik dan), geen spijt van en het is goed gekomen