Herkenbaar, ik heb van week 6 tot 10 behoorlijk in de put gezeten Vreselijk lusteloos, constant beroerd (niet overgeven) en kon echt bijna niks verdragen! Tv werd ik knettergek van, muziek idem dito, lezen nauwelijks een zin en dan ging ie alweer aan de kant! Heb ruim 4 weken alleen in bed gelegen, slapen of voor me uit staren. Het kon me ook geen snars schelen of het mis zou gaan, zolang ik me maar weer goed zou voelen, wat een ellende Rond de 11e/12e week ging het langzaamaan beter en eigenlijk sinds deze week kan ik echt zeggen dat ik me geestelijk goed voel.. Ben helemaal verliefd op dat hummeltje in mijn buik! Zoals hierboven al gezegd word, vind jezelf niet raar dat je jezelf zo voelt, is niet jouw schuld maar van die hormonsters
Hoi, wat naar dat je je zo voelt. Ik moet zeggen dat het bij mij alleen maar erger lijkt te worden Voel me echt depressief en hoop dat ik geen prenatale depressie aan het ontwikkelen ben. Mijn dochter pikt mijn stemming ook op volgens mij, die is momenteel ook niet te genieten. Hoop dat het snel beter wordt en anders maar hulp zoeken denk ik. Geen roze wolk voor mij op dit moment in ieder geval, vind dat best jammer. Succes en sterkte!
ey heb dit ook... ben ook in het begin van de zwangerschap.. en was heel onzeker nu word dat wel iets minder.. maar voel mezelf zo slap als een doek. ben misselijk en heb nergens geen zin in... kan wel de hele dag slapen.. weten jullie hoe lang dit duurt? vooral die misselijkheid om gek van te worden(( Liefs
Hahaha, ja hier ook ééntje, en daar kon ik zo boos om worden. Ik schiet niet zo snel uit m'n slof, ik adem eerst eens heel diep in en probeer "normaal" te doen ( lukte me niet altijd hoor ) Maar soms als die man van mij dan zo deed ( in mijn ogen dan ) werd ik best wel boos. Achteraf wel zielig voor hem hoor, want mannen zijn net grote kinderen die als je ze iets wilt uitleggen daar heel erg duidelijk in moet zijn, en ze snappen het nu eenmaal niet in 1 x
Hoi Allemaal, het is echt fijn om de ervaringen van andere te lezen. Hoop snel dat dit gevoel over is ben gewoon niet mezelf en wil graag weer worden als eerst. Voel me echt net een oud wijf hahha om het zo maar te zeggen. Ik wil graag weer genieten van het leven en hoop dat dat snel weer gaat gebeuren. Pff... Zwanger zijn valt niet mee nee hahahaha
Ik heb het ook al, ik ben wel wat misselijk en draaierig maar nog niet echt ziek. Maar geestelijk voel ik mij echt slecht. Nou komt dat niet enkel door de hormonen, maar de hormonen maken het wel 3 keer zo erg. Vorige zwangerschap had ik het ook en ging ik mij juist na 12 weken beter voelen, ondanks dat ik depressief was voor dat ik zwanger raakte toen.
Oh dames hier precies hetzelfde.... Ik voel me soms zo vreselijk down. Misselijk, geen eetlust, slecht slapen, kortlontje , drukke baan en ga zo maar door. Ik hoop echt dat dit gevoel snel over gaat hoor..
Herkenbaar, die gedachte, hoewel ik geen groot gezin wil, maar toch max. 3 kids. Ik mag eigenlijk helemaal niet klagen, want mijn kwaaltjes zijn lang zo extreem niet als je hier regelmatig op het forum leest, maar toch, je dagelijks leven is echt ff op de hobbel. Nu wil ik max. 2 kids. En als deze kleine gezond op de wereld is gekomen wil ik eerst eens ff een "adempauze" van een jaartje of 2 á 3
Herkenbaar!!! Alleen niet zo extreem dat ik alleen maar in bed lag. Wel zo lamlendig dat ik nergens zin in had. Lezen had ik ook helemaal geen zin in(behalve dan een keer een tijdschrift in bed). Kon me trouwens nergens op concentreren, denk je een rotdag te hebben en even lekker een film te kijken, blehhhh, zelfs dat lukt niet!:x Gaat nu langzaamaan weer beter, heb zelfs weer zin om met onze hond te wandelen. Ook eetlust is al weer een poosje beter dan eerst, maar moet wel de hele dag door blijven eten, anders word ik beroerd. Nieuw is s'avonds honger...zit ik daar om 22u aan de boterhammen met pindakaas
Zo denk ik er ook over meid! Ik was mezelf ook kwijt, daar wordt je echt depri van! En dan de mensen om je heen ook nog:"ach joh, niet zo aanstellen, je moet er van genieten!". Nou ja zeg, als of het altijd maar een roze wolk is. Volgens mij bedoelen ze meer van: je wilt zelf kinderen, dus niet aanstellen als je zwanger bent. Zijn zeker vergeten hoe beroerd ze zich zelf voelden toen...Of nog erger, ze zijn zelf nog nooit zwanger geweest! Gelukkig begrijpt mijn moeder me als geen ander, zij voelde zich net zo toen ze zwanger was van mij. Dan krijg ik te horen:"Je moet wel smiddags ff een slapie gaan doen he?! en niet zoveel hooi op je vork nemen!" Kijk, dáár heb je op zo'n moment wat aan!
Ook ik herken het. Alleen was mijn onzekerheid als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat mijn lijf betreft vooral, alleen al het feit dat ik mijn buik nu niet meer hoef te verstoppen, haha. Wat mijn hormonen betreft, ik neem geen blad meer voor de mond. Erg vervelend, want ik kon altijd heel goed een pas op de plaats maken en goed nadenken voor ik iets zei. Nu floep ik alles er zomaar uit, zonder pardon. Ook confrontaties opzoeken, vooral in de auto. De claxon kan ik nu bijzonder goed vinden .